บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 228 ความกดอากาศต่ำ

ในใจของพระชายาจี้รู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมา แม้ว่าตอนนี้พี่ใหญ่จะไม่ได้ทำงานในกรมคลังแล้ว แต่ว่า เมื่อก่อนที่ตระกูลรุ่งเรืองขึ้นได้อย่างไร หากฮ่องเต้ทรงตรวจสอบขึ้นมา ต้องสาวไปถึงต้นตอได้แน่ ทุกอย่างคงต้องถูกเปิดเผยออกมาอย่างชัดเจน

แต่ในใจนางรู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก ตระกูลมารดาหลายปีมานี้ ไม่ว่าจะทางตรงหรือทางอ้อมก็สนับสนุนเงินทองให้อยู่ไม่น้อย หากไม่ได้รับการสนับสนุนจากบ้านนาง เขาจะมีวันนี้ได้หรือ

แม้จะรู้ตั้งนานแล้วว่าเขามีความคิดที่เปลี่ยนไป แต่พระชายาจี้ยังคงคิดเสมอว่าเขาต้องต้องการพึ่งพานาง ตอนนี้ได้รับรู้ว่าจะแต่งหลานสาวของโสวฝู่ฉู่มาเป็นรองพระชายา เขาก็ยิ่งเห็นนางไร้ประโยชน์ เมื่อหมดประโยชน์ก็เขี่ยทิ้งสินะ ช่างเป็นคนลืมบุญคุณคนจริงๆ

แต่ไหนแต่ไรพระชายาจี้เป็นคนอดทนอดกลั้น ตอนนี้แม้จะโกรธมาก แต่ก็ยังคงรักษาใบหน้าที่นิ่งสงบ แม้แต่แววตาแค้นเคืองก็ถูกเก็บซ่อนไว้อย่างดี ได้แต่เอ่ยเตือนเสียงเรียบๆว่า “ท่านอ๋อง พระชายารองก็ยังไม่ได้แต่ง ท้องของหยวนชิงหลิงก็ยังไม่กำเนิด ทุกสิ่งยังไม่มีการเปลี่ยนแปลง ข้าเคยบอกท่านอ๋องอยู่เสมอก่อนหน้านี้ว่า ทุกเรื่องต้องเหลือพื้นที่ไว้บ้าง วันนี้ก็ยังคงเป็นคำเดิม หมากที่ท่านอ๋องคิดว่าไร้ประโยชน์แล้ว ใช่ว่าจะไร้ไม้ตาย ”

อ๋องจี้เอ่ยเรียบๆว่า “คำพูดเมื่อครู่ของข้า ได้เหลือฟางเส้นสุดท้ายเอาไว้แล้ว เจ้ากับน้องชายเจ้ายอมรับโทษนี้ไปซะ ข้าย่อมมีวิธีช่วยเจ้าแน่ ”

พระชายาจี้หัวเราะเบาๆ สายตามีแววดูถูกเหยียดหยามมองไปทางอ๋องจี้ “ท่านอ๋อง โทษนี้ ไม่มีใครต้องแบกรับทั้งนั้น หยู่เหวินเห้าจะสามารถตรวจสอบได้จริงหรือ”

“คนอย่างเขา ข้ารู้จักดี หากไม่มีความมั่นใจเต็มเปี่ยม คงไม่ลงมือง่ายๆ ”

สายตาของพระชายาจี้มีแววโหดเหี้ยมวาบผ่าน “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เช่นนั้นก็หาเรื่องมาผูกมัดเขาเอาไว้ ทำให้เขาเลิกติดตามเรื่องของเมืองถิงเจียงเสีย”

อ๋องจี้ได้ยิน ก็หรี่ตามองนาง “เจ้าคิดจะทำอะไร”

พระชายาจี้ไออยู่หลายเสียง ลมหายใจค่อยๆกระชั้นขึ้น หอบหายใจอยู่ชั่วครู่ จึงมองไปที่อ๋องจี้ “ท่านอ๋องมาใกล้ๆ ข้าจะเล่าแผนให้ท่านฟัง”

อ๋องจี้เดินเข้าไป นั่งลงข้างกายนาง ตบไปที่หลังของนางเบาๆ “เจ้าลองพูดมาสิ”

หยวนชิงผิงเขย่าแขนของนาง รีบพูดว่า “เช่นนั้นท่านก็รีบช่วยข้าวิเคราะห์ทีว่าเขาหมายความว่าอย่างไรกันแน่ ”

พูดว่า “ได้ เจ้าบอกข้ามา เจ้ารู้สึกกับเขาอย่างไร ถ้าหากเขามาสู่ขอจริงๆ เจ้าจะยินดีแต่งกับเขาหรือไม่ ”หยวนชิงผิงหันไปดูรอบๆ ไม่เห็นมีผู้คน ก็กัดริมฝีปาก พูดว่า “ข้าไม่ใช่คนโง่ ก็ต้องยินดีแน่นอน เขาทั้งหน้าตาดี ตระกูลก็ดี พูดจาก็น่าฟัง ยังมีวรยุทธด้วย

“เป็นรอง”หยวนชิงหลิงแก้ไขให้ถูกต้อง

หยวนชิงผิงค้อนนาง “เป็นรองแล้วอย่างไร อายุแค่นี้สามารถเป็นถึงรองหัวหน้าได้ก็นับว่าไม่เลวแล้ว ”

“ไม่ได้ร้ายกาจไปกว่าพี่เขยเจ้า”หยวนชิงหลิงเอ่ยอย่างทะนงตน

“เช่นนั้นก็ไม่แน่ พี่เขยวาสนาดี เป็นบุตรของราชวงศ์ ถ้าหากมีชาติกำเนิดทั่วไปเหมือนกันกับกู้ซือก็ไม่แน่ว่า

หยวนชิงหลิงอดไม่ได้ที่จะขัดคำพูดของนาง “กู้ซือมิได้มีชาติกำเนิดจากครอบครัวธรรมดา เจ้าคงจะรู้ดี บิดาของกู้ซือเป็นเจ้าพระยาเจิ้งเป่ย มารดาของเขาเป็นจวิ้นจู่”

“พี่ใหญ่ ข้ารู้สึกว่าเขากำลังล้อข้าเล่น คนมีชาติกำเนิดเช่นเขา จะแต่งกับหญิงคนใดก็ได้ ถ้าหากพ่อแม่เขาไม่เห็นว่าข้าดีพอ แล้วเขาจะมองว่าข้านั้นดีได้อย่างไร

“กู้ซือเขาชอบเจ้าจริงๆ เขาพูดต่อหน้าข้ากับพี่เขยเจ้าไม่รู้ตั้งกี่ครั้งแล้ว ครั้งที่แล้วพี่เขยเจ้าจะหาสามีให้เจ้า ถูกกู้ซือรู้เข้า เขามาหาเรื่องต่อยตีกับพี่เขยเจ้าไปยกหนึ่ง

หยวนชิงผิงมองนางนิ่งๆ “จริงหรือ”