แดนนิรมิตเทพ บทที่1307

เมื่อกลับมาถึงห้องพักในโรงแรม เฉินก็นั่งขัดสมาธิต่อ ฟื้นฟูพละกำลัง

อันที่จริง พลังของเฉินโม่ยังไม่ถึงแดนเทพที่นักบู๊พูดถึงกัน แต่ในฐานะผู้บำเพ็ญ เฉินโม่สามารถทำได้ในระดับแดนเทพ

สำหรับเฉินโม่แล้ว แดนเทพของเขาก็คือต้องถึงชั้นเก้าแดนรวมพลัง ยังไม่เคยผ่านด่านยาทองทัณฑ์ ก็คือยังอยู่ระหว่างชั้นเก้าแดนรวมพลังถึงแดนยาทอง

แบบนี้ถึงจะนับเป็นแดนเทพของผู้บำเพ็ญ

แน่นอน แดนเทพของผู้บำเพ็ญอย่างเฉินโม่ เมื่อเทียบกับแดนเทพของนักบู๊นั้นทรงพลังกว่าร้อยเท่าพันเท่า สมมุติว่านักบู๊สามารถควบคุมพลังสวรรค์ภิภพได้ในระยะร้อยเมตร งั้นแดนเทพของผู้บำเพ็ญก็จะสามารถควบคุมพลังสวรรค์ภิภพได้ในระยะหนึ่งล้านเมตร

เฉินโม่ฝึกฝนจนถึงเช้า จากนั้นก็ออกเดินทางไปเหลียวตง

ตามที่อยู่ที่จี๋ตาจิ่วตูให้มา เฉินโม่ตามหาเมืองที่เจี่ยจวินเซี่ยอาศัยอยู่ได้อย่างง่ายดาย ซึ่งก็คือเมืองเหลียวโจว

แต่ว่า การที่คิดอยากจะตามหาใครสักคนในเมือง มันก็เหมือนกับการงมเข็มในมหาสมุทร

ยืนอยู่บนถนนที่มีผู้คนสัญจรไปมา เฉินโม่กำลังคิดเกี่ยวกับแผนต่อไปของเขา

“ถ้าหากตอนนี้ฉันมีพลังของแดนยาทอง ขอบเขตพลังสัมผัสก็จะขยายเพิ่มขึ้นอย่างมาก ไม่ต้องอาศัยพลังภายนอกอะไรเลย ก็สามารถสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเจี่ยจวินเซี่ยแล้ว

“แต่น่าเสียดาย ขอบเขตพลังสัมผัสของฉันตอนนี้เล็กเกินไป ทำได้เพียงต้องคิดหาวิธีใหม่ในการตามหา”

“ตามความทรงจำในชาติก่อนที่ฉันมีต่อเจี่ยจวินเซี่ย ตระกูลของเขาถือเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงในพื้นที่ แต่น่าเสียดายที่ฉันจำชื่อบริษัทของเขาไม่ได้!”