บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 231

องค์ชายเก้าก้มหน้าลง เดินออกไปอย่างช้าๆ

หยวนชิงหลิงรู้ว่าในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนี้ ทางที่ดีที่สุดอย่าไปยั่วโมโหฮองเฮา แต่ว่าภาพที่เพิ่งจะจบลงยังมีแววตาที่เศร้าหมอง และน้ำตาที่เกือบจะไหล ภาพนี้มันโดนใจหยวนชิงหลิงอย่างมาก

องค์ชายเก้านั้นเป็นห่วงพี่ชายคนนี้จริงๆ ดังนั้นทั้งๆที่รู้ว่าฮองเฮาไม่ชอบเขา แต่เขาก็ยังฝ่าเข้ามาข้างใน

หยวนชิงหลิงกล่าวด้วยเสียงต่ำ” สถานการณ์มันเร่งรีบ เลือดของพี่น้องแท้ๆง่ายต่อการจับคู่ ยังไงก็ควรทดสอบหน่อย”

ขณะที่หยวนชิงหลิงพูดก็ได้มองไปทางฮ่องเต้หมิงหยวน

ฮ่องเต้หมิงหยวนพยักหน้าอย่างช้าๆ

องค์ชายเก้าเดินกลับมา มองไปที่หยวนชิงหลิง “ลำบากท่านพี่สะใภ้ห้าแล้ว”

เขาน่าจะเพิ่งปรับโทนเสียงกลับมาได้ไม่นาน เห็นได้ชัดว่าน้ำเสียงนั้นต่ำมาก

หยวนชิงหลิงช่วยเขาตรวจเลือด รอไปครู่หนึ่ง แววตามีความดีใจ “เข้ากันได้!”

ฮองเฮานิ่งไปครู่หนึ่ง ก็หายใจหอบ คาใจ มององค์ชายเก้าอย่างเกลียดชัง

ฮ่องเต้หมิงหยวนได้รับสั่งแล้ว “ยังไม่รีบพาเข้าไปอีก?”

หยวนชิงหลิงกล่าวกับองค์ชายเก้า “น้องเก้า เชิญ!”

องค์ชายเก้าเดินตามเข้าไป ครั้งนี้ ฮองเฮาก็เดินตามเข้ามาด้วย

เลือดได้ไหลออกมาจากร่างกายขององค์ชายเก้า ผ่านท่อเล็กๆท่อหนึ่งไหลเข้าไปในหลอดเลือดขององค์ชายแปด

หยวนชิงหลิงเสนอความคิดเห็นให้กับฮ่องเต้หมิงหยวน น้องเก้าอายุยังน้อย ทางที่ดีที่สุดน่าจะมีคนสำรองไว้ใช้ เสด็จพ่อสามารถให้เหล่าองครักษ์มาตรวจเลือดได้หรือไม่?

ฮองเฮาไม่ค่อยเต็มใจ กล่าวอย่างเรียบเฉย “ลูกของข้าเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของฮ่องเต้ จะใช้เลือดของคนอื่นได้อย่างไร?”

หยวนชิงหลิงมองฮ่องเต้หมิงหยวนแวบหนึ่ง กล่าวด้วยเสียงเบา “หม่อมฉันคิดว่า ชีวิตคนสำคัญกว่า”

ฮองเฮาตรัสด้วยเสียงสูง “หากใช้เลือดของคนอื่น ลูกข้าก็จะรอดมั้ย?”

หยวนชิงหลิงนิ่งไปครู่หนึ่ง “หม่อมฉันไม่กล้ามั่นใจ”

“ในเมื่อเจ้าไม่กล้ามั่นใจ แล้วไยถึงจะมาปนเปื้อนเลือดของราชวงศ์?” ฮองเฮากล่าวด้วยความโกรธ

หยวนชิงหลิงพยายามอธิบายเหตุผล “ท่านหญิง นี่มันใช่การปนเปื้อนเลือดของราชวงศ์ที่ไหนกัน? นี่มันคือ.........”

ฮองเฮาขัดจังหวะการพูดของนางอย่างเย็นชา “เจ้าไม่ต้องพูดแล้ว หากเจ้าไม่มีความมั่นใจที่จะช่วยลูกข้า ก็หุบปากของเจ้า”

ฮ่องเต้หมิงหยวนกลับรับสั่งอย่างเด็ดขาด “เจ้าไปเถอะ ตรวจหลายๆคนหน่อย”

ฮองเฮามองไปที่ฮ่องเต้หมิงหยวน กล่าวด้วยสีหน้าปกติ “ฝ่าบาท หม่อมฉันไม่เห็นด้วย”

“งั้นเจ้าก็ไสหัวออกไป เจ้าอยู่ตรงนี้บ่นพึมพำตลอดเวลา ข้าหงุดหงิดมาก!” ฮ่องเต้หมิงหยวนอารมณ์ขึ้นทันที แล้วตำหนิฮองเฮา

“ฝ่าบาท!” ฮองเฮามองเขาอย่างตกใจ วันนี้ลูกชายของพวกเขานอนอยู่ตรงนี้ เป็นตายก็ไม่รู้ เขาไม่ปลอบใจแม้แต่คำเดียว กลับมาตำหนินาง

ฮองเฮาตกใจอย่างมาก น้ำตาก็ไหลรินทันที กล่าวอย่างเสียใจ “ฝ่าบาท หม่อมฉันไม่หงุดหงิดรึ? หม่อมฉันไม่ปวดใจรึ? ช่างเอ๋อแม้ว่าสมองจะไม่ค่อยดี แต่เขาก็เป็นคนที่หม่อมฉันอุ้มท้องมาสิบเดือนแล้วคลอดออกมา”

ก่อนที่ฮ่องเต้หมิงหยวนจะโกรธนั้น หยวนชิงหลิงได้ให้หมอหลวงช่วยดูอยู่ ตัวเองนั้นออกไปบอกกับหยู่เหวินเห้า ให้เขาหาองครักษ์มาตรวจเลือด

ก่อนที่กระดาษทดสอบใบสุดท้ายจะใช้หมด ก็หาคนที่เลือดเข้ากันได้สามคน

จึงได้เชิญเข้ามา ฮ่องเต้หมิงหยวนถามประวัติครอบครัวและญาติที่อยู่ในเมืองหลวงทีละคน ถึงได้ให้พวกเขาบริจาคเลือด

หลังจากรับเลือดแล้ว สีหน้าขององค์ชายแปดก็ดีขึ้นมาบ้าง ลมหายใจก็ค่อยๆมั่นคง

แต่ไม่ได้หมายความว่าจะพ้นขีดอันตราย

หวังว่ายาเม็ดจื่อจินจะสามารถหยุดเลือดออกข้างในได้ ขอเพียงไม่มีเลือดออก สถานการณ์ก็อาจจะดีขึ้น

องค์ชายเก้ายังมียาเม็ดจื่อจินอีกหนึ่งเม็ด เขายื่นให้หมอหลวงอย่างกลัวๆ จากนั้นก็วิ่งออกไป

ต่อให้มียาเม็ดจื่อจินอีกหนึ่งเม็ด แต่ได้กินเข้าไปแล้วเม็ดหนึ่ง ในเวลาสั้นๆ ไม่สามารถที่จะกินมันได้อีก ไม่เช่นนั้นมันก็จะไม่เกิดประโยชน์แต่อย่างใด

ฟ้าก็สว่างแล้ว ทุกคนยังคงรอคอย

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน