บัลลังก์หมอยาเซียน ตอนที่ 27 ฝูเป่า(สุนัข) กำลังตกอยู่ในอันตราย

หยวนชิงหลิงรีบเดินไปข้างหน้า ดึงแขนหยู่เหวินเห้ากระซิบบอกอะไรบางอย่างให้เขา หยู่เหวินเห้าจ้องไปที่นาง และเดินเข้าไปรั้งหมอหลวงเอาไว้“หมอหลวง　เสด็จปู่เป็นอย่างไรบ้าง？”

นำยาออกมาจากใต้หมอนและวางไว้ใต้ลิ้นของไท่ซ่างหวง เพราะหลังของนางหันหน้าไปทางฮองเฮาและฉู่หมิงชุ่ย ตอนยกยาขึ้น พวกนางมองไม่เห็นแน่นอน

ไท่ซ่างหวงไม่มีอาการอะไรน่าเป็นห่วง เพียงแค่ก่อนหน้านั้นเป็นลมหมดสติ

หลังจากหยวนชิงหลิง เห็นว่าหมอหลวงทำการฝังเข็ม ไท่ซ่างหวงเริ่มหายใจไม่ค่อยติดขัดแล้ว นางเองก็โล่งอกไปมาก นางเดินออกไปหาขันทีที่มาแจ้งข่าวคนนั้น “ฝูเป่า？”

ขันทีกล่าว “พระชายาฉีบอกว่าเกรงไท่ซ่างหวงอาการจะแย่ลง จึงมีรับสั่งให้ขุดหลุมเตรียมฝังในตำหนักด้านนอก”

“ยังมีชีพจรอยู่ใช่ไหม？”หยวนชิงหลิงทราบ นางร้อนใจมากเช่นกัน รีบวิ่งออกไปตำหนักด้านนอก

พอนางมาถึงก็เห็นขันทีสองคนกำลังขุดหลุมอยู่ใต้ต้นฉัตรจีน ทั้งตัวของฝูเป่ามีเลือดเต็มไปหมด นอนอยู่ในผ้าห่มขนาดเล็ก มันดิ้นไปมาอย่างทรมานและเหมือนกำลังจะสิ้นลม

หยวนชิงหลิงไม่รู้ว่าจะต้องอธิบายหรือพูดอะไร นางรีบอุ้มฝูเป่าขึ้นมาและมุ่งหน้าไปตำหนักอุ่นตะวันตก

ขันทีทั้งสองเห็นว่าเป็นพระชายาฉู่ พวกเขาก็ไม่กล้าพูดอะไร เพียงแค่ได้แต่มองนางอุ้มฝูเป่าแล้วเดินจากไป

เดิมทีหยู่เหวินเห้าเป็นคนสั่งให้ขันทีไปเรียกหยวนชิงหลิงมาช่วยไท่ซ่างหวง แต่นางกลับให้ไท่ซ่างหวงกินยาอะไรก็ไม่รู้แล้วหายหัวไปไหนไม่รู้ ยังดีที่อาการไท่ซ่างหวงดีขึ้น เขาอยากออกไปดุว่าหยวนชิงหลิงสักหน่อย แต่เห็นนางอุ้มตัวฝูเป่าเดินไปไหนไม่รู้

ในระหว่างทางหยวนชิงหลิงรีบเดินด้วยท่าทางเร่งรีบร้อนใจ นางค่อยๆวางตัวฝูเป่าลงบนเตียง นางนำหูฟังของแพทย์ออกมาแต่แตะไปที่หัวใจของฝูเป่าส่วนท้องปอดและม้ามนางล้วนฟังอย่างถี่ถ้วน

หาก เป็นอย่างที่นางคิด

ตกมาจากที่สูง เป็นภาวะที่เปลือกหุ้มม้ามแตกหรือฉีกขาดทำให้มีเลือดไหลออกมาในช่องท้