บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 221 ตระกูลหยวนมาเยี่ยม

หยู่เหวินเห้าคว้าตัวหมอหลวงออกไปนอกประตูทันที เอ่ยอย่างจริงจังว่า “แข็งแรงแล้วหมายความว่าอย่างไร”

หมอหลวงขยิบตา“แข็งแรงแล้ว ก็คือแข็งแรงแล้ว ”

“เช่นนั้นก็หมายความว่าสามารถออกกำลังกายที่พอเหมาะได้แล้วสิ เช่นออกไปเดินเล่นเบาๆ สักรอบสองรอบ ”หยู่เหวินเห้ากะน้ำหนักในการออกกำลังกายที่เหมาะสม ที่จริงสิ่งที่เขาต้องการรู้คือพลังที่สามารถใช้เดินเล่นไปรอบๆได้

หมอหลวงยิ้ม“ท่านอ๋องได้โปรดอย่าเพิ่งใจร้อน อีกหนึ่งเดือนข้างหน้าค่อยถามข้าน้อยเรื่องนี้แล้วกัน”

หยู่เหวินเห้าสะบัดแขนเสื้อเข้าไปในเรือนอย่างเย็นชา

หยวนชิงหลิงครรภ์แข็งแรงดีแล้ว ก็มีข่าวดีส่งมาว่า เรื่องการแต่งงานของฉู่หมิงหยางได้กำหนดไว้แล้ว จะแต่งเป็นพระชายารองของอ๋องจี้

ตอนที่หยวนชิงหลิงได้รับข่าวนี้ ยังคงนิ่งอึ้งอยู่พักใหญ่กว่าจะได้สติ “อ๋องจี้ นี่พลิกกลับสถานการณ์ได้ ช่างพลิกผันจริงๆ”

หยู่เหวินเห้าไม่สนใจ เอ่ยเสียงเรียบๆว่า “อยากจะแต่งกับใครก็แต่งไป”

“แต่ว่า พระชายารองคนนั้นเพิ่งจากไปได้ไม่นาน ก็รับพระชายารองคนใหม่เข้ามา นี่มันเหมาะสมหรือ”หยวนชิงหลิงถาม

หยู่เหวินเห้าพูดว่า “นี่ไม่ใช่ปัญหาใหญ่โตอะไร หาข้ออ้างอะไรก็ได้สักข้อก็พอแล้ว เช่น เพื่อเสริมสิริมงคลให้กับพระชายาจี้ ”

หยวนชิงหลิงนึกถึงฉู่หมิงหยางที่อวดดีไม่เห็นใครอยู่ในสายตาคนนั้น “เสริมด้วยการแต่งเจ้าสาวเข้ามา เกรงว่าจะเป็นการทำให้นางตรอมใจตายเสียมากกว่า ”

“ทางที่ดีควรตีกันให้วุ่นวายก็ดี จะได้ไม่ต้องมาวุ่นวายกับพวกเรา ”หยู่เหวินเห้ารู้สึกระอาและเบื่อหน่ายกับการแก่งแย่งชิงดีของเหล่าสตรีในจวนต่างๆเหลือเกินแล้ว ต้องมาคอยเป็นกังวลอยู่เสมอว่าจะมีคนคิดแผนมาทำร้ายหยวนชิงหลิงหรือไม่

หยวนชิงหลิงเองก็รู้ดีแก่ใจ

ผ่านไปสองวัน รองพระชายาหยวนได้ให้คนส่งเทียบมา บอกว่าจะพามารดามาเยี่ยมที่จวน

หยวนชิงหลิงนึกขึ้นได้ว่ารับปากนางเอาไว้ จึงได้ให้คนส่งเทียบกลับไป บอกว่าพรุ่งนี้จะรอต้องรับการมาของฮูหยินหยวนและรองพระชายาหยวน

หยู่เหวินเห้าได้ยินว่าฮูหยินหยวนกับรองพระชายาหยวนจะมาเยี่ยม ก็พูดว่า “สามารถทำความรู้จักกันเอาไว้ จะได้มีคนไว้คลายเครียด”

หยวนชิงหลิงได้ยินเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ชื่นชมหยวนหย่งอี้อยู่ไม่น้อย ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มและพูดว่า “แรกเริ่มรองพระชายาคนนี้คิดจะแต่งกับท่านนะ”

‘เป็นไปไม่ได้ ’หยู่เหวินเห้าปฏิเสธทันที “คนอื่นนั้นข้าไม่กล้ารับประกัน แค่ว่า แม่นางอี้คนนี้ไม่มีทางอยากจะแต่งงานกับข้าแน่”

หยวนชิงหลิงยิ้ม “ทำไมจึงได้มั่นใจนัก”

หยู่เหวินเห้าพูดว่า “นางเห็นข้า ก็เหมือนหนูเจอแมว อย่าว่าแต่จะแต่งงานกับข้าเลย แม้แต่เจอกันบนถนน ก็ต้องหลบหน้าทันที แต่ว่า ครั้งนี้นางมากับมารดา ถ้าให้นางมาเอง นางคงไม่กล้า”

หยวนชิงหลิงรู้สึกว่าเงาที่ติดอยู่ในใจ กระทบกับคนที่มองโลกในแง่ดีได้จริงๆ

รู้สึกอับอายต่อการกลั่นแกล้งของหยู่เหวินเห้า

แม่นมสี่ได้ยินว่าพรุ่งนี้จะมีแขกมาเยือน คิดว่าเนื้อที่ในวังประทานมาให้ก็มีเหลือเฟือ จึงได้ให้คนไปซื้ออย่างอื่นมาเพิ่ม ทำอาหารหลายอย่างหน่อย เกรงจะเสียมารยาท

วันรุ่งขึ้น หยวนชิงหลิงแต่งตัวเรียบร้อย คิดว่าฮูหยินหยวนกับรองพระชายาหยวนคงจะมาถึงช่วงเที่ยง จึงได้ให้คนเตรียมอาหารเช้าให้ตนกินก่อน

เพิ่งจะกินข้าวเช้าเสร็จ ก็ได้ยินบ่าวรับใช้มารายงานว่า “พระชายา พระชายาหยวนพาคนของจวนแม่ทัพหยวนมาเยี่ยมขอรับ”

หยวนชิงหลิงอึ้ง “เช้าขนาดนี้ เช่นนั้นก็รีบเชิญไปที่ห้องรับรองก่อน ข้าจะออกไปเดี๋ยวนี้ ”

ที่โถงใหญ่ค่อนข้างจะเคร่งครัดไปสักหน่อย ฉะนั้นจะใช้เฉพาะตอนที่หยู่เหวินเห้ารับแขกเท่านั้น เวลานางพบกับสมาชิกในบ้านที่เป็นหญิงสาว ส่วนใหญ่จะใช้ห้องรับรองข้างๆ ห้องรับรองข้างๆมีการตกแต่งให้บรรยากาศอบอุ่นมากกว่า

บ่าวรับใช้เอ่ยอย่างไม่สบายใจว่า “ห้องรับรองเล็กเกรงว่าจะไม่พอนั่ง ”