บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 2096 ไม่รับลูกสาวบุญธรรม

ตอนค่ำๆ พ่อของฟางจื๋อจื่อโทรหาหยู่เหวินเห้า ซึ่งขอเบอร์มาจากคุณเฉิน ในสายโทรศัพท์คุณพ่อฟางตื้นตันจนร้องไห้ไปหลายครั้ง ไม่สามารถที่จะพูดขอบคุณออกมาได้อย่างเป็นประโยค

หยู่เหวินเห้าเข้าใจความรู้สึกของคนเป็นพ่อดี ที่จริงตอนนั้นที่เขารีบกลับมาขนาดนั้น ไม่อยากที่จะรอ เพราะเขาสะเทือนใจแทนพ่อฟางจื๋อจื่อ

เขาไม่อยากที่จะเปรียบเทียบแบบนั้น ไม่อยากคิดถึงสิ่งที่ไม่เป็นมงคล แต่ แต่ หากเขาเป็นพ่อของฟางจื๋อจื่อ ลูกสาวหายสาบสูญอยู่ในป่าลึกหลายวัน เขาคงร้อนใจจนเป็นบ้าแล้วแน่

ดังนั้นเขาจึงรับคำขอบคุณ และตอบตกลงให้อีกฝ่ายมาเยี่ยมเพื่อเป็นการขอบคุณ เพราะหากไม่ได้มาขอบคุณด้วยตนเอง คุณพ่อฟางก็จะคิดถึงเรื่องนี้อยู่ตลอด

ยังไงก็คนเป็นพ่อเหมือนกัน เขาจึงเข้าใจได้อย่างง่ายดาย

ทางด้านคุณเฉิน อย่างน้อยตอนนี้เขาก็ยังไม่อยากเจอ ปล่อยไว้แบบนั้นก่อน

แต่เขาจะให้มีโอกาสได้เจอ คนแบบนี้ในหัวสมองมีน้ำ แต่จิตใจดี ตนเองออกเงินทุนออกแรงช่วยเหลือ ไม่ได้ทำเพื่อชื่อเสียงผลประโยชน์ ใช่ว่าใครก็สามารถทำได้

เอาน้ำในหัวออกมาก็ดีแล้ว

พวกนักข่าวเก่งกันมาก สืบผ่านบางช่องทาง ได้ภาพกล้องวงจรปิดของโรงแรมมา สืบรู้ว่าพวกเขามาเมืองเสากันห้าคน ศาสตราจารย์หยวน หยู่เหวินหวง โล่เป่าอี้ล้วนถูกขุดออกมา

ต่อมาเธอก็ซ่อนตัวอยู่ในโขดหินเพื่อหลบฝนที่ตกหนัก อยากหาถนนเดินออกมา กลับไม่เห็นมีถนน ยิ่งเดินยิ่งเปลี่ยว เดินไปเรื่อยอยู่บนเขาหลายวัน พร้อมหิวโหยอย่างมาก

เพราะมือถือของนางใส่ไว้ในกระเป๋าสะพายหลัง ซึ่งเพื่อนร่วมทีมช่วยเธอสะพายกระเป๋า เธอไม่มีน้ำไม่มีอาหารแห้ง ยิ่งไม่สามารถร้องขอความช่วยเหลือ

หลายวันต่อมา เธอหากินผลไม้ ใบไม้อยู่ในป่า โชคดีที่ในกระเป๋ามีช็อกโกแลตสองอัน แม้ว่าหลังฝนตกจะละลายแล้ว อย่างน้อยก็ยังสามารถให้สารอาหารแก่เธอได้บ้าง

ผ่านไปหลายวัน เธอทั้งกลัวทั้งหิวทั้งเหนื่อยทั้งหมดหวัง ตอนที่เดินมาใกล้บริเวณยอดเขาหนิวเจี่ยว เหยียบบนพื้นหญ้า กลับพบความว่างเปล่า พร้อมตกลงไป

โชคดีที่เธอจับเถาวัลย์ไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง อดทนจนคุณหยู่เหวินกับคุณสวีมาถึง ตอนนั้นเธอแทบทนไม่ไหวแล้ว หากช้าอีกสองสามนาที เธอต้องตกลงไปแล้วแน่

หลายวันมานี้คนตระกูลฟางเคยถามลูกสาว แต่เธอแสดงท่าทีหวาดกลัวและต่อต้านตลอดเวลา ไม่กล้าหวนคิด เพราะน่ากลัวอย่างมาก

แต่ฟางจื๋อจื่อเห็นสวีอีกับหยู่เหวินเห้า ทำให้เกิดความรู้สึกปลอดภัยอย่างไม่รู้ตัว ความรู้สึกคับข้องใจและความกลัวถูกปลดปล่อยออกมาในทันที จึงบอกเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อหลายวันนี้ออกมา

สวีอีซาบซึ้งใจ ฮองเฮากระซิบพูดข้างหูของเขาว่า เพราะตอนที่ฟางจื๋อจื่อตกอยู่ในสภาวะหมดหวัง เขาไปช่วยไว้ได้ทัน ดังนั้นจึงเกิดความรู้สึกไว้วางใจ

ฟางจื๋อจื่อก็คว้าจับแขนเสื้อสวีอีไว้ตลอด นิ้วมือสั่นไหว ไม่ยอมปล่อยมือ