บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 183 ความซวยออกจากปาก

“ทั้งชีวิตนี้ ก็ผ่านไปแบบงงๆ” แม่นมสี่พูดเสียงนิ่ง

“เป็นเรื่องราวที่ทั้งสวยงามและเจ็บปวดเรื่องหนึ่ง” หยวนชิงหลิงพูด

แม่นมสี่หัวเราะ “อย่างนั้นหรือ?”

ไม่งดงาม เพียงแค่เป็นเรื่องของคนที่รู้ ไม่ได้สวยงามเลยสักนิด เพราะความอายุยาวนานและความเจ็บที่ยาวนาน นางค่อยๆ ผ่านมันมา

เคยเสียใจ แต่ไม่กล้าให้ความเสียใจนั้นมาทำลายความต้องการตัวเอง

เพราะว่าพอเกิดความบ้าขึ้นมาครั้งหนึ่ง ก็อาจจะทำให้เกิดความคิดต่างๆ ขึ้นมากมาย อย่างนั้นตัวเราก็จะไม่สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้

ตอนนี้แม้ว่าจะไม่รู้อะไร แต่กลับผ่านมาครึ่งชีวิตแล้ว อยู่อย่างสงบ เหมือนน้ำไหลนิ่ง

หยวนชิงหลิงรู้สึกว่าบรรยากาศเริ่มดูน่าเศร้า จึงพูดขึ้น: “จริงด้วย ท่านอ๋องบอกว่าวันนี้เป็นการเลือกพระชายารองให้อ๋องฉี มามาคิดว่า พระชายารองคนนี้จะเป็นหญิงสาวจากตระกูลฉู่หรือไม่?”

“ไม่จำเป็น!” แม่นมสี่พูดขึ้น

“ตอนนี้ดูแล้วพระชายาอ๋องฉีกำลังจะถูกโส่วฝู่ฉู่ทอดทิ้งแล้ว ยังไงซะ นางก็มีมลทินแล้ว ตำแหน่งพระชายาอ๋องฉีนี้

แม่นมสี่พูดเบาๆ “โสวฝู่ฉู่ไม่จำเป็นต้องเลือกอ๋องฉีเป็นรัชทายาท และถึงแม้ว่าเขาจะเลือกอ๋องฉี แต่ถ้ามีคนที่ดีกว่า เขาก็จะเลือกคนที่ดีกว่า”

ประโยคนี้ทำให้หยวนชิงหลิงตกใจมาก

“ถ้าเขาไม่เลือกอ๋องฉีแล้วจะเลือกใคร?อ๋องฉีเป็นหลายชายเขาใช่หรือไม่?และที่ท่านบอกว่าถึงจะเลือกอ๋องฉี แต่ถ้ามีคนที่ดีกว่า เขาก็จะเลือกคนที่ดีกว่า เอาอะไรมาวัด?”

แม่นมสี่นิ่งไปสักพัก แล้วพูดขึ้น: “ที่จริงพระชายาไม่จำเป็นต้องมองเขาซับซ้อนขนาดนั้น ในใจเขานั้น บ้านเมืองมาก่อน ทุกอย่าง”

ประโยคนี้ หยวนชิงหลิงไม่เชื่อ

คนที่กุมอำนาจไว้ในมือ และยังเอาแต่ข่มขู่คนในราชวงศ์ เจ้าคิดว่าเขาต้องการทำเพื่อประเทศอย่างนั้นหรือ?บางทีอาจจะใช่ แต่ต้องดูว่าจะเป็นใครที่ทำให้บ้านเมืองสงบ

หัวใจของคนคนหนึ่งนั้นสามารถขยายใหญ่ได้ นางเชื่อจุดนี้

แต่ว่า โส่วฝู่ฉู่เห็นแม่นมสี่เป็นเพียงของเล่น อย่างนั้นก็ไม่ควรพูดอะไรมากแล้ว

งานชมดอกไม้ถูกจัดขึ้นที่อุทยานอวี้ฮัวซึ่งประดับด้วยโดมสว่างไสว

ไม่ใช่งานกลางวันแต่สามารถจัดได้เร็วขนาดนี้ ทำให้คนสงสัยในตัวฮองเฮาอย่างมาก

ตอนที่หยวนชิงหลิงมานั้น พระชายาอ๋องซุนเองก็มาถึงเหมือนกัน นางเดินเข้ามาทักทายหยวนชิงหลิง หยวนชิงหลิงหันไปมองแสงไฟ มีคุณหนูหลากหลายตระกูล ดูงดงามกันทั้งนั้น ทั้งเครื่องแต่งองค์ทรงเครื่อง

หน้าตาจิ้มลิ้ม มีสง่าราศี นางมองเห็นฉู่หมิงชุ่ยกับฉู่หมิงหยางอยู่ไกลๆ

“คืนนี้คึกคักจริงๆ!” หยวนชิงหลิงพูดขึ้น

พระชายาอ๋องซุนยิ้มรับ : “ต้องคึกคักอยู่แล้ว ฮองเฮาเป็นคนเชิญเองด้วย ใครจะกล้าไม่มาร่วม?”

“จัดงานตอนกลางวันไม่ดีกว่าหรือ?” หยวนชิงหลิงถาม

พระชายาอ๋องซุนตอบ: “ได้ยินสำนักดาราศาสตร์บอกว่า วันข้างหน้าจะมีฝนตก ถ้าหากว่าพวกนางเปียกขึ้นมาคงดุร้ายแน่นอน และด้วยความที่ฮองเฮาใจร้อน ตอนเย็นก็ไม่เป็นไร”