บัลลังก์หมอยาเซียน ตอนที่ 274 ช่องว่างในใจของพระชายาจี้
สวีอีจ้องอะซี่ “แปลกคนเสียจริง ก็เคยเห็นหน้ามาก่อนมันหน้าไม่อายตรงไหนเล่า？”
“ก็เป็นเพราะว่าเห็นว่าคนเขาหน้าตาไม่เลวถึงได้พูดว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อนไงเล่า คนมักมากตัณหาแบบเจ้าข้าเจอมามากพอแล้ว” อะซี่หันตัวจะเดินจากไป
สวีอีถึงกับตะลึงงัน พลางดึงตัวอะซี่ผลักเข้าไปตรงกำแพง พร้อมกับพาดมืออีกข้างไว้กับกำแพงให้อะซี่อยู่ภายใต้ร่างอันทรงพลังของตัวเอง แล้วพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง ： “เจ้าพูดมาให้ชัดเจน ใครเป็นคนมักมากตัณหากัน？”
อะซี่ตกใจจนฟาดมือออกไปผลักหน้าเขาอย่างรวดเร็ว “เจ้าคิดจะทำอะไร？”
ฝ่ามือของนางฟาดออกไปทำให้นิ้วมือเข้าไปจิ้มตาของสวีอีทันที สวีอีที่เห็นดังนั้นจึงรีบยกมือขึ้นมาปัดออก อะซี่ขยับมือเข้าไปตบตี ท้ายที่สุดทั้งสองคนก็ต่อสู้กันขึ้นมาเสียอย่างนั้น
สวีอีคำราม “เจ้าช่างไร้เหตุผลเสียจริง อย่าคิดว่าข้าจะกลัวตระกูลหยวนของเจ้า ทุกครั้งที่เจ้าเอาแต่บอกว่าข้าไม่เอาไหน ข้ายังไม่ได้สะสางกับเจ้าเลย ตอนนี้ยังจะมาบอกว่าข้าเป็นคนมักมากตัณหาแล้วยังจิ้มตาข้าอีก”
อะซี่ตอกกลับด้วยความโกรธ： “ข้าแค่เพียงหยอกเจ้าเล่นเท่านั้น คนสมองนิ่มอย่างเจ้าไม่เข้าใจหรือไร ？”
“ข้าไม่สมองนิ่ม”
“เจ้าไม่สมองนิ่มแล้วจะเป็นใครอีกเล่า？” อะซี่ยึดอกเดินไปข้างหน้าแล้วพูดด้วยความโมโห
สวีอีที่เห็นว่านางกำลังจะอาละวาด จึงยกมือขึ้นแล้วผลักนาง “เจ้าไสหัว……”
สมองของอะซี่ระเบิดตุ้มออกมา นางก้มลงมองบริเวณที่มือของเขากำลังสัมผัสอยู่ ใบหน้าของนางก็แดงก่ำขึ้นมาทันที ก่อนจะคำรามออกมาด้วยความเดือดดาล “สวีอี เจ้ามันคนวิปลาส กล้าดียังไงถึงได้มาลวนลามข้า？”
นางสะดุ้งโหยงพลางฟาดฝ่ามือลงไปบนหน้าสวีอีทันที
สวีอีถึงกับต้องกุมหน้าที่โดนตบ ก่อนจะค่อยๆ ดึงมือกลับมาแล้วมองดูฝ่ามือตัวเองด้วยความตกใจ จากนั้นก็มองไปยังหน้าอกของนางด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไปเป็นหวาดกลัว “สวรรค์ เจ้าคือผู้หญิง”
“นี่เจ้าไม่รู้ว่าข้าเป็นผู้หญิงงั้นหรือ？” อะซี่ตะคอกด้วยความเดือด
สวีอีถึงกับหดคอลงด้วยความน้อยใจเล็กน้อย “เจ้าเอาแต่ทำตัวกร่างๆ ใครจะคิดว่าเจ้าเป็นผู้หญิงกันเล่า？”
“เจ้ารนหาที่ตายซะแล้ว！” อะซี่เหวี่ยงหมัดออกไป ทางด้านสวีอีที่รู้สึกถึงความผิดปกติจึงสะบัดก้นหนีเอาชีวิตออกไปทันที
