แดนนิรมิตเทพ บทที่ 1261

หนานกงหยู่มองมือของตนเอง เหมือนคนที่หลงตนเองมาก มองชื่นชมร่างกายของตนเอง

อย่างไรก็ตาม ร่างกายของเขาไม่มีรอยแผลแม้แต่น้อย บริเวณที่ถูกเฉินโม่ทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บ ก็หายเป็นปกติแล้ว

“แดนเทพทรงพลังตามที่คาดการณ์ไว้จริง ๆ!” เฉินโม่ถอนหายใจ

“แดนเทพ ที่แท้นี่ก็เป็นแดนเทพนี่เอง ความรู้สึกนี้วิเศษมาก ราวกับว่าผมกลายเป็นโลกใบนี้ ผมรู้สึกได้ถึงมดที่อยู่ใต้เท้ากำลังย้ายบ้าน ผมรู้สึกได้ถึงสายลมที่กำลังโบกสะบัดมาที่ผม ผมรู้สึกได้ถึงการเต้นของหัวใจ ทุกอย่างชัดเจนมาก”

หนานกงหยู่เป็นเหมือนเด็กที่ไม่เคยเห็นโลกกว้าง เหมือนเห็นทิวทัศน์ของเมืองใหญ่เป็นครั้งแรก ความตื่นเต้นแบบนั้น ทำให้เขาดูเหมือนคนบ้า

“แดนเทพประสานฟ้าดินเข้าด้วยกัน ที่แท้มันหมายความว่าเช่นนี้เอง!”

เฉินโม่มองหนานกงหยู่ และกล่าวเบา ๆ “ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ก็แสดงให้ฉันเห็นว่าแดนเทพนั้นพิเศษเพียงใด!”

“เฉินไต้ซือแพ้แล้ว!” ตอนนี้นักบู๊เหล่านั้นคาดหวังว่าเฉินโม่จะลุกขึ้นใหม่อีกครั้ง เพราะเมื่อสักครู่พวกเขาไม่เห็นการต่อสู้อย่างชัดเจน

ใบหน้าของเฒ่าประหลาดเหล่านั้นเต็มไปด้วยความตกตะลึง “นี่ถึงจะเป็นแดนเทพที่แท้จริง ทุกการเคลื่อนไหวคือพลังฟ้าดิน เมื่อนักบู๊ที่ต่ำกว่าแดนเทพอยู่ต่อหน้าเขาแล้ว โดยพื้นฐานแล้วจะไม่มีพลังต่อสู้กลับ!”

แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าแดนเทพที่แท้จริงแล้ว นึกไม่ถึงว่าเขาจะอ่อนแอขนาดนี้ เมื่อการฝึกบู๊เข้าสู่ช่วงท้าย และทุกครั้งที่ก้าวหน้า ถึงแม้จะเป็นความก้าวหน้าเพียงน้อยนิด

หลี่ซู่เฟินเงยหน้ามองท้องฟ้า เธอหน้ามืดแล้วล้มลง

โชคดีที่เฉินจิงเย่ตอบสนองเร็ว เขาพยุงหลี่ซู่เฟินเอาไว้

“ซู่เฟิน คุณไม่เป็นไรใช่ไหม” เฉินจิงเย่ถามด้วยความกังวล