แดนนิรมิตเทพ บทที่1322

เล่ชิงชางหลับตาลงอย่างไม่รู้จะทำยังไง ถอนใจพูดไปว่า “ไม่ใช่ผมจะไม่พูด แต่พวกเราไม่รู้เลยจริง ๆ ไม่ว่าใครที่เกี่ยวข้องกับน้ำชีวิตต่างก็มีแต่สิทธิ์ในการจัดจำหน่าย อย่างอื่นนั้นไม่รู้เรื่องทั้งหมด แม้แต่แหล่งผลิตอยู่ที่ไหน พวกเราก็ยังไม่รู้เลย”

“ไม่ใช่จะโกหกคุณ ผมก็เคยคิดทำการวิเคราะห์หาสูตรของน้ำชีวิต แต่ไม่ว่าผมจะวิเคราะห์ยังไง ผลสรุปออกมาก็ยังคงได้แค่เป็นน้ำธรรมดา แต่มีสรรพคุณอย่างกับยาเม็ดวิเศษ เชื่อว่าพวกคุณก็ต้องเคยวิเคราะห์แล้ว ผลสรุปออกมาก็น่าจะเหมือนกันมั้ง？ไม่งั้นพวกคุณก็คงไม่มาหาผม”

ยามาดะ ทาเคชิทำสีหน้าดูไม่จืด เขาได้ใช้เวลาทดลองวิเคราะห์มานานยิ่งกว่า ละเอียดยิ่งกว่า ทุ่มเทเงินค่าทดลองไปเป็นตัวเลขมหาศาล

แต่ผลการวิเคราะห์ออกมาก็เป็นอย่างที่เล่ชิงชางพูด นั่นก็คือน้ำธรรมดา

นี่ทำให้พวกคนที่อยู่ข้างหลังอ้าปากตาค้าง ก็เพราะหมดปัญญา พวกเขาถึงได้สู้อุตส่าห์เสี่ยงกัน คิดว่าจะมาหาคนร่วมงานในหัวเซี่ย ขโมยสูตรน้ำชีวิตอันนี้

แต่ว่าจงไห่เคยได้รับทุขภัยจากสงครามในปีนั้น จึงมีความรู้สึกอคติกับคนประเทศต้าเหอ อย่าว่าแต่เล่ชิงชางไม่เคยรู้เรื่องข้อมูลของน้ำชีวิตเลย ถึงต่อให้รู้ก็จะไม่มีทางยอมเปิดเผยให้คนชาวประเทศต้าเหอพวกนี้

แต่ยามาดะ ทาเคชิไม่ได้คิดเช่นนั้น เขารู้สึกแต่ว่าเล่ชิงชางจะต้องรู้เรื่องข้อมูลของน้ำชีวิตแน่นอน แต่ก็เพราะไม่ยอมบอกเขา

ในเมื่อใช้ไม้อ่อนไม่ได้ผล งั้นยามาดะ ทาเคชิก็ต้องเล่นไม้แข็งละ บีบให้สวีรื่อ กรุ๊ปไปสู่จุดจบ

แต่ทว่า หากเป็นแบบนี้แล้วเล่ชิงชางยังไม่ยอมอีก ทำให้ยามาดะ ทาเคชิก็ต้องใช้มาตราการสุดท้ายนี้แล้ว

ได้ยินที่เล่ชิงชางพูดมา ยามาดะ ทาเคชิก็ยังไม่ยอมเชื่อ เขายังเชื่อว่าเล่ชิงชางโกหกเขา

คนประเทศต้าเหอกับน้ำชีวิต เปรียบเหมือนกลิ่นคาวปลาที่มาสะกิดจมูกแมวแล้ว น้ำลายสอมานาน