บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 203 ไท่ซ่างหวงเสด็จ

แม้จะเป็นไทเฮา ฮองเฮาหรือเสียนเฟยเสด็จมา ก็เป็นไปไม่ได้ที่ไท่ซ่างหวงจะเสด็จมา

“มาเป็นการส่วนตัวหรือ”หยู่เหวินเห้าถาม

“ไม่ใช่เพคะ มีขบวนเสด็จด้วย”

หยู่เหวินเห้าพูดกับหยวนชิงหลิง “ข้าจะออกไปสักครู่”

เขารีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

ไปถึงด้านนอก ก็เห็นไท่ซ่างหวงเดินมาพร้อมกับฉางกงกง ขบวนเสด็จตามมาข้างหลัง มีบ่าวรับใช้ในวังเป็นโขยง ยิ่งใหญ่อลังการมาก

หยู่เหวินเห้าเดินเข้าไปคำนับ “ถวายบังคมเสด็จปู่”

มวยผมขึ้น โกนหนวดเคราออก ดูแล้วแจ่มใสมาก อีกทั้งยังก้าวเท้าก้าวใหญ่ๆ

“วันนี้ข้ามีเวลาว่าง เลยออกมาเดินนอกวัง เพิ่งจะไปที่จวนน้องหกของเจ้ามา เลยมาดูจวนอ๋องฉู่ของเจ้าเลยทีเดียว”ไท่ซ่างหวงมองไปรอบๆ “อืม จวนนี้ไม่เลว”

หยู่เหวินเห้านับถือจริงๆ แม้แต่ข้ออ้างในการออกนอกวังเสด็จปู่ก็คิดไว้แล้ว ไม่ให้คนรู้สึกว่าออกมาเพื่อเยี่ยมยายหยวนโดยเฉพาะ ในใจเกิดความอบอุ่นขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

เขาประคองไท่ซ่างหวงเดินเข้าไปที่ห้องโถงใหญ่ ไท่ซ่างหวงถามว่า“ใช่แล้ว ข้าได้ยินว่าพระชายาฉู่ตั้งครรภ์แล้ว จริงหรือไม่ ”

หยู่เหวินเห้าพูดว่า “เรียนเสด็จปู่ จริงพ่ะย่ะค่ะ”

“แล้วยังสบายดีหรือไม่ ”ไท่ซ่างหวงนั่งลง มองและถามหยู่เหวินเห้า

หยู่เหวินเห้าเอ่ยอย่างกลัดกลุ้มใจว่า “ไม่ค่อยดีเลย อาเจียน เวียนศีรษะ กินไม่ลง”

ไท่ซ่างหวงเอ่ยเสียงเรียบว่า “คนหนุ่มสาวสมัยนี้ ทนลำบากไม่ได้ ก็แค่ตั้งครรภ์ลูกเท่านั้น ยังมีอาการอะไรมากมายขนาดนี้ หนักไม่เอาเบาไม่สู้จริงๆเลย”

หยู่เหวินเห้าเม้มปาก “เสด็จปู่ท่านเองก็ไม่เคยตั้งครรภ์มาก่อน ไยจึงรู้ว่าหนักไม่เอาเบาไม่สู้ นางทรมานจริงๆนะ”

ไท่ซ่างหวงยกมือขึ้น พูดว่า “ไม่เคยกินเนื้อหมูแต่ก็เคยเห็นหมูวิ่ง คนตั้งครรภ์ ข้าเคยเห็นมาไม่น้อยแล้ว”

สมัยนั้นเสด็จปู่ร้ายกาจมาก ปีที่มากที่สุด คือมีลูกชายทีเดียวสองคนลูกสาวอีกสามคน

แต่ว่า ในปีเดียวกันนั้นเอง หลังจากนั้น ก็ไม่ได้มีความเคลื่อนไหวใดๆอีก

แค่ปีเดียว ก็ให้กำเนิดลูกที่ต้องกำเนิดในอีกหลายปีข้างหน้าออกมาจนหมดแล้ว

แต่ว่า เสด็จปู่ให้กำเนิดบุตรชายหลายคน ก็มีเพียงฮ่องเต้หมิงหยวนที่มีบุตรชายเก้าคน ส่วนอ๋องคนอื่นๆ ไม่ว่าจะให้กำเนิดเท่าใดก็เป็นบุตรสาว

เสด็จปู่รู้สึกว่าก็ไม่เป็นไร สุดท้าย เพราะสุดท้ายยังมีบุตรชายทั้งเก้าของฮ่องเต้อยู่ดี ไม่ว่าอย่างไรตระกูลหยู่เหวินก็สืบทอดต่อไปได้

สองปีมานี้ เริ่มร้อนใจขึ้นมาแล้ว

เจ้าหกไม่สบาย เจ้าแปดตาบอด เจ้าเก้ายังเป็นผู้เยาว์ ส่วนอ๋องคนอื่นๆ ที่แต่งงานแล้ว ก็ไม่มีใครให้กำเนิดบุตรชายแม้แต่คนเดียว

เสด็จปู่ภายนอกไม่พูด แต่ก็ร้อนใจอยู่ลึกๆ ต่อหน้าฮ่องเต้หมิงหยวน อย่างน้อยก็ต้องพูดสักสองสามคำ

เสด็จปู่ร้อนใจ ฮ่องเต้หมิงหยวนที่เป็นลูกกตัญญู แน่นอนว่าต้องร้อนใจตาม นี่จึงเป็นที่มาให้เหล่าขุนนางมีข้อเสนอว่าใครให้กำเนิดบุตรชายก็จะแต่งตั้งคนนั้นเป็นองค์รัชทายาท

หยู่เหวินเห้าไม่ได้ขานรับ เกรงว่าตนเองจะไปล่วงเกินผู้อาวุโสกว่า

“เอาขึ้นมา”เสด็จปู่ร้องบอกฉางกงกงหนึ่งเสียง

ฉางกงกงเอากล่องอาหารกล่องหนึ่งมาจากบ่าวรับใช้ในวังที่อยู่ข้างหลัง ยื่นให้กับแม่นมสี่ “นี่เป็นของที่ไท่ซ่างหวงประทานให้กับพระชายา แม่นมเอาไปให้พระชายาเสวยเถอะ”

แม่นมสี่รับมา ตอบรับเบาๆว่า “เกรงว่าจะทำให้ไท่ซ่างหวงผิดหวังต่อความเอ็นดูที่มอบให้แล้ว ตอนนี้พระชายาเสวยอะไรก็อาเจียนสิ่งนั้น ”