เมื่อเป็นเช่นนี้จึงทำให้สวีอีลืมแผ่นหลังที่คุ้นตานั้นไปโดยปริยาย
วันถัดมาแม่นมสี่และอะซี่ก็ยังคงออกไปรับสมัครคนดังเดิม แต่เป็นอย่างที่แม่นมสี่ได้กล่าวไว้ การจะหาหญิงสาวที่รู้วิชาการต่อสู้ทั้งยังต้องผ่านการปราบมือกับอะซี่อีก ไม่สามารถที่จะหาได้เลย
ถ้าหากจะหาสาวใช้ไว้สำหรับปรนนิบัติในเรื่องทั่วไป เช่นนั้นไม่จำเป็นที่ต้องหาจากด้านนอก เพราะจะดีกว่าถ้าให้แม่นมสี่เข้าวังไปทูลขอจากไท่ซ่างหวงแล้วเลือกเอานางในที่รู้กฎระเบียบมาสักสองสามคน
จากนั้นแม่นมสี่ก็มาให้ความสำคัญกับการสอนหมันเอ่อให้นางสามารถไปดูแลปรนนิบัติพระชายาได้ในเร็ววัน
แม่นมสี่กล่าว： “ถึงจะบอกว่าเจ้าเคยอาศัยอยู่ที่จวนตระกูลฉู่มาก่อน แต่ว่าตระกูลฉู่ก็มีกฎระเบียบของตัวเอง จวนอ๋องฉู่ก็มีกฎระเบียบของจวนอ๋องฉู่ ซึ่งมันไม่ ……”
หมันเอ่อขัดคำพูดของแม่นมสี่พลางลูกตาแทบถลนออกมา “เจ้าพูดว่าอะไรนะเจ้าคะ？ที่นี่คือจวนอ๋องฉู่หรือเจ้าคะ？”
แม่นมสี่มองนางอย่างประหลาดใจ “เจ้าไม่รู้หรอกหรือ？มีเขียนอยู่ในใบสัญญา”
“ข้า……” หมันเอ่อหน้าซีดเผือด “ข้าไม่รู้หนังสือ”
แม่นมสี่สังเกตนาง “มีปัญหางั้นหรือ？จวนอ๋องฉู่เป็นอะไรหรือ？”
หมันเอ่อที่นึกถึงความยากลำบากกว่าจะมีคนรับตนเองไว้ แต่คิดไม่ถึงว่าจะจับพลับจับพลูเข้ามาอยู่ในจวนอ๋องฉู่ได้ เห้อ หากรู้แต่แรกว่าที่นี่คือจวนอ๋องฉู่นางก็ไม่มีทางมาหรอก นางเคยปราบมือกับอ๋องฉู่ แน่นอนว่าอ๋องฉู่
จะต้องจำนางได้เป็นแน่ และอ๋องฉู่คงไม่มีทางปล่อยนางไว้เช่นกัน
“หมันเอ่อ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า？” แม่นมสี่มองนางอย่างสงสัย
หมันเอ่อส่ายหน้า “ไม่ๆ เจ้าค่ะข้าเพียงเกรงว่ากฎระเบียบของจวนอ๋องฉู่จะเคร่งครัด จนข้าอาจทำผิดพลาดได้เท่านั้น”
“เช่นนั้นข้าจึงต้องฝึกกฎระเบียบให้แก่เจ้า เจ้าเพียงจำเอาไว้ก็พอแล้ว” แม่นมสี่กล่าว
หมันเอ่อตอบเข้าใจอย่างเหม่อลอย
ในทุกๆ วันพระชายาจี้จะเดินทางมาที่จวนพร้อมกับร่างกายที่กำลังป่วยหนัก โดยที่หยวนชิงหลิงก็จะให้การรักษานางหลังจากนั้นหยวนชิงหลิงจึงจะเดินทางไปยังจวนอ๋องหวย
กระทั่งหลายวันมานี้นางไม่จำเป็นต้องเดินทางไปยังจวนอ๋องหวยอีก เพียงแค่ตั้งใจรักษาอาการป่วยของพระชายาจี้ก็เพียงพอแล้ว
ส่วนทางด้านหยู่เหวินเห้า ตอนนี้คดีก็ได้รับการตัดสินเรียบร้อยแล้ว ในส่วนของเมืองถิงเจียงได้มีการลงโทษเหล่าข้าราชการ โดยมีการตัดหัวไปสามคน ซึ่งหนึ่งในนั้นคือโม่เหวินญาติผู้น้องของพระชายาจี้
