บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 190 เลือกสามีให้หยวนชิงผิง

เมื่อออกมาถึงประตู หยวนชิงหลิงจึงถาม:”หมายความว่าอย่างไร นางพูดว่าเจ้ากระด้างกระเดื่องกับท่านพ่อเพื่อการแต่งงาน?

หยวนชิงผิงใบหน้าเคราะห์ร้าย “ไม่ต้องพูดถึงเลย ไม่รู้ว่าหาคนแบบไหนมาให้ข้า แต่ละคนแทนจะเป็นพ่อข้าได้ อีกทั้งยังเป็นอนุด้วย”

หยวนชิงผิงรู้ว่าเจ้าพระยาจิ้งหยวนปาหลงเป็นคนฉวยโอกาส ในสายตาเขาอะไรก็สามารถแลกเปลี่ยนเพื่อผลประโยชน์ได้

โดยเฉพาะการยกลูกสาวต้องแลกเปลี่ยนเพื่อผลประโยชน์ใหญ่หลวงเป็นแน่

ลูกท่านหลานเธอที่อายุยังน้อยจากวงศ์ตระกูลสูงก็ยังไม่เข้าตาเจ้าพระยาผู้ตกอับ ผ่านไปตั้งหลายปีแล้วก็ยังคงเป็นรองเจ้ากรมอยู่ ไม่ได้เลื่อนขั้นทั้งยังมีแววว่าจะถูกปลดลงมาเมื่อไหร่ก็ได้

หากเป็นวงศ์ตระกูลต่ำเขาก็รู้สึกไม่พอ เพราะอย่างไรก็เป็นพระยาอยู่ดี

มีเพียงหาผู้ที่มีอายุค่อนข้างเยอะ ฐานะมั่นคงและมีอิทธิพล ถึงภรรยาจะตายแล้วก็ช่าง

หยวนชิงหลิงกล่าว:”เรื่องการแต่งงานของเจ้า ข้าจะช่วยเจ้าดูเอง”

“อืม” หยวนชิงผิงตอบอย่างไม่ใส่ใจ และไม่จริงจัง

หยวนชิงหลิงเมื่อกลับมาถึงจวนแล้วก็ไปถามแม่นมสี่จริงๆ

แม่นมสี่ตอบอย่างไม่ปรานี “ท่านหาไปแล้วใช่ว่าท่านพ่อของท่านพอใจ ท่านขายลูกสาวกิน หากผลประโยชน์ไม่เหมาะสมก็ไม่มีทางยินยอม ท่านอย่าพยายามเสียดีกว่า”

หยวนชิงหลิงยังไม่ละความพยายาม ในยุคสมัยนี้ลูกผู้หญิงแต่งงานหมายถึงทั้งชีวิตที่เหลือ หากไม่ดีก็ไม่สามารถหย่าได้

ยกตัวอย่างเรื่องราวของข้า ก็ถือเป็นตัวอย่างที่ดี

“ไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่เปลี่ยน เจ้าต่างหากเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ไม่รู้สิ แค่รู้สึกว่าเป็นคนละคนจริงๆ

หยวนชิงหลิงหัวเราะเหอะๆ ออกมา “ใช่ไหมล่ะ?”

หยู่เหวินเห้ามองนางพลางขมวดคิ้ว “ปกติเวลาเจ้าหัวเราะเหมือนแม่ไก่เป็นเพราะกำลังหวั่นใจ”

หยวนชิงหลิงยิ้มแกนๆ “ท่านต่างหากที่เหมือนแม่ไก่”

เรื่องกล่องยาเจ้าต้องรู้เหตุผลแน่ๆ ใช่หรือไม่? คนคนหนึ่งไม่สามารถรู้ทักษะการแพทย์โดยไม่ตั้งใจได้ อีกทั้งที่นี่ไม่มีทักษะการแพทย์เช่นนี้ ยาพวกนี้ข้าบดให้หมอหลวงตรวจดูแล้ว

“ท่านแอบตรวจสอบข้าหรือ?" หยวนชิงหลิงเบิกตากว้าง

“ไม่รู้ก็ต้องหาหลักฐานพิสูจน์” หยู่เหวินเห้ากล่าวอย่างมีเหตุผล

หยวนชิงหลิงถามกลับ:”งั้นท่านอธิบายกับข้าทีว่าน้ำยาจื่อจินมีหลักการอย่างไร? ทำไมกินลงไปแล้วสามารถช่วยชีวิตคนไว้ได้

“ยาจื่อจินนี้สกัดจากวัตถุดิบล้ำค่าสิบกว่าชนิด สามารถช่วยชีวิตคนได้โดยธรรมชาติ”

“ท่านอย่ามาหลอกข้าว่าไม่เข้าใจแพทย์แผนจีน ยาจีนอันล้ำค่าหลายสิบชนิดมีสรรพคุณทางยาเหมือนกันหรือไม่? เหตุใดจึงรักษาได้เฉพาะบาดแผลภายในและภายนอกแต่รักษาโรคไม่ได้?”

หยู่เหวินเห้าผงะ “ข้าจะไปรู้ได้อย่างไร? ข้าไม่ใช่หมอเสียหน่อย”

“ดังนั้นท่านก็ไม่รู้สรรพคุณทางยาเหมือนกันใช่ไหม? แต่ท่านรู้วิธีช่วยชีวิตคนเหมือนกัน อีกทั้งยังรักษาบาดแผลภายในและภายนอกได้ ถ้าหากลมเย็นเข้าสู่ปอดท่านไม่สามารถให้ผู้ป่วยกินยาจื่อจินได้ และข้าก็ไม่รู้ว่ายาในกล่องยาทำมาจากอะไร แต่รู้ว่ายาเหล่านั้นสามารถรักษาโรคอะไรได้

หยู่เหวินเห้าฟัง “ที่เจ้าพูดมาก็ถูก เหตุผลเป็นอย่างนี้เอง”