ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 28

“ความจริงคุณแทนไม่ต้องไปส่งทิชาก็ได้ค่ะ ทิชากลับเองได้ ทุกวันทิชาก็กลับเอง” หญิงสาวหันมาพูดกับเจ้านายด้วยความเกรงใจ การที่ได้เจอกับเจ้านายนั้น ช่างขยันทำให้เธอรู้สึกอึดอัดหายใจไม่ออก

“ก็ผมบอกคุณแล้วไงว่าวันนี้ผมแค่ผ่านมา” เขายังคงเน้นเสียงเรียบเฉย

“สัญญาที่คุณเซ็นในวันนั้น คุณจะเปลี่ยนใจไม่ได้แล้วนะ ถ้าผิดสัญญาผมคงต้องให้ทีมกฎหมายของบริษัทฟ้องคุณ” ชายหนุ่มพยายามกล่าวย้ำถึงสัญญาที่จะเป็นตัวเหนี่ยวรั้งเธอไว้ในอนาคต

“ทิชาจะทำตามที่ระบุในสัญญาทุกอย่างค่ะ คงไม่มีเหตุผลอะไรที่ทิชาจะไม่ทำตามสัญญานั้น คุณแทนไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ”

“ดี” คำตอบสั้นๆ ของเขาไม่ได้ทำให้นันทิชารู้สึกถึงความผิดปกตินั้น เมื่อรถหรูวิ่งมาจอดหน้าบ้าน เสียงเครื่องยนต์ทำให้ผู้เป็นบิดาออกมาดูด้วยความสงสัย ก่อนจะเห็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนเดินลงรถตรงเข้ามาหา ชายชราส่งยิ้มให้ลูกสาวด้วยความดีใจ เสี้ยวสายตาก่อนที่เธอจะเดินมาถึงตัว ชายชราหันมองไปยังรถสีขาวนั้น เมื่อกระจกลดลงทำให้เห็นหน้าชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของรถหรูอย่างชัดเจน ชายชรายิ้มให้ชายหนุ่มรูปงามอย่างใจดี นันทิชาวิ่งเข้ามากอดและหอมแก้มผู้เป็นบิดาเหมือนเช่นในทุกวัน ภาพสองพ่อลูกปลุกความจำจากสมองของแทนคุณขึ้นมาอีกระลอก ครอบครัวแสนสุขของเขาเคยมีมากกว่าที่สองคนนี้แสดงออกต่อกัน เขาอายุเพียงเก้าขวบต้องขาดสิ่งนั้นมาโดยตลอดเพราะบิดาของนันทิชา น้ำตาของลูกผู้ชายไหลอาบแก้ม มือบังคับเกียร์รถแล้วถอยออกในทันที เขาไม่อยากเห็นภาพบาดลึกลงในหัวใจเขาอีกแม้แต่วินาทีเดียว การที่จะทำให้สักคนเจ็บปวด คนที่เป็นที่รักยิ่งของศัตรูนั้นคือเป้าหมาย แทนคุณกำพวงมาลัยรถแน่น กรามสองข้างกดเบียดกันอย่างเห็นได้ชัด ชายที่ดูสุขุมกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเมื่อความเคียดแค้นกำลังเข้าบดบัง ภาพของนันทิชาปรากฏเข้ามาในสมอง ภาพหญิงสาวที่เขาไม่เคยเห็นในสายตาไม่แม้แต่จะนึกถึงกลับปรากฏเด่นชัดจนลบไม่ออก

“เธอโชคร้ายเองนะ ที่มีพ่อเป็นฆาตกร” แทนคุณเหยียบคันเร่งบนถนนที่โล่งแทบไม่มีรถวิ่ง แสงไฟสีส้มอ่อนข้างถนนส่องลอดผ่านเข้ามาภายในเป็นระยะๆ เขาเคยคิดว่าม่านฟ้าเป็นผู้เปลี่ยนแปลงชีวิต ทำให้เขาหลุดออกมาจากความทรงจำที่ทุกข์ทรมานนั้น แต่ความจริงแล้วไม่ใช่เลย เขาไม่เคยลบมันออกได้เลย ดวงตาแดงก่ำพยายามฝืนกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้มันไหลเหมือนที่ผ่านมา เขากดเท้าเหยียบคันเร่งตรงกลับบ้านด้วยความเร็วสูง คนใจร้อนอยากถึงบ้านโดยเร็วที่สุด

“ป้านาครับ” เขาเคาะประตูห้องส่วนตัวของแม่บ้านคนสนิทด้วยหัวใจที่ร้อนรุ่ม หลังจากไปเห็นภาพบาดใจทั้งหมด นันทิชาเป็นหลานของแม่บ้านคนสนิทป้านาต้องรู้จักฆาตกรอย่างนายดิน แต่เธอกลับปิดบังเขามาตลอดอย่างนั้นหรือ นี่เขากำลังโดนหลอกจากคนใกล้ชิด และไว้ใจที่สุดอย่างนั้นหรือ เสียงความคิดฟุ้งซ่านดังพร้อมกับเสียงรัวเคาะดังสนั่นอยู่ครู่เดียว หญิงชราเดินงัวเงียค่อยๆ มาเปิดให้ช้าๆ