ดังนั้นในช่วงนี้ที่พระชายาจี้เดินทางมายังจวนก็มักจะมีอาการสั่นกลัวอยู่ตลอดเวลา
หลังจากที่มารับการรักษาได้หลายวันพระชายาจี้มักจะไม่พูดอะไรมากมายเลย นอกจากถามไถ่เรื่องอาการป่วยเท่านั้น
ส่วนหยวนชิงหลิงเองก็ไม่ได้พูดคุยอะไรอย่างอื่นเลยเช่นกัน หลังจากที่เจาะเข็มให้ยาก็จะกลับไปพักผ่อนทันที รอจนยาที่ให้หยดลงมาจนหมดถึงจะกลับมา การสนทนาของทั้งสองนอกจากไถ่ถามอาการป่วยแล้วก็ไม่ได้มีการพูดคุยกันเลย
แต่วันนี้ หลังจากที่เจาะเข็มให้ยาเสร็จ พระชายาจี้กลับยื้อหยวนชิงหลิงเอาไว้： “ขอข้าพูดคุยกับเจ้าหน่อยได้หรือไม่？”
หยวนชิงหลิงนั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ห่างจากนางออกไป “รู้สึกไม่สบายตรงไหนงั้นหรือ？”
“เปล่าหรอก！” พระชายาจี้สวมผ้าปิดปากเอาไว้สองชั้นจึงทำให้เวลาพูดมีน้ำเสียงที่อู้อี้เล็กน้อย “อาการป่วยกำลังไปในทางที่ดี ดีกว่าเมื่อก่อนมากนัก”
“เช่นนั้นมีสิ่งใดที่อยากกล่าวงั้นหรือ?” หยวนชิงหลิงถาม
พระชายาจี้แหงนหน้ามองแม่นมสี่และอะซี่ “ให้พวกนางออกไปได้หรือไม่？”
“พระชายาจี้เจ้ามีสิ่งใดก็พูดมาเถอะเจ้าค่ะ” แม่นมสี่กล่าวแย้ง
พระชายาจี้ยิ้มฝืด “กลัวว่าข้าจะทำร้ายนางงั้นหรือ？ตอนนี้ข้าไม่มีสิทธิ์ที่จะทำเช่นนั้นหรอก ชีวิตของข้าอยู่ในกำมือนางแล้ว พวกเจ้าออกไปเถอะ ข้าเพียงแค่ต้องการคุยกับใครบางคนเท่านั้น”
หยวนชิงหลิงหันไปพยักหน้ากับแม่นมสี่และอะซี่ ส่งสัญญาณให้พวกนางออกไป
บัลลังก์หมอยาเซียน ตอนที่ 274 ช่องว่างในใจของพระชายาจี้ ออนไลน์ฟรี
ชุดนวนิยาย บัลลังก์หมอยาเซียน ตอนที่ 274 ช่องว่างในใจของพระชายาจี้ โดยผู้แต่ง ลิ่วเยว่ ได้อัปเดต บทล่าสุด ในที่นี้ ผู้แต่ง ลิ่วเยว่ ได้เน้นไปที่ตัวละครหลักของนวนิยายเรื่อง บัลลังก์หมอยาเซียน เพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจความรู้สึกชายและหญิงในเนื้อหา ตอนที่ 274 ช่องว่างในใจของพระชายาจี้ ได้ดีขึ้น ตัวผู้และตัวเมียจะเป็นผู้นำที่ ตอนที่ 274 ช่องว่างในใจของพระชายาจี้ บัลลังก์หมอยาเซียน รวมตัวกันหรือพบปัญหาอื่นหรือไม่ ติดตาม บัลลังก์หมอยาเซียน นวนิยาย ตอนที่ 274 ช่องว่างในใจของพระชายาจี้ ได้ที่เว็บไซต์ th.readeraz.com
บัลลังก์หมอยาเซียน ลิ่วเยว่ ตอนที่ 274 ช่องว่างในใจของพระชายาจี้
บัลลังก์หมอยาเซียน นวนิยาย ตอนที่ 274 ช่องว่างในใจของพระชายาจี้