อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 1131 สงสัย

กู้ชูหน่วนเอ่ย “เลว่อิ่งล่ะ ทำไมถึงไม่เห็นเขา”

“พวกเราถูกบีบให้แยกกัน ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเลว่อิ่งอยู่ที่ไหน”

“ข้าเตรียมการบางอย่างเอาไว้แล้ว วันมะรืนจะส่งพวกเจ้าออกจากวัง ถึงตอนนั้นก็รอฟังข่าวจากข้าล่ะ ส่วนเลว่อิ่งข้าจะตามหาให้เจอ”

“ทหารในวังหลวงแน่นหนา แถมพวกเรายังสูญเสียวิทยายุทธ์ จะออกไปได้หรือ ราชินีนั่นไม่ธรรมดาเลย”

“ลองดูเถอะ อย่างไรก็ต้องมีโอกาส แต่ถ้าหาเลว่อิ่งไม่เจอ พวกเจ้าก็ออกไปก่อน”

ถ้าเลว่อิ่งอยู่กับเขายังดี แต่สองคนนี้ดันแยกกันเสียนี่

นางจำเป็นต้องตามหาเลว่อิ่ง

นางไม่รู้ว่าราชินีคิดจะทำอะไรกันแน่

รู้แต่ว่าตอนนี้อีกฝ่ายยังไม่อยากให้นางตาย

เย่จิ่งหานยังคงไม่ได้สติ คิ้วดาบขมวดแน่น ไม่รู้ว่าเป็นเพราะทรมานมากหรือไม่

เขาละเมอพูดขึ้น “อาหน่วน...อาหน่วน...”

“อาหน่วน...เฮอะ...เรียกเสียสนิทสนม วางใจเถอะ เจ้าจะไม่ได้อยู่กับนางทั้งชาติ ต่อให้ตาย ข้าก็ไม่มีวันให้พวกเจ้าฝังอยู่ด้วยกัน และจะไม่ให้วิญญาณพวกเจ้าได้เจอกันแน่”

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าทำไมข้าถึงให้นางรักษาเจ้า เพราะเพื่อให้เจ้ามีชีวิตอยู่ต่อ นางแพศยานั่นถึงกับใช้พิษใบเลือดดำกับเจ้า จนถึงตอนนี้พิษใบเลือดดำก็ยังอยู่ในตัวเจ้า ถ้าข้าดูดเลือดของเจ้า เลือดพิษก็จะเข้าสู่ตัวข้าด้วย

“ถ้าอยากขจัดเลือดพิษ ก็ต้องรักษาขาทั้งสองให้หาย ข้ารู้ว่าเจ้าทนได้ ข้าจะรอขาเจ้าหายดี”

ฮัวอิ่งจับจดอยู่กับใบหน้าหล่อเหลาของเย่จิ่งหาน

ไม่รู้ว่าจ้องนานเท่าใดกว่านางจะจากไป

หลังจากนางจากไป เย่จิ่งหานก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น

นัยน์ตาลุ่มลึกไม่เห็นก้นคู่นั้นระคนความฉงน