บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 164 เหตุความทุกข์ยาก

หยวนชิงหลิงเพิ่งช่วยเหลือผู้บาดเจ็บคนหนึ่งเสร็จ ก็เห็นแม่ทักเฝ้าประตูเมืองกับทหารคนหนึ่งยกหญิงสาวคนหนึ่งออกมา หญิงสาวเลือดไหลเต็มตัว หัวกับมือหย่อนลงอย่างหมดแรง หายใจอย่างโรยรินแล้ว

หยวนชิงผิงมองดูแวบหนึ่ง แล้วกรีดร้องขึ้นว่า “อ้าก เป็นจวิ้นจู่หงเติง ตายหรือยัง?”

หยวนชิงหลิงรีบถอดเสื้อตัวนอกปูบนพื้น พร้อมพูดกับแม่ทัพเฝ้าประตูเมืองว่า “รีบวางลงมา”

มือเท้าแม่ทัพเฝ้าประตูเมืองั่นเทา จวิ้นจู่หงเติงคนนี้ เป็นถึงหลานหัวแก้วหัวแหวนของเซียวเหยากง

ตอนที่หานางเจอ นางทำได้เพียงเหลือกตาโต สีหน้าขาวซีดเหมือนกระดาษ

เห็นเพียงนางรีบเข้ามาช่วยเหลือคน บนเสื้อผ้า บนหัวบนใบหน้าล้วนเปื้อนไปด้วยเลือด เมื่อมีคำสั่ง

จวิ้นจู่หงเติงหายใจรุนแรง สีหน้าขาวซีด ชีพจรอ่อน น่าจะมีเลือดขังในทรวงอก

นางยังมีบาดแผลภายนอกที่อื่นบาดเจ็บ ตรงแขน ตรงขา แต่ก็ไม่ได้เป็นส่วนที่หนักที่สุด

เปิดกล่องยาออก เติมน้ำเกลือ ให้ยาห้ามเลือด แล้วค่อยแกะเสื้อจวิ้นจู่หงเติง

นี่ไม่ใช่เรื่องที่จะสามารถทำให้เสร็จได้ภายในไม่กี่นาที แต่ด้านนอกผู้บาดเจ็บที่ถูกช่วยเหลือออกมายิ่งอยู่ก็ยิ่งเยอะแล้ว ต่างก็ร้องอย่างเจ็บปวด ฮูหยินเหลียงพุ่งเข้ามาด้วยผมเผ้ายุ่งเหยิง มือของนางได้รับบาดเจ็บ ยังมีเลือดไหลไม่หยุด

“เติงเอ๋อ เติงเอ๋อ”พระชายาอ๋องชินลุ่ยเห็นลูกสาวที่รักของตนอาการสาหัส ก็ร้องห่มร้องไห้ขึ้นมาทันที คุกเข่าลง ใช้มึงลูบใบหน้าของลูกสาวตนเอง

หยวนชิงหลิงปรับความเร็วของน้ำเกลือ พร้อมพูดกับพระชายาอ๋องชินลุ่ยว่า “ขอเพียงห้ามเลือดได้ ก็จะยังไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง ฮูหยินเฝ้าอยู่ตรงนี้นะ”

พระชายาอ๋องชินลุ่ยอึ้งมองดูนางถือกล่องยาเดินออกไปอย่างเร่งรีบ

กรมการพระนครได้รับข่าว หยู่เหวินเห้าพาคนมาด้วยตนเอง

เพิงโจ้กพังล้มลงนี้ ทำให้มีคนเสียชีวิตกว่า 10 คน เรื่องนี้ถือเป็นเรื่องใหญ่แล้ว ไม่เพียงเขามา ยังได้สั่งให้หมอครึ่งหนึ่งในโรงหมอหุ้ยหมิง ต่างก็มาช่วยเหลือ

เขาไม่รู้ว่าหยวนชิงหลิงอยู่ที่นี่

ในสถานการณ์วุ่นวายอย่างมาก หลังจากที่เขามาถึงแล้ว ก็พาคนเข้าไปช่วยเหลือทันที ส่วนหยวนชิงหลิงยังกำลังช่วยเหลือผู้บาดเจ็บที่อาการหนักอย่างเร่งด่วน

หยู่เหวินเห้าช่วยเหลือผู้คนออกมาจากด้านในหลายคนอย่างต่อเนื่อง กระโจมโจ๊ะก็กำลังรีบแก้ไขเป็นการเร่งด่วน ผู้ได้รับบาดเจ็บถูกช่วยเหลือออกมาไม่น้อยแล้ว

สุดท้ายหยู่เหวินเห้าอุ้มคนคนหนึ่งออกมา สวมเสื้อผ้าสีฤดูใบไม้ร่วง เสื้อผ้าเปื้อนหมดแล้ว ผมเผ้ายุ่งเหยิง เส้นผมปิดบังลงมาทำให้มองไม่เห็นใบหน้า

เดิมอุ้มนางออกมาวาง แล้วก็พอ

แต่ฮูหยินใหญ่ฉู่กลับพูดขึ้นอย่างตกตะลึงว่า “ท่านอ๋อง ทางอุ้มหญิงสาวแบบนี้ จะทำให้นางเสื่อมเสียชื่อเสียง รีบวางลงเถอะ”

ฮูหยินใหญ่ฉู่ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมาก นางถือว่าเป็นหนึ่งในคนที่โชคดีคนหนึ่ง คนที่ถูกทับอยู่ในกระโจมโจ๊ะ ล้วนได้รับบาดเจ็บทั้งหมด ยังมีคนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสอีกหลายคน มีเพียงนางคนเดียวที่ปลอดภัย

หากฮูหยินใหญ่ฉู่พูดด้วยน้ำเสียงปกติ คนที่จะได้ยินก็มีไม่มาก เพราะทุกคนต่างก็กำลังยุ่งอยู่

แต่อาจเป็นเพราะว่านางค่อนข้างตกตะลึง จึงได้ร้องตะโกนขึ้นมา เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงทำให้ทุกคนต่างก็สนใจ แล้วหันมามอง