“พี่หญิง......”
“อย่า......อย่าเข้ามา”
เสียงของกู้ชูหน่วนดังอย่างคลุมเครือ
ซือม่อเฟยจะไปได้ยินได้อย่างไร
ถึงต่อให้ได้ยินเขาก็คงไม่สนใจ
เขาวิ่งเข้ามารับการโจมตีของลำแสงแทนนาง
หัวใจของกู้ชูหน่วนแทบจะแหลกสลาย
ฝูกวงและลั่วอิ่งมีวรยุทธ์ รับการโจมตีของลำแสงเพียงไม่กี่ครั้งก็บาดเจ็บเจียนตาย
อาม่อไม่เป็นวรยุทธ์เลยแม้แต่น้อย เขาจะรับมันไว้ได้อย่างไร
ภายใต้สถานการณ์แห่งความสิ้นหวัง กู้ชูหน่วนกัดริมฝีปากของตนเองเพื่อบังคับให้ตนเองตื่นขึ้น
สิ่งที่ตามองเห็น ผมของซือม่อเฟยตั้งตระหง่านอยู่เหนือลำแสง มีควันลอยขึ้นมาเหนือศีรษะของเขา
แม้แต่ป่าไผ่โดยรอบก็ยังลุกเป็นไฟ
“อาม่อ......อาม่อ......”
“บูม......”
ลำแสงอีกดวงหนึ่งพุ่งเข้ามายังร่างกายของซือม่อเฟย
ร่างของเขากระดอนขึ้นและล้มลงอย่างแรง
รูม่านตาสีน้ำเงินม่วงของเขาหดตัวลงทันที กุมศีรษะไว้ด้วยความเจ็บปวด นอนดิ้นอยู่บนพื้น
“อาม่อ......อาม่อ......”
กู้ชูหน่วนอยากจะลุกขึ้น แต่ร่างกายของนางเหมือนจะเต็มไปด้วยตะกั่ว ถ่วงน้ำหนักไว้จนไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
ฝูกวงและลั่วอิ่งได้รับบาดเจ็บสาหัส แค่ขยับยังลำบาก จึงไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่จะเข้าไปช่วยซือม่อเฟย
“ยายแม่มดเฒ่า หากพวกของอาม่อเป็นอะไรไปแม้แค่คนเดียว ข้าจะทำให้เจ้าเสียใจที่มายังโลกใบนี้”
“อาม่อ......เจ้าหมาน้อย......”
“พัฟ......”
ซือม่อเฟยซึ่งถูกลำแสงโจมตีเข้ามาอย่างรุนแรงอีกครั้งรู้สึกว่าสมองของเขากำลังจะระเบิด เข้าจ้องมองป่าไผ่ที่กำลังลุกเป็นไฟ ภาพต่าง ๆ มากมายแวบเข้ามาในสมองของเขา
ผู้หญิงในชุดสีแดงเพลิงควักเลือดของตนเองลงไปในเตากลั่นยา ผู้คนที่อยู่รอบตัวนางร้องไห้อย่างสุดหัวใจ
โดยเฉพาะชายที่รูม่านตาคู่นั้นของเขาเหมือนกับมีปีศาจอยู่ด้านใน เขากอดศพของนางไว้แน่น ใช้วิชาพลิกฟ้าเพื่อคงจิตวิญญาณของนางไว้ และมอบโอกาสให้นางไปเกิดใหม่
เจ็บปวดเหลือเกิน......
คนในภาพเหล่านั้นคือใคร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์