บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 217 ไปหาโสวฝู่ฉู่

ฉู่หมิงหยางเองก็ตอบกลับด้วยเสียงเย็นๆ “ไปมาหาสู่ ชิ ก็แค่หญิงรับใช้คนหนึ่ง”

ฉู่หมิงชุ่ยไม่ชอบน้ำเสียงของนาง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก สองพี่น้องออกจากวัง กลับไปบ้านมารดา

พอกลับไปถึงจวนฉู่ ฉู่หมิงหยางไม่ได้สนใจฉู่หมิงชุ่ย กลับเข้าไปในเรือนของตัวเอง

ฉู่หมิงชุ่ยไปเยี่ยมท่านย่า ฮูหยินโสวฝู่ตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุครั้งก่อนทำให้น้ำเสียงหายแล้ว จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่หายดี

ฮูหยินโสวฝู่รู้ดีว่า ในจวนนี้ คนที่สามารถวางยานางได้มีเพียงคนเดียวเท่านั้น

นางรู้หน้าที่และการวางตัวของตัวเองมากขึ้น สองสามีภรรยาอยู่ด้วยกันจนปั้นปลายชีวิตแล้ว นางรู้ความโหดเหี้ยมของเขาดี

เพื่อสิ่งที่เขาอยากได้ เขาไม่ไว้หน้าใครทั้งสิ้น

นางฟังเรื่องที่ฉู่หมิงชุ่ยพบกับแม่นมสี่วันนี้ นางรู้สึกกลัวและหวาดระแวงขึ้นมา

ส่ายหน้ากับฉู่หมิงชุ่ย ให้สัญญาณว่าอย่าไปยุ่งกับหญิงคนนี้เด็ดขาด

ฉู่หมิงชุ่ยเอ่ยเสียงเบาๆว่า “หลานรู้ดี แต่ว่าหมิงหยางกลับไม่เห็นนางอยู่ในสายตา

ฮูหยินโสวฝู่ยิ้มอย่างขมขื่น ส่ายหน้า

***

ช่วงพลบค่ำ โสวฝู่ฉู่กลับมาถึงจวน เขาชินกับการกินข้าวคนเดียว เพิ่งจะให้คนจัดโต๊ะอาหารเสร็จ ก็ได้ยินคนรับใช้เข้ามารายงานว่า “นายท่าน มีคนชื่อแม่นมสี่มา บอกว่าจะขอพบท่าน”

โสวฝู่ฉู่เงยหน้าขึ้น สายตามีแววอึ้งไป “แม่นมสี่”

โสวฝู่ฉู่มองนาง “เจ้ามาก็เพื่อจะมาบอกกับข้าเรื่องนี้หรือ”

แม่นมสี่ส่ายหน้า ถามขึ้นว่า “ทำไมท่านจึงต้องการให้ฉู่หมิงหยางแต่งกับอ๋องฉู่”

“เรื่องนี้เป็นความคิดของข้าจริงๆ ข้าทำอย่างนี้ ย่อมมีจุดประสงค์ของข้า ”โสวฝู่ฉู่พูด

อ๋องฉู่ไม่ยินดีจะแต่งฉู่หมิงชุ่ยเป็นพระชายารอง พระชายาฉู่ก็ไม่มีทางเห็นด้วย ทำไมท่านต้องบังคับขืนใจคนอื่นด้วย วันที่ในวัง หลานสาวของท่านฉู่หมิงหยางพูดจาไร้มารยาทกับพระชายา ทำให้พระชายาโกรธจนสะเทือนถึงพระครรภ์ ข้ารู้ว่าตระกูลฉู่ของท่านหลายปีมากนี้เจริญรุ่งเรืองราวกับพระอาทิตย์บนฟ้า ไม่เกรงกลัวใครหน้าไหนทั้งนั้น ถึงแม้จะทำให้พระชายาแท้งลูก มากสุดก็แค่ได้รับคำด่าประณามไม่กี่คำ แต่เมื่อเจริญสูงสุดได้ก็ย่อมเสื่อมสลายได้เช่นกัน ความอวดดีของตระกูลฉู่ในวันนี้

หากเป็นคนอื่นพูดคำพูดสุดท้ายของประโยคนี้ โสวฝู่ฉู่คงต้องโกรธมาก

แต่ว่าเป็นนางพูด นั่นก็เท่ากับเป็นการเตือนด้วยความหวังดี ชี้แนะ ตักเตือน

“หลายปีมานี้ ข้าไม่ได้แสดงอำนาจโอ้อวดอะไร และไม่ได้ไม่เกรงกลัวใคร ยิ่งข้าอายุมากขึ้น ข้าก็ยิ่งต้องทำจิตใจให้นิ่ง ข้าคิดว่าเจ้าเองก็คงจะเห็น

“แต่ว่าลูกหลานท่านไม่ใช่ พวกเขาอาศัยอำนาจบารมีของท่าน กำลังท้าทายกฎและอำนาจของราชวงศ์แล้ว เมื่อก่อน ข้าจำได้ว่าแม่ท่านเคยพูดกับข้าประโยคหนึ่ง วันนี้ข้าจะขอพูดคืนกลับไปให้ท่าน อย่าล้ำเส้นผู้อื่นเด็ดขาด หากล่วงล้ำเข้าไปแล้ว

โสวฝู่ฉู่มองนาง “ทำไมจึงต้องคอยช่วยเหลือพระชายาฉู่ด้วย หลายปีมานี้เจ้าไม่เคยมาหาข้าเลย ข้าคิดว่า เจ้าคงไม่ได้ทำเพื่อเจ้านายเท่านั้น ข้าอยากฟังความจริง”

“มีสองเหตุผล หนึ่ง นางช่วยชีวิตข้าเอาไว้ เรื่องที่ข้าวางยา ไท่ซ่างหวงรู้ เป็นนางที่ช่วยข้าเอาไว้

มองเขาและพูดว่า “อ๋องฉู่ไม่ยินดีจะแต่งพระชายารอง อยากจะเคียงคู่กับพระชายาไปจนตาย ข้าอยากจะให้พวกเขาสมปรารถนา นั่นคือสิ่งที่ข้าไม่สามารถจะมีได้ในชาตินี้

โสวฝู่ฉู่มองนาง สายตาที่มีแววคมปลาบค่อยๆจางหายไป ใบหน้าก็มีแววเศร้าโศกเล็กน้อย

“ฉะนั้น ตอนนั้นเจ้าบอกข้าว่าต้องดูแลไท่ซ่างหวง ไม่ยินดีจะแต่งงานกับข้านั่นก็แค่พูดไปอย่างนั้นเองสินะ”โสวฝู่ฉู่พูด