บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 199 ฆ่าถึงบ้านแม่

ตอนที่หยวนชิงหลิงกลับมาที่เตียง ก็รู้สึกว่าตัวเองได้ตายไปแล้วหนึ่งครั้ง

พอตื่นขึ้นมา ก็รู้สึกวินเวียนศีรษะ แล้วก็อ้วกอย่างหนัก

จึงได้เชิญหมอหลวงมา นางถามด้วยสีหน้าขาวซีด： “ทำไมปฏิกิริยาข้าถึงได้รุนแรงนัก？”

หมอเฉาจึงพูดขึ้น： “พระชายา ร่างกายของท่านเคยได้รับบาดเจ็บ และก่อนหน้านี้ท่านก็มีเรื่องให้ไม่สบายใจ ตับก็ทำงานไม่ปกติ ส่งผลให้เลือดไหลเวียนไม่สะดวก ถึงได้ทรมานแบบนี้ รอให้ท่านค่อยๆ ปรับได้ก่อน ก็จะดีขึ้นเองพ่ะย่ะค่ะ”

“ช่วยปรับร่างกายให้ข้าเร็ว ให้กินยาอะไรก็ได้ ที่ทำให้ข้าหายเวียนหัว และไม่อ้วก.....” หยวนชิงหลิงไม่มีแรงถึงขนาดลืมตาแล้ว

หยู่เหวินเห้าเป็นกังวลอย่างมาก จึงรีบดึงหมอหลวงออกไป “เจ้าไม่มียาดีหน่อยหรือ？ไทเฮามอบยามาให้ตั้งมากมาย เจ้าใช้กับนางได้นะ”

หมอเฉากลับดึงแขนหยู่เหวินเห้าออกมาไกลหน่อย พร้อมกับถอนหายใจ： “ท่านอ๋อง ข้าไม่ขอปิดบัง วันนี้ข้าได้คุยกับโรงหมอ ตอนที่พระชายาตั้งครรภ์นั้นดูไม่ปกติ ร่างกายของนางยังไม่ทันฟื้นฟู ตอนนั้นพระชายากินน้ำจื่อจินเข้าไป สงสัยวันถัดมาก็ให้น้ำแก้ และนั่นก็เป็นยาที่สามารถยับยั้งน้ำจื่อจินได้ ตอนนี้ถึงได้กำเริบออกมา พระชายาถึงได้ทรมานร้อยเท่าแบบนี้ และรวมไปถึงตอนที่นางเสียเลือดจากการโดนทำร้าย ข้าน้อยขอบังอาจพูดสิ่งที่ไม่น่าฟัง ตอนนี้ข้างในของพระชายาเป็นเหมือนฝ้าย แค่โดนกดนิดเดียวก็ไม่เหลืออะไรแล้ว และยิ่งมาสามารถเรี่ยวแรงพอจะรับไหว”

หยู่เหวินเห้าได้ยินดังนั้น ก็กัดฟันแน่น ตอนนั้นทำไมเขาถึงได้โง่นัก？

หมอหลวงพูดต่อ： “ที่ร่างกายของพระชายายังสามารถตั้งครรภ์ได้ คงจะเป็นเพราะน้ำจื่อจินที่ถูกกดไว้ ยาจื่อจินนั้นช่วยให้เลือดนางไหลเวียนได้ดี แต่ว่ายังไงก็มีผลแค่แป๊ปเดียว ตอนนี้ยาได้หมดฤทธิ์แล้ว หลังจากนี้ต้องดูการเปลี่ยนแปลงพระชายา”

หยู่เหวินเห้าตอบรับครั้งหนึ่ง พลันพูดเสียงต่ำกับหมอหลวง： “ถ้าหากว่าไม่เอาเด็กไว้ล่ะ？”

หมอหลวงอึ้งไปทันที “แบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด ถ้าหากว่าไปทำให้แท้ง ร่างกายของพระชายาก็จะยิ่งรับไม่ไหว ตอนนี้การตั้งครรภ์ยังสามารถรักษาได้ ท่านอ๋องอย่าได้คิดเรื่องเอาออกเด็ดขาด ถ้าหากว่าเกิดเรื่องขึ้น ชีวิตก็อาจจะรักษาไว้ไม่ได้”

“ถามใครล่ะ？ถามใครก็ไม่มีใครรู้” นางหวงโมโหมาก “อ๋องฉู่เองก็เหมือนกัน ยังไงข้าก็เป็นถึงแม่ของชายาเขา แต่กลับเย็นชามาก ต่อไปข้าไม่ไปอีกแล้ว”

เจ้าพระยาจิ้งพูดตำหนิทันที “หุบปาก อ๋องฉู่เย็นชากับเจ้าแล้วทำไม？เจ้ารับไม่ไหวอย่างนั้นหรือ？เขาเป็นถึงอ๋อง แล้วเรียกเจ้าว่าเป็นแม่นั้น เจ้าก็ควรจะเข้าใจในเรื่องชนชั้นด้วย”

นางหวงถูกตำหนิสองสามความ จึงไม่กล้าพูดอะไรอีก

ไม่ใช่ว่าข้าพูดให้ท่าน ถึงเจ้าจะรีบไปก็ไม่มีประโยชน์ ในเมื่อพระชายาฉู่ไม่ยอมพบ

“รอไม่ได้ การสอบของขุนนางนั้น สิ้นปีก็จะเริ่มแล้ว จำเป็นต้องเจอชิงหลิง เพื่อบอกให้นางช่วยพูดกับอ๋องฉู่ อ๋องฉู่ต้องเข้าใจอย่างแน่นอน ตอนนี้นางตั้งครรภ์

พอนางหวงได้ยินเรื่องเกี่ยวกับการสอบ ก็ตื่นเต้นขึ้นมา “นางสนิทกับท่านแม่มาตลอด ไม่สู้เรียกท่านแม่ไปด้วยกันคิดว่าอย่างไร？อ๋องฉู่คงไม่ปล่อยให้คนแก่ที่ป่วยยืนรอที่หน้าประตูหรอกนะ？”

ฮูหยินรองจึงพูดขึ้น： “แบบนั้นไม่ดีแน่ พี่สะใภ้ป่วยอยู่ จะให้นางออกไปลำบากด้านนอกได้อย่างไร？ ให้นางได้พักผ่อนเถอะ”

นางหวงรู้ความคิดของฮูหยินรอง ฮูหยินใหญ่ตอนนี้ก็ไม่สนใจ คนในจวนเองก็ไม่เชื่อฟังนางแล้ว

ยังไง คนที่ป่วยมานาน ก็ไม่รู้ว่าจะมีขางอกออกมาตอนไหน และแน่นอนว่าไม่มีใครยอมไปพยุงนาง

แต่ว่าถ้าหากฮูหยินใหญ่ช่วยท่านอ๋อง มันอาจจะไม่เหมือนกัน

ฮูหยินรองก็คงเกรงว่าจะไม่มีสิทธิ์ในการจัดการคนในจวน