บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 244 ฮ่องเต้หมายความว่ายังไง

มู่หรงกงกงพาคนเข้ามา จับตัวสนมซูขึ้นไป สนมซูกรีดร้อง ต่อต้านอย่างเต็มกำลัง ไหนเลยจะสู้แรงของทหารรักษาพระองค์ที่บึกบึนสองคนได้?

นางถูกแขวนขึ้นไป เสียงติดอยู่ในลำคอ เปล่งเสียงไม่ออก ขาสองข้างของนางดิ้นอย่างต่อเนื่อง

หยวนชิงหลิงไม่ได้เงยหน้ามอง เห็นเพียงรองเท้าปักลายดอกสีขาวคู่หนึ่งขยับไปมาอย่างรุนแรงตรงหน้านาง

เหมือนกับว่ามันเป็นเวลานานมาก และก็เหมือนกับว่าเป็นเพียงแค่หนึ่งนาที ขาคู่นั้น ก็หยุดดิ้นรน ทิ้งตัวลงมา

หยวนชิงหลิงก้มตัว อาเจียนออกมาทันที

นางทรมานมาก ไม่ว่าสนมซูจะสมควรตายหรือไม่ ชีวิตหนึ่งชีวิตมาหายไปต่อหน้านาง นางไม่สามารถที่จะทำเป็นไม่รู้สึก

แม่นมสี่เข้ามาพยุงนางออกไป หลังจากที่นางออกไป นั่งอยู่บนบันไดหิน ก็อาเจียนอย่างรุนแรง รู้สึกว่าหัวใจถูกบีบด้วยมือขนาดใหญ่ ทำให้นางรู้สึกหายใจไม่ออก

แม่นมสี่ลูบหลังให้นาง “พระชายาไม่ต้องไปเสียใจแทนนาง นางตายยังชดใช้ความผิดไม่พอเลย”

หยวนชิงหลิงสังเกตเห็นนิ้วมือของตัวเองยังสั่น “ข้าไม่ได้เสียใจแทนนาง ข้าเพียงแต่รู้สึกว่า........ที่แท้การทำเรื่องที่ผิด ไม่ใช่ว่าทุกคนจะสามารถย้อนกลับไปเริ่มต้นใหม่ได้”

“ไปเถอะ ได้เวลาไปกราบทูลผลพร้อมกับเต๋อเฟยแล้ว” แม่นมสี่เข้าใจความคิดของนาง แต่ว่า มู่หรงกงกงรออยู่ข้างนอกนานแล้ว ต้องไปกราบทูลพร้อมกัน

มันทำให้คนอยากรู้

ก่อนที่เหลิ่งจิ้งเหยียนจะออกจากวัง ก็ไปที่ตำหนักฉินคุนเยี่ยมหยู่เหวินเห้า

เหลิ่งจิ้งเหยียนพูดถึงเรื่องการลงโทษของฮ่องเต้ สำหรับเรื่องก่อนหน้านั้น หยู่เหวินเห้าไม่ได้รู้สึกแปลกใจ แต่ว่าให้อ๋องจี้ไปอธิษฐานขอพรที่วัดฮู่กว๋อ มันทำให้เขาค่อนข้างที่จะแปลกใจ

“เสด็จพ่อหมายความว่าอย่างไง? เรื่องนี้สืบถึงอ๋องจี๋แล้วเหรอ?” หยู่เหวินเห้าถาม

“ยังสืบไม่ถึง ทั้งหมดถูกหลี่กงกงรับไปหมดแล้ว ไม่มีหลักฐานเชื่อมโยงไปถึงอ๋องจี้เลยแม้แต่นิดเดียว อีกอย่าง หลี่กงกงก็ได้ฆ่าตัวตายไปแล้ว” เหลิ่งจิ้งเหยียนกล่าว

หยู่เหวินเห้ากล่าว “แบบนี้มันก็แปลกแล้ว หากยังไม่ได้เชื่อมโยงถึงอ๋องจี้ การกระทำขอเสด็จพ่อก็ไม่ใช่การลงโทษ?”

เหลิ่งจิ้งเหยียนยิ้มๆ ใบหน้าที่เรียบเฉยมาโดยตลอดก็มีรอยยิ้มที่เย้ยหยันขึ้นมา “วัดฮู่กว๋อเป็นพระอารามหลวง เจ้าอาวาสฮุ่ยเต๋อคืออ๋องอู๋เฒ่า น้องชายร่วมสายเลือดของไท่ซ่างหวง กับเซียวเหยากงก็เป็นเพื่อนที่รู้ใจ เซียวเหยากงไม่ชอบอ๋องจี๋ เป็นที่รู้ๆกัน ฮ่องเต้ให้เขาไปที่วัดฮู่กว๋อ ไม่ใช่ลงโทษหรือคิดว่าเขานั้นมีใจใฝ่ธรรมะจริงๆเหรอ?

หยู่เหวินเห้าพยักหน้า “เจ้าพูดถูก แต่ว่าการทำเช่นนี้ก็ต้องมีเหตุผลนะ เรื่องนี้ดูภายนอกไม่มีความเกี่ยวข้องกับเขา เสด็จพ่อโกรธเขาเรื่องอะไร?”

หลี่กงกงเป็นข้ารับใช้ต่อหน้าพระพักตร์ เขาเข้าข้างอ๋องคนไหน ในใจฮ่องเต้จะไม่รู้เลยเหรอ? โดยปกติพูดมาแค่หนึ่งประโยค ฮ่องเต้ก็สามารถฟังความหมายนั้นออก หลี่กงกงกับอ๋องจี้มีสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้น เขามีเรือนอยู่ที่นอกวังหนึ่งหลัง พระชายาจี้เป็นคนมอบให้เขา ยังช่วยเขาซื้อข้ารับใช้ที่หน้าตาสะสวยไว้หลายคน เรื่องนี้รัดกุมมาก แต่ไม่ได้หมายความว่าฮ่องเต้จะไม่รู้ ไม่เกิดเรื่อง ฮ่องเต้ยังพอทนได้ หากเกิดเรื่อง