แดนนิรมิตเทพ บทที่1333

บนสะพานหิน นินจาชั้นสูงสิบนายนั้นหายไปอย่างน่าอัศจรรย์

นินจาชั้นสูงเทียบได้กับนักบู๊ระดับปรมาจารย์ ประมาณว่าอยู่ระหว่างแดนชี่แท้กับแดนคุ้มกาย จากวิชาเร้นกายที่นินจาชั้นสูงสำแดงออกมา เทียบกับพวกนินจาชั้นกลางแล้วสูงห่างไปกันหลายเท่า

แต่ทว่า ให้มันเปลี่ยนแปลงพลิกแพลงไปมากมายแค่ไหน คงตบตานัยน์ตาทั้งคู่ของคนให้หลงไปได้ แต่ไม่สามารถหลอกการสัมผัสรู้ของผู้ฝึกบำเพ็ญเซียนไปได้

นินจาชั้นสูงสิบคนที่หายไปนั้น ในความสัมผัสรู้ของเฉินโม่ ก็เหมือนแสงดาวสิบดวงในความมืดของฟ้ากลางคืน

ผู้แข็งแกร่งระดับปรมาจารย์สิบท่าน พลังการต่อสู้ย่อมจะดูแคลนไม่ได้ ถ้าให้มีอยู่ในสำนักใดสำนักหนึ่งในวงการบู๊หัวเซี่ย ก็พอจะทำให้สำนักนั้นประกาศศักดาในโลกบู๊ได้

ถ้าพลังฝีมือของเฉินโม่ยังอยู่ในสภาพก่อนโน้น การต่อสู้กันแบบหนึ่งต่อสิบผู้แข็งแกร่งระดับปรมาจารย์ ถึงแม้สามารถเอาชนะได้ แต่ก็ต้องเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดเหนื่อยหนักเอาการ

แต่มาในขณะนี้ พวกผู้แข็งแกร่งระดับปรมาจารย์เหล่านี้ ไม่ได้เป็นความกดดันใด ๆ กับเฉินโม่อีกแล้ว

คนผู้เฒ่าสองคนเดินออกมาจากพงหญ้าสองข้างทาง ซ้ายคนขวาคน ท่าเดินง่อนแง่น ตามสภาพคนแก่เงอะงะ

สีหน้าของคนทั้งสอง มองไม่รู้ว่ามีอารมณ์ดีหรือร้าย ที่น่าอัศจรรย์ก็คือ ขาทั้งคู่ของพวกเขาไม่ได้ย่ำติดพื้น เหมือนเดินไปบนอากาศ

พลังฝีมือสองคนนี้ ได้ก้าวข้ามแดนมองขวัญชั้นสูงสุดไปแล้ว คนหนึ่งในนั้น น่าจะก้าวขึ้นไปในแดนเทพครึ่งก้าวแล้ว ไปเทียบกับพลังฝีมือของหนานกงหยู่

ภายในห้อง คนชุดดำที่มองเห็นแต่ลูกตาสองข้าง แสดงอาการส่อถึงความอัศจรรย์ใจ “ถึงขนาดนินจาขั้นพิเศษเชียว！ถ้าฉันจำไม่ผิด คนหนึ่งในนั้นก็คือทาเคดะ อิจิริวยอดอัจฉริยะที่หายไปตั้งแต่สิบปีที่แล้วมานั่นนะ”

ยามาดะ อากียะผงกหัว “ถูกต้อง เขานั่นแหละ”

“คุณคิดว่าในครั้งนี้ จะขวางเฉินไต้ซืออยู่ไหม？” ยามาดะ อากียะถาม น้ำเสียงเต็มไปด้วยความสาแก่ใจ