แดนนิรมิตเทพ บทที่ 1286

จางจื่อเจี้ยนเดินไปที่ประตูห้องส่วนตัว ชี้ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงประตูแล้วกล่าวว่า “พี่ชาย ก็คือพวกเขา เพื่อนนักเรียนของผมถูกขังอยู่ข้างใน!”

เห็นได้ชัดว่าชายวัยกลางคนเป็นพวกกลุ่มอิทธิพลมืด แต่เขาไม่ได้เป็นคนมุทะลุ เขามองชายหนุ่มที่ไม่มีความเกรงกลัวคนนั้น แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “เจ้าหนู ถ้าคุณต้องการผู้หญิง เพียงแค่บอกผม และผมรับประกันว่าจะทำให้พวกคุณพอใจอย่างแน่นอน แต่คนพวกนี้ล้วนเป็นนักศึกษา เกิดเรื่องได้ง่าย หวังว่าพวกคุณจะไม่ทำให้ผมลำบากใจ!”

เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มคนนั้นไม่ทำตามกติกา สีหน้าของชายวัยกลางคนยิ่งแย่ขึ้น “เห็นแก่หน้าผมอู๋ซื่อหาว ปล่อยนักเรียนหญิงคนนั้นเถอะ”

อู๋ซื่อหาว!

ถานชิวเซิงรู้สึกประหลาดใจ “เขาคืออู๋ซื่อหาว!”

เฉินโม่มองถานชิวเซิง แล้วถามว่า “บุคคลนี้มีชื่อเสียงมากเหรอ?”

“พี่...พี่หาว คุณเป็น...... ” จางจื่อเจี้ยนขยี้ตา มองภาพนี้ด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

ชายวัยกลางคนมองอู๋ซื่อหาวด้วยรอยยิ้ม และเรียกเขาด้วยความสนใจว่า “พี่หาว?”

ใบหน้าของอู๋ซื่อหาวเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก และรีบด่าว่า “เด็กเปรต เรียกไปเรื่อยทำไม! ต่อหน้าท่านฮู่แล้ว จะมีพี่หาวได้อย่างไร!”

“ท่านฮู่ พวกเขาเป็นกลุ่มเด็กเปรตที่ไม่รู้ว่าอะไรควรหรือไม่ควร คุณอย่าถือคำพูดของพวกเขาเป็นเรื่องจริงจัง!” พี่หาวยิ้มด้วยความประจบสอพลอ ทำให้สุนัขรับใช้สองคนที่อยู่ข้างจางจื่อเจี้ยนรู้สึกขยะแขยง

ถึงแม้ว่าทุกคนจะไม่รู้จักท่านฮู่ แต่คนที่สามารถทำให้อู๋ซื่อหาวประจบสอพลอได้ แสดงให้เห็นว่าสถานะตัวตนของบุคคลนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

ทันใดนั้น ถานชิวเซิงที่ยืนอยู่หลังฝูงชนก็ตะโกนด้วยความตื่นตระหนกว่า “ฮู่เชียนเสวี่นแห่งหลานไห่!”