แดนนิรมิตเทพ บทที่ 1316

หานเทียนฟ่างถลึงตาใส่ลูกชายไปหนึ่งที แล้วด่า “หุบปากไปเลย ต่อหน้าเฉินไต้ซือ แกไม่มีสิทธิ์พูด！”

ชายหนุ่มก็ไม่กล้าที่จะพูดอีกเลย

เดิมทีคนที่ยอมติดตามหานเทียนฟ่างในตอนแรก เห็นหานเทียนฟ่างที่ไม่รักษาหน้าตาตัวเองเลย ยอมสยบต่อชายหนุ่มที่อายุไม่ถึงยี่สิบปี ต่างก็แอบด่าหานเทียนฟ่างว่าไร้ยางอายในใจแล้ว แต่ก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมความเด็ดขาดและความมีปัญหาของหานเทียนฟ่าง

“พวกเราก็ยอมสยบต่อเฉินไต้ซือ ยังหวังว่าเฉินไต้ซือจะให้อภัยกับการกระทำของเราในเมื่อกี้！” ทุกคนต่างทำตาม เรียนแบบหานเทียนฟ่างแสดงความจงรักภักดีต่อเฉินโม่

เฉินโม่ได้ได้สนใจคนกลับกลอกพวกนี้ แต่ได้มองไปทางเผยซื่อหาวแล้วถาม “นายในฐานะปรมาจารย์แดนคุ้มกายคนหนึ่ง ต่อให้อยู่ในโลกฝึกบู๊ฝีมือก็ไม่ธรรมดาแล้ว ทำไมยังต้องมารังแกคนธรรมดาด้วย？”

เฉินโม่มองเผยซื่อหาวแล้วถาม “ด้วยพลังบำเพ็ญของคุณ ต่อให้ศัตรูจะเป็นคนของประเทศต้าเหอ ก็น่าจะไม่มีใครสู้คุณได้ถึงจะถูก ทำไมคุณไม่ไปแก้แค้น แต่กลับมารังแกคนธรรมดาที่เมืองเหลียวโจว？”

ความละอายใจปรากฏบนใบหน้าของเผยซื่อหาว “พูดตามตรงเลยนะเฉินไต้ซือ สิ่งที่คุณพูดทำให้ฉันละอายใจจริงๆ！ ตอนนั้นผมก็คิดแบบเดียวกับคุณ ดังนั้นฉันจึงไปหาตระกูลซานเถียนตามลำพัง เพื่อให้พวกเขาคืนความยุติธรรมให้กับน้องชายที่ตายไปแล้วของผม”

“แต่ผมไม่คาดคิดมาก่อนว่าตระกูลซานเถียนก็มียอดฝีมือเช่นกัน ผมพ่ายแพ้ให้คนผู้นั้นอย่างคาดไม่ถึง！” เมื่อเล่าถึงตรงนี้ ใบหน้าของเผยซื่อหาวก็ปรากฏขึ้นด้วยความละอายใจ

“สิ่งที่ทำให้ผมรับไม่ได้เลย คนผู้นั้นบอกว่าเขายังมีอาจารย์ อีกอย่างความสามารถของอาจารย์เขาเหนือกว่าเขาหลายร้อยเท่า！”