บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 251

หยวนชิงหลิงพูดว่า: "ข้าจะช่วยตรวจอาการให้ท่านอ๋องสักหน่อยนะเพคะ"

อ๋องหวยรีบยื่นมือออกมาห้ามไว้ทันที “ไม่ได้นะ ไม่ได้! ข้าได้ยินท่านแม่บอกว่าพี่สะใภ้ห้ากำลังตั้งครรภ์ ไม่ควรเข้าใกล้ข้า

หยวนชิงหลิงจึงพูดขึ้นว่า "ไม่เป็นไรหรอก โรคของเจ้าในตอนนี้ อยู่ในระยะที่ไม่สามารถแพร่เชื้อได้อีกต่อไปแล้ว ให้ข้าตรวจดูสักหน่อยเถอะ"

อ๋องหวยจึงทำได้เพียงต้องพูดว่า: "เช่นนั้นก็ดี พวกเราไปหลังฉากบังลมด้านโน้นกันเถอะ"

มีฉากบังลมอยู่ในห้องโถงใหญ่ หยวนชิงหลิงเปิดฉากกั้นออก แล้วเดินเข้าไปตรวจอาการให้เขา น่าแปลกที่นางได้ยินเสียงรบกวนในปอดได้อย่างชัดเจนมาก

กลับกลายเป็นว่า อาการป่วยของเขามันยิ่งรุนแรงขึ้นกว่าแต่ก่อนอีก

หยวนชิงหลิงเดินออกมาจากหลังฉากบังลมพร้อมเขา ถามออกไปว่า “ท่านอ๋องไม่ได้กินยาตรงเวลาทุกวันหรอกหรือเพคะ?”

“ข้ากินนะ กินทุกวันเลย”

หยวนชิงหลิงจึงถามอีกว่า: "วันละสามครั้ง? ครั้งละแปดเม็ด?"

หลู่เฟยยิ้มพลางพูดว่า: "วันละครั้ง ยานี้หากกินมากไปคงไม่ดี ตอนนี้เขาก็ดีขึ้นมากแล้ว อีกทั้งหลังจากลดยาลง เขาก็บอกว่าเขาสดชื่น มีเรี่ยวมีแรงมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัดอีกด้วย"

หยวนชิงหลิงได้ยินดังนั้นก็โกรธมาก แต่ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นผู้อาวุโส จึงทำได้เพียงส่ายหน้าแล้วถามว่า "ลดยาลงนานแค่ไหนแล้ว? ลดยาตัวไหนลง? แล้วยาที่ลดไปพวกนั้นหายไปอยู่ไหนแล้ว?"

หลู่เฟยตอบว่า “ขายให้พระชายาจี้”

อ๋องหวยหันไปมองหลู่เฟยด้วยความตกตะลึง “ท่านแม่ นี่ท่านขายยาของพี่สะใภ้ห้าได้อย่างไรกัน? นอกจากนี้ ไม่ใช่ว่าพี่สะใภ้ห้าเป็นคนสั่งให้ข้าลดยาลงหรอกหรือ?”

หลู่เฟยยิ้มแล้วพูดว่า: “ดูท่าทางเจ้าสิ จะตื่นตระหนกอะไรขนาดนั้น วันก่อนหมอหลวงมาตรวจชีพจรให้เจ้า เขาบอกว่าตอนนี้อาการเจ้าดีขึ้นเกินครึ่งแล้ว ในเมื่อเจ้าดีขึ้นเกินครึ่ง เช่นนั้นก็ลดยาไปสักส่วนหนึ่งก็ไม่เป็นไร แต่จะพูดไป ยาส่วนนั้นข้าก็ขายให้กับพระชายาจี้ต่อ เพื่อจะได้ขูดเลือดขูดเนื้อนางเสียหน่อย”

หยวนชิงหลิงถึงกับหัวเราะไม่ได้ ร้องไห้ไม่ออกจริง ๆ แล้วตอนนี้

นางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงพูดขึ้นว่า “ท่านแม่หลู่ ข้าขอคุยกับท่านเป็นการส่วนตัวสักครู่ได้หรือไม่?”

หลู่เฟยหันไปมองเจ้าหญิง

เจ้าหญิงใหญ่ยกพระหัตถ์ขึ้น “ไปเถอะ”

เจ้าหญิงย่อมรู้แจ้งแก่ใจดีว่า เรื่องที่หยวนชิงหลิงจะพูด คงมีการใช้คำพูดที่รุนแรงไม่น้อย ดังนั้นจึงไม่สมควรพูดออกมาต่อหน้านาง

หลู่เฟยกับหยวนชิงหลิงเข้าไปในห้องโถงด้านข้าง ไม่ทันรอให้หลู่เฟยได้นั่งลง หยวนชิงหลิงก็ชิงพูดขึ้นว่า " ท่านแม่หลู่ ท่านทำเช่นนี้จะทำให้มีคนตายได้ ท่านรู้หรือไม่?"

หลู่เฟยนั่งลงอย่างช้า ๆ แล้วมองนางด้วยท่าทางภาคภูมิใจเล็กน้อย “ข้ารู้ และข้าก็จงใจด้วย เจ้าพูดในตอนแรกแล้วว่า ยานี้หากเริ่มกินแล้วจะหยุดกินไม่ได้ มิเช่นนั้นจะส่งผลให้อาการร้ายแรงยิ่งกว่าเดิม กระทั่งเป็นอันตรายจนถึงชีวิตได้ ข้าจงใจขายยาส่วนหนึ่งให้พระชายาจี้ แต่หลังจากที่ให้ไปสองครั้งแล้ว จากนั้นก็จะไม่ให้อีก แน่นอนว่านางจะต้องบากหน้าไปหาเจ้า ข้ารู้ดีว่าเจ้ามีความคับข้องใจบางอย่างกับนาง ขอแค่เจ้าไม่ให้ยาเสียอย่าง นางก็ทำได้แค่รอให้อาการป่วยหนักหนายิ่งขึ้น จะให้ดีคือทนได้ไม่พ้นปีนี้ก็ยิ่งเหมาะเลยเชียวล่ะ”

เสียงของหลู่เฟย เต็มไปด้วยความโกรธแค้นและความขุ่นเคือง

พระชายาจี้วางแผนการชั่วร้ายมาแต่เดิมตั้งมากมายเท่าไหร่? พวกนักฆ่านั่นก็เป็นอ๋องจี้ที่ส่งมาแท้ๆ ตอนแรกที่หวยเอ๋อถูกวางยาพิษ ไม่ใช่ว่าเป็นฝีไม้ลายมือชั่วๆของพระชายาจี้หรอกหรือ

หลู่เฟยแทบจะอดรนทนไม่ไหว อยากจะให้พระชายาจี้ตายไปให้พ้นหน้านางแทบแย่ แต่นางก็รู้ว่าตนเองไม่อาจลงมือทำอะไรได้ ทั้งไม่อาจต่อกรกับฉินเฟยได้อีกด้วย แต่เมื่อพระชายาจี้ต้องการซื้อยา นางก็รู้ว่าโอกาสของนางได้มาถึงแล้ว ด้วยวิธีนี้ นางก็จะสามารถเร่งเวลาตายของพระชายาจี้ได้ รอจนพระชายาจี้ตายไปเสียให้พ้น ๆ นางก็จะได้กลับวังไปได้อย่างสบายใจ ไม่เช่นนั้นแล้ว ใจนางคงต้องกระสับกระส่ายทั้งกลางวันและกลางคืนเป็นแน่

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน