บัลลังก์หมอยาเซียน ตอนที่ 277 ล้วนเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้

และเพราะมีอะซี่ที่ยืนอยู่ด้วย ฮูหยินใหญ่ฉู่จึงไม่กล้าที่จะเอ่ยปากเท้าความ

จนดื่มชาหมดไปสองจอกแล้ว ฮูหยินใหญ่ฉู่ยังคงมีความเกรงใจ พูดคุยเพียงเรื่องราวสารทุกข์สุกดิบทั่วไป

อะซี่ที่รู้สึกเบื่อจึงหันหลังเดินออกไปรออยู่ด้านนอกประตู จึงทำให้ภายในห้องเหลือเพียงฮูหยินใหญ่ฉู่และแม่นมสี่สองคนเท่านั้น โดยที่คนอื่นๆ คอยท่าอยู่ด้านนอก เมื่อสักครู่นี้ที่นางไม่ยอมออกไปเพียงเพราะไม่อยากให้ทำตามคำพูดของฮูหยินใหญ่ฉู่เท่านั้น

จึงถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก แล้วหันไปคุยกับแม่นมสี่ทันที ： “วันนี้ที่เรียกแม่นมสี่มา ไม่ได้มีเรื่องที่จะปิดบังอันใด

“ข้าน้อยมิคู่ควรกับคำว่าขอความช่วยเหลือหรอกเจ้าค่ะ ？ฮูหยินใหญ่อย่าได้กล่าวเช่นนี้เลย” แม่นมสี่ตอบกลับ

พร้อมกับคิ้วที่ขมวดเข้าหากัน แล้วพูดด้วยสายตาที่เศร้าใจ “แม่นม วันนี้ข้าไม่กลัวว่าเจ้าจะหัวเราะเยาะข้า แต่หมิงหยางลูกสาวของข้าได้อดอาหารมาสามวันแล้ว นางดึงดันที่จะอภิเษกกับอ๋องฉู่ให้ได้ ทว่าเรื่องอภิเษกของนางและจวนอ๋องจี้ได้มีการวางแผนเอาไว้แล้วเช่นกัน ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถเกลี้ยกล่อมเสด็จปู่ของนางได้เลย แม่นม เจ้าลองดูหน่อยเถอะว่าเรื่องนี้เจ้าพอจะว่าความอย่างไรได้บ้าง？จะอยู่ต่อหน้าพระชายา……หรือฝู่ฉู่ก็ได้ เจ้าช่วยพูดยกยอนางสักสองสามคำ

แม่นมสี่ที่ได้ยินคำพูดประโยคนี้ก็เข้าใจความหมายทันที เรื่องการร้องขอต่อพระชายาเป็นเพียงความเท็จเท่านั้น เรื่องนี้เท่าที่นางเข้าใจคนที่สามารถยับยั้งการอภิเษกของฉู่หมิงหยางและอ๋องฉู่มีเพียงโสวฝู่ฉู่คนเดียวเท่านั้น ไม่ได้ขึ้นอยู่กับอ๋องฉู่และพระชายาเลย

ขอเพียงโสวฝู่ฉู่ยอมก้มหน้ารับ ความเห็นของอ๋องฉู่และพระชายาจะเป็นอย่างไรก็ไม่สำคัญทั้งนั้น

เมื่อคิดได้เช่นนั้นแม่นมสี่จึงชะงักไปชั่วครู่ “ฮูหยินใหญ่ ขณะนี้พระชายากำลังตั้งครรภ์ เจ้าอ๋องไม่มีทางอภิเษกชายารองมาเพื่อสร้างความทุกข์ใจแก่นางแน่นอน และพระชายาเองก็ยิ่งไม่ให้เจ้าอ๋องอภิเษกชายารองเพื่อมาเป็นอุปสรรคให้แก่ตนเองเป็นแน่ ดังนั้นปัญหาไม่ได้อยู่ที่การร้องขอต่อฝู่ฉู่ แต่เป็นเพราะทางฝ่ายอ๋องฉู่ไม่ยินยอมตั้งแต่แรกอยู่แล้วเจ้าค่ะ”

ฮูหยินใหญ่ฉู่ยิ้มจางๆ “ทางฝ่ายอ๋องฉู่และพระชายาฉู่ ล้วนสามารถพูดคุยด้วยกันได้ แต่ทว่านายเจ้าใหญ่ของตระกูลข้าเขาเป็นคนมีทิฐิ จึงเกรงว่าจะมีแค่คำพูดของแม่นมสี่เท่านั้นที่เขาจะยอมรับฟัง”

แม่นมสี่ส่ายหน้าปฏิเสธ “ดูแล้วเหมือนฮูหยินใหญ่จะยังไม่เข้าใจความหมายของข้า เช่นนั้นข้าขอถามฮูหยินใหญ่สักหน่อยว่าก่อนที่จะมีการวางตัวเรื่องงานอภิเษกของคุณหนูรองและอ๋องจี้ ได้มีการเสนอให้อ๋องฉู่อภิเษกคุณหนูรองในฐานะชายารองใช่หรือไม่ ？”

ฮูหยินใหญ่ตอบกลับทันที ： “ไม่ผิด ครั้งแรกเป็นเพราะพระชายาจี้ไม่ยินยอม ถึงขั้นยอมแลกด้วยชีวิต ในครั้งที่สอง ……เป็นเพราะแม่นมที่เข้าไปคุยกับฝู่ฉู่ เขาถึงได้ยุติเรื่องนี้ลง แต่ว่าแม่นมเจ้าอย่าได้เข้าใจผิดไป ที่ข้าพูดเช่นนี้ไม่ได้จะโยนความผิดให้เจ้า แต่เพราะเรื่องราวเป็นมาเช่นนี้ข้าจึงต้องแจ้งให้เจ้าเข้าใจ”

แม่นมสี่ตอบ ： “ถูกแล้วเจ้าค่ะ ครั้งที่สองเป็นข้าที่ยับยั้งเอาไว้ แล้วสาเหตุที่ข้าได้ยับยั้งเอาไว้ เพราะไม่อยากให้ทั้งสองตระกูลบาดหมางกันไปมากกว่านี้ ข้าไม่รู้ว่าในความคิดของฮูหยินใหญ่แล้วมองดูตำแหน่งของโสวฝู่ฉู่ภายในท้องพระโรงเป็นเช่นไร เจ้าคงจะมองว่าเขาสามารถพลิกหน้ามือเป็นลมเป็นฝนได้ แต่แท้จริงแล้วเขาก็เป็นเพียงขุนนางคนหนึ่งในพระราชสำนักเท่านั้น เป็นเพียงข้าราชบริพารของฝ่าบาทที่คอยดูแลปัญหาต่างๆ ของเหล่าราษฎร แน่นอนว่าไม่อาจเข้าไปขัดแย้งก้าวก่ายเรื่องของเหล่าราชวงศ์ เกียรติยศและความมั่งคั่งของตระกูลฉู่ล้วนมาจากฮ่องเต้และเหล่าราษฎรทั้งนั้น และสิ่งที่ขาดไม่ได้เลยคือหลายปีมานี้โสวฝู่ฉู่ได้พยายามอย่างมากเพื่อที่จะเก็บคมดาบยับยั้งตน เพื่อไม่ให้ผู้ที่อยู่ภายใต้บัญชาของเขาหลงระเริงจนเกินตัวและท้าทายอำนาจสูง แต่เขาคงจะคาดไม่ถึงว่าคนที่อยู่ใต้บัญชาของเขาต่างคิดว่าเขาเป็นเจ้าแผ่นดิน จนสามารถเข้าไปก้าวก่ายเหล่าราชวงศ์ได้ตามใจชอบ ฮูหยินใหญ่หากเจ้ายังไม่เปลี่ยนความคิดเหล่านี้ อีกไม่ช้าไม่นานความคิดเช่นนี้จะก่อให้เกิดภัยร้ายต่อตระกูลฉู่เสียเอง”

ฮูหยินใหญ่ฉู่รู้สึกเคืองขึ้นมา “แม่นมสี่หากไม่ยินยอมที่จะช่วยเหลือ เพียงแค่บอกก็สิ้นเรื่องแล้ว นี่ยังจะกล่าวหาว่าพวกข้าท้าทายอำนาจแล้วยังจะสร้างภัยให้แก่ตนอีก ไม่ทราบว่าเจ้ามีเจตนาอันใดกัน”

แม่นมสี่ตอบกลับอย่างเย็นชา ： “มีเจตนาอันใด？อย่างไรเสียก็ไม่ใช่เพื่อทำร้ายตระกูลฉู่ของพวกเจ้า” เมื่อพูดจบนางก็ลุกขึ้นยืนจะเดินออกไป