บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 227 แผนของสองสามีภรรยา

หยวนชิงหลิงหันกลับไปมองเซียวเหยากง “หัวใจของไท่ซ่างหวงเดิมทีก็ไม่ดีอยู่แล้ว วันนี้ยังดื่มเหล้าไปเยอะขนาดนั้น ความดันย่อมสูงขึ้นแน่นอน ”

เซียวเหยากงมองไปที่กล่องยาของนาง จากนั้นก็มองไปที่เครื่องฟังหัวใจที่แขวนอยู่กับหู ยังมีเครื่องวัดความดันอีก สายตาเขามีแววประหลาดใจวาบผ่าน

แต่ว่า เขาก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่เดินไปนั่งลง พูดกับไท่ซ่างหวงว่า “เช่นหลังวันหน้าก็ไม่ต้องดื่มแล้ว คำพูดหมอต้องเชื่อฟัง ”

ไท่ซ่างหวงไม่พอใจ “ขี้คร้านจะสนใจพวกเจ้า ข้าจะไปนอน ”หยวนชิงหลิงรู้ว่าดีกรีเหล้าไปถึงหัวแล้ว รีบเอายาให้ฉางกงกง “ดูแลให้ไท่ซ่างหวงเสวยแล้วค่อยนอน ”

ฉางกงกงรับไป “เข้าใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

ไท่ซ่างหวงเดินโซเซเข้าไป เหลือไว้เพียงเซียวเหยากงกับหยวนชิงหลิงในตำหนัก

หยวนชิงหลิงได้สติกลับมาจากความโมโห จึงนึกถึงเรื่องที่จะถามเซียวเหยากงขึ้นมาได้ จากนั้นก็ขยับกล่องยาเข้ามาอีกนิด “ท่านผู้เฒ่า ท่านเคยเห็นของในกล่องยานี้หรือไม่ ”

เซียวเหยากงมองอยู่ชั่วครู่ ค่อยๆส่ายหัวและพูดว่า “ไม่เคย”

หยวนชิงหลิงรู้สึกผิดหวังอยู่บ้าง “ไม่เคยเห็นจริงหรือ”

สีหน้าของเซียวเหยากงนิ่งอึ้งไปชั่วครู่ แต่ก็ส่ายหน้าพูดว่า “ไม่เคยเห็นจริงๆ”

หยวนชิงหลิงคิดว่าตัวเองน่าจะเดาผิดไป ถ้าหากเซียวเหยากงมาจากที่เดียวกับนาง เขาสมควรจะดีใจที่เห็นคนบ้านเดียวกัน อย่างน้อย ก็คงมีอารมณ์เดียวกับตนเอง เป็นไปไม่ได้ที่จะปฏิเสธ

ช่างเถอะ ไหนเลยจะมีคนทะลุมิติได้มากมายนัก

นางเก็บข้าวของเรียบร้อยแล้ว แล้วก็ให้ยาลดความดันของอีกหลายวันเอาไว้ เอาเข้าไปมอบให้กับฉางกงกง ตอนที่ออกมา เซียวเหยากงก็ออกไปแล้ว

หยู่เหวินเห้าถอยออกไปอย่างไร้เยื่อใย พูดว่า “ไว้วันหลังเถอะ ช่วงนี้ข้ายุ่งเรื่องราชการอยู่”

“เรื่องของเมืองถิงเจียง เห็นได้ชัดว่าเจ้าปัญญาชนพวกนั้นกินอื่นเกินไป ไม่มีเรื่องอะไรทำเลยเป็นบ้า ถ้าให้ข้าพูด ตีพวกเขาให้หลาบจำสักครั้ง ไล่ให้กลับบ้านเกิดไป

หยู่เหวินเห้ามองเขาเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม“พี่ใหญ่ เรื่องนี้ยังไม่ทันได้ตรวจสอบ ท่านก็รู้แล้วว่าพวกปัญญาชนไร้สาะระเป็นบ้าแล้วหรือ ”

“ข้าไปปราบโจรกบฏที่เมืองถิงเจียง โม่เหวินไม่เคยเรียกเก็บค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับการปราบโจรกบฏเลย เรื่องนี้ข้ารู้ดี ”อ๋องจี้พูด

“จะเก็บหรือไม่ ตรวจสอบแล้วก็รู้เอง”หยู่เหวินเห้าพูดจบ ก็ยกมือขึ้นคำนับ “ข้ายังมีเรื่องต้องทำ ต้องขอตัวก่อน ”

อ๋องจี้เอ่ยอย่างอึมครึมว่า “เจ้าห้า เจ้านี่เหล้าอวยพรไม่ดื่มอยากดื่มเหล้าลงโทษหรืออย่างไร ”

หยู่เหวินเห้ามองเขา แววตาเย็นชา “ข้าไม่ดื่มทั้งเหล้าอวยพรและเหล้าลงโทษ ”

ใครเล่าจะไม่มีเรื่องในด้านมืดบ้าง เจ้าแทงผู้อื่นหนึ่งแผล แน่นอนผู้อื่นก็ต้องแทงเจ้าหนึ่งแผล

“แล้วแต่ท่านจะคิด”หยู่เหวินเห้าเดินจากไป

อ๋องจี้โมโหจนนิ่งอึ้ง นี่เจ้าห้ามุ่งมั่นที่จะเป็นปรปักษ์กับเขาหรือ

เขากลับจวนไปด้วยความโมโห แล้วก็ได้ยินคนมารายงานว่าพระชายาจี้ต้องการพบเขา

เขารู้สึกรำคาญขึ้นมา แต่ก็ไป