บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 241 ประทานความตายให้กับสนมซู

ที่ตำหนักชิงหัวจะไม่มีหยวนชิงหลิงไม่ได้ ดังนั้น หยู่เหวินเห้าก็ถูกโบยเสร็จอย่างรวดเร็วแล้วถูกพยุงออกมา

หากแค่สามสิบที ยังพอทนไหว

ถึงอย่างไร ก็ถูกโบยเสร็จในเวลาอันรวดเร็ว ผ่านความเจ็บแล้ว ทนทรมานไม่กี่วันก็หาย

ตอนนี้คือเพิ่งถูกโบยสามสิบทีไปไม่นาน ก็ถูกโบยเพิ่มอีกสิบที มันเหมือนโรยเกลือบนแผลสดจริงๆเลย

ตอนที่สวีอีพยุงตัวเขานั้น ร่างทั้งร่างของเขาก็ได้พิงอยู่บนตัวของสวีอี เขาถอนหายใจอย่างหนัก “สวีอี การถูกโบยนั้นเจ็บมากจริงๆ พระชายาของเจ้าก่อนหน้านั้นก็เคยถูกโบยสามสิบที ช่างโหดร้ายและไร้มนุษยธรรมจริงๆ”

สวีอีพยุงเขาเดินไปข้างหน้า หายใจหอบ “ใช่ โหดร้ายและร้ายมนุษยธรรม ไม่รู้ว่าไอ้สารเลวคนไหนเป็นคนโบยพระชายา” หยู่เหวินเห้ากระแอมไปสองที “รอให้ข้าหายดีก่อน เจ้าตายแน่”

สวีอีกล่าว “ข้าน้อยหมายถึงทหารที่เป็นคนโบย”

หยู่เหวินเห้าเห็นด้วย “เจ้าไปหาตัวเขาออกมา ข้าจะลงโทษเขาอย่างหนัก”

สวีอีตอบด้วยเสียงอ้อไปหนึ่งคำ จากนั้นก็กล่าว “ถึงยังไง ก็โทษพวกเขาไม่ได้ ตอนนั้นท่านอ๋องเป็นคนสั่ง บอกว่าให้ตีให้ตาย ท่านอ๋อง ตอนนี้ท่านรู้สึกเจ็บใช่มั้ย? แต่พระชายาครั้งนั้นถูกโบยเสร็จก็เข้าวังเลย นางไม่มีคนพยุงด้วย นางผ่านมันไปได้ยังไง?”

หัวใจของหยู่เหวินเห้าเกือบแหลกสลาย “เจ้ารีบหุบปากเลย พูดจนข้ารู้สึกเหมือนถูกหมากัดที่หัวใจเลย”

สวีอีกลับรู้สึกว่า ถูกโบยด้วยไม้หน้าสาม ก็ไม่เท่าไหร่นะ? พวกเขาเคยผ่านสนามรบมาแล้ว ยังจะกลัวถูกโบยด้วยไม้หน้าสามอีกเหรอ? ดาบ ปืน กระบี่ และง้าว มีอย่างไหนที่ไม่น่ากลัวกว่าไม้หน้าสาม?

เมื่อกลับมาถึงตำหนักฉินคุน หยวนชิงหลิงเห็นเขาเดินยังต้องให้คนพยุง เจ็บจนหน้าซีดขาวไปหมดแล้ว ก็กลั้นน้ำตาไม่อยู่ น้ำตาไหลลงมาสองหยด นางก็เดินไปข้างหน้า ถามอย่างสงสาร “เจ็บมั้ย?”

หยู่เหวินเห้ากอดนางเอาไว้ ถอนหายใจแล้วกล่าว “ยัยแก่หยวน ขอโทษด้วย!”

เรื่องนี้กลับไปค่อยคุย

“อันที่จริงคดีนี้ไม่ได้ซับซ้อนขนาดนั้น ช่องโหว่ของพวกเขาเยอะมาก เพราะแผนการของเขาเปลี่ยนกะทันหันครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่สามารถทำอย่างรัดกุม เพียงแต่ท่านหญิงเต๋อเฟย........เฮ้ย ก็โทษนางไม่ได้

เขาหันหน้ามาถามหยวนชิงหลิง “ใช่แล้ว น้องแปดเป็นอย่างไรบ้าง?”

“หลังจากให้เลือดแล้ว อาการคงที่มากแล้ว แต่ไม่ได้หมายความว่าจะพ้นขีดอันตราย ตอนนี้ทำได้เพียงให้สวรรค์เมตตา หากไม่มีเลือดออกข้างในก็จะดี” หยวนชิงหลิงกล่าว

“วันนี้จะฟื้นมั้ย?” หยู่เหวินเห้าถาม

หยวนชิงหลิงกล่าว “พูดยาก”

นางไม่ค่อยสบายใจเลย อวัยวะภายในเสียหาย ถูกแทงด้วยกระบี่ ความเจ็บปวดเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่เด็กคนหนึ่งจะทนได้

ทายาเสร็จ หยวนชิงหลิงเอาเสื้อช่วยเขาปิดไว้ “เจ้าพักผ่อนที่นี่ก่อน ข้าจะกลับไปที่ตำหนักชิงหัว เจ้าอย่าเดินไปไหนมาไหนนะ ข้าจะไปสืบดูว่าใครเป็นคนรับช่วงทำคดีนี้ต่อ”

“ระวังหน่อย!” หยู่เหวินเห้ากำชับ

หยวนชิงหลิงออกมา มู่หรงกงกงก็รออยู่ข้างนอกแล้ว

“พระชายา มีราชโองการของฮ่องเต้!”

หยวนชิงหลิงคุกเข่าลง “หยวนชิงหลิงรับราชโองการ”

มู่หรงกงกงมองหน้า “ฮ่องเต้ตรัสว่า รอให้พระชายาคุกเข่าลงมาแล้ว ค่อยบอกนางว่าเป็นคำพูดปากเปล่า ไม่ต้องคุกเข่า”