บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 213 ไม่เข้าใจ

พระชายาซุนยิ้มและลุกขึ้นยืน “ข้าก็จะออกไปเดินสักหน่อย ใช่แล้ว ข้ายังไม่ได้แสดงความยินดีกับพระชายาฉีเลย”

หยวนชิงหลิงนิ่ง ยินดี พระชายาซุนประชดหรือ คำพูดนี้ไม่เหมาะสมเท่าไหร่

นางมองไปที่พระชายาซุน ใบหน้าของพระชายาซุนไม่มีแววประชดประชันหรือล้อเล่นเลยสักนิด

เพราะช่วงนี้มักจะถูกคนวางกลอุบายบ่อยๆ ฉะนั้น นางต้องระวังตัวเองให้มาก พูดว่า “อีกเดี๋ยวข้าพบอ๋องฉีแล้ว ค่อยยินดีกับเขาก็ได้”

ฉู่หมิงชุ่ยเอ่ยเสียงเรียบๆว่า “คนถึงก็นับว่าให้เกียรติแล้ว ส่วนจะยินดีด้วยหรือไม่ เป็นเรื่องของปาก ไม่ได้ใส่ใจ”

หยวนชิงหลิงยังคงตกตะลึง เป็นพระชายาเอก วันนี้น่าจะเป็นวันที่นางไม่พอใจมากที่สุดวันหนึ่ง ทำไมนางจึงทำราวกับไม่ใส่ใจเลยสักนิด หรือว่านางจะไม่มีความรู้สึกดีๆต่ออ๋องฉีเลยสักนิดเดียว

หยวนชิงหลิงไม่เข้าใจความรู้สึกที่บิดเบี้ยวนี้ หมุนตัวเดินออกไป

พระชายาซุนเดินตามนางออกไป ในจวน แขกเหรื่อเยอะมาก เดินไปที่ไหน ก็ได้ยินเสียงผู้คน

ลู่หยากับสวีอีเดินอยู่ห่างๆพวกนางสองคน แต่ก็ไม่ได้เข้ามารบกวน

“เหมือนพระชายาฉีจะไม่ใส่ใจเลยสักนิด”หยวนชิงหลิงอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น

“นางจะใส่ใจได้หรือ เรื่องนี้ปู่ของนางเป็นคนตัดสินใจ นางต้องให้ความร่วมมือกับปู่ของนางอยู่แล้ว ไม่เช่นนั้น

หยวนชิงหลิงได้ยินคำนี้ ก็นิ่งอึ้ง “เช่นนั้นนางก็นับว่าเป็นคนน่าสงสารคนหนึ่ง”

พระชายาซุนมองนางด้วยสายตาไม่พอใจนัก “พอแล้ว มีคนน่าสงสารตั้งมากมายที่ไหนกัน แม้จะน่าสงสารก็จริง ก็ย่อมต้องมีส่วนที่น่าชังอยู่ หากไม่ใช่เพราะนางเองเป็นคนก่อเรื่องที่ซุ้มโจ๊กนอกเมืองกับเรื่องท้องปลอมๆ แล้วจะมีจุดจบอย่างวันนี้ได้อย่างไร อีกอย่าง อ๋องฉีก็ดีกับนางจริงๆ ไม่เห็นหรือทุกครั้งที่อ๋องฉีเห็นนาง ดวงตานั้นก็ราวกับฉาบไปด้วยน้ำผึ้ง แต่นาง เห้อ ช่างเถอะ ไม่พูดแล้ว วันนี้พูดถึงนาง วันหน้าคนอื่นก็พูดถึงข้า ข้าเองสุดท้ายก็ต้องหาพระชายารองให้คนในบ้านข้าเช่นกัน ”

หยวนชิงหลิงช่วงนี้รู้สึกต่อต้านคำว่าพระชายารองมาก

แต่ว่าไม่ว่าจะไปถึงที่ไหน ก็ล้วนต้องได้ยินคำนี้

ในใจรู้สึกอัดอั้นมาก

อ๋องฉีรักฉู่หมิงชุ่ยมาก แต่ทำไมเขาไม่คัดค้านการแต่งพระชายารองเล่า

นางคิดมาตลอดว่า ความรักที่อ๋องฉีมีต่อฉู่หมิงชุ่ย ในเมืองหลวงนี้เกรงว่าจะไม่มีใครเทียบได้ แต่รักขนาดนี้ สุดท้ายยังสามารถรับคนที่สามเข้ามาได้อีก

หยวนชิงหลิงรู้สึกว่าอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้แล้ว นางพูดกับพระชายาซุนว่า “ข้ารู้สึกไม่ค่อยสบาย ขอตัวกลับก่อน ”

“กลับไปเร็วขนาดนี้เชียว”พระชายาซุนอึ้ง มองนาง ก็เดาใจนางออก

“เจ้าคงไม่ได้รู้สึกไม่สบายใจแทนพระชายาฉีหรอกนะ เจ้าไม่จำเป็นต้องคิดเช่นนี้ ดูแล้วเหมือนนางจะถูกบังคับ แต่วันนี้นางเองก็ดีใจ เจ้าเชื่อหรือไม่ ”หยวนชิงหลิงมองนาง “ทำไมนางต้องดีใจด้วย”

พระชายาซุนยิ้มเย็น “แม่ทัพหยวนนั้นตั้งตนเป็นกลางอยู่เสมอมา ไม่ได้พึ่งอำนาจของอ๋ององค์ไหนทั้งสิ้น ตอนนี้อ๋องฉีได้แต่งหลานสาวของแม่ทัพหยวน แม่ทัพหยวนก็ไม่สามารถที่จะไม่เลือกข้างอีกต่อไป เมื่อยืนอยู่ข้างอ๋องฉี พระชายาฉีจะไม่ดีใจได้อย่างไร นางรู้ดีว่าอ๋องฉีไม่มีทางเปลี่ยนใจไปจากนางแน่ แต่งพระชายารองเข้ามา ก็แค่ของประดับอีกชิ้น แต่กลับได้รับแรงหนุนที่จะสามารถส่งนางขึ้นเป็นพระชายารัชทายาทได้ วันนี้เจ้าไม่สมควรไม่สบายใจแทนพระชายาฉี แต่ควรไม่สบายใจแทนหยวนหย่งอี้ที่น่าสงสารคนนั้นแทน”