“มีอะไรหรือคะคุณแทน” เธอพยายามรวบรวมสติให้ตื่นอย่างเต็มที่ พร้อมกับหาวต้อนรับเขาอีกหนึ่งครั้ง

“นันทิชาเป็นหลานฝ่ายไหนของป้าหรือครับ” สายตาร้อนรุ่มกังวลใจของชายหนุ่มเลือดร้อน ในตอนนี้ทำให้คนชราหน้าเหวอไปครู่หนึ่ง เธอแทบไม่สามารถปะติดปะต่อเรื่องราวได้ในทันที

“อะไรนะคะ ใครคือหลานป้านะคะ ป้าไม่เข้าใจ” ป้านาพยายามทวนคำถามของเจ้านายอีกครั้ง

“นันทิชากับพริมเป็นหลานของป้า แล้วนันทิชาเป็นหลานฝ่ายไหนของป้า ผมต้องการรู้” คนเป็นเจ้าของบ้านเริ่มใช้น้ำเสียงแข็งกระด้าง เขาแทบเก็บอารมณ์ไม่อยู่ เมื่อคนที่เขาไว้ใจและรับทราบเรื่องราวเลวร้ายทุกอย่างในชีวิต ซ้ำยังเฝ้าดูแลมาแต่เด็ก กลับพยายามปิดบังและหักหลังเขาในคราวเดียวกัน สายตาแข็งกระด้างนั้นทำเอาแม่บ้านเสียวสันหลังวาบขึ้นมา พลันนึกได้ว่าเริ่มแรกที่แทนคุณพบกับเด็กสาวสองคนนั้น เพราะเธอทำผิดลักลอบพาหลานพร้อมเพื่อนแอบเข้ามาโดยไม่ขออนุญาตเจ้าของบ้านเสียก่อน

“พริมเป็นหลานของป้า แต่...”

“แต่...อะไร ตอบผมมาสิครับ”

“แต่ทิชาไม่ใช่หลานของป้าค่ะ ทิชาเป็นเพียงเพื่อนของพริมเท่านั้น” ป้านาตอบไปตามความจริงเพราะเธอไม่ได้ตั้งใจปิดบังเขาแต่แรกอยู่แล้ว อาจเพราะคนใจร้อนเข้าใจผิดไปเอง

“อะไรนะ เป็นแค่เพื่อนงั้นหรือ แล้วที่ทิชามาทำความสะอาดแทนป้าตอนป่วยล่ะ แล้วที่สองคนนั้นเมาจนจะเดินตกถนนแล้วผมพามาส่งป้าล่ะ ทุกอย่างนั่นทิชาเป็นแค่เพื่อนของพริมหรือครับ” แทนคุณเริ่มสับสนเขาเองไม่รู้ว่าควรรู้สึกดีใจหรือผิดหวังกับคำตอบของป้านาดี

“ป้าขอยืนยันนะคะ ป้ามีพริมเป็นหลานแท้ๆ เพียงคนเดียวเท่านั้นค่ะ คุณแทนมีอะไรหรือเปล่าคะ” หญิงชราจ้องมองกิริยาผิดแปลกของเจ้าของบ้าน แน่นอนว่าตลอดระยะเวลาที่เธอทำงานกับบ้านหลังนี้มา เธอไม่เคยพาครอบครัวหรือญาติสนิทเข้ามาวุ่นวายให้เป็นที่เคืองใจของเจ้าของบ้านแม้แต่น้อย แทนคุณไม่เคยรับรู้เรื่องราวครั้งเก่าก่อนของเธอ ได้ดีเท่ากับบิดาและมารดาของเขา

“เปล่าครับไม่มีอะไร ผมขอตัวก่อน” แทนคุณเดินหันกลับเข้าไปยังเรือนใหญ่ ภาพความจำย้อนกลับไปในวันที่เจอเด็กสาวสองคนหน้าบ้าน ย้อนกลับไปวันที่เจอนันทิชาอยู่ในห้อง วันที่เจอเด็กสองคนเมาเกือบตกถนน ภาพทุกอย่างย้อนกลับเข้ามาในสมอง จนต้องยกมือขึ้นมากุมศีรษะเอาไว้ ป้ายชื่อนั้นที่เคยตกอยู่ในห้องได้บอกเป็นนัยไว้แล้ว นี่เขาช่างโง่เหลือเกินที่คิดไม่ได้ แต่อย่างน้อยโลกก็ยุติธรรมมากพอที่เหวี่ยงให้หญิงสาวเข้ามาในชีวิต แทนคุณรีบเปลี่ยนชุดและเร่งอาบน้ำนอนพักผ่อน เพราะวันรุ่งขึ้นต้องเดินทางเข้าบริษัทแต่เช้าเพื่อสะสางงานที่ค้างไว้ หลังจากนั้นเขาจะเริ่มต้นเกมการแก้แค้นทันที

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลิขิตรัก ในกรงแค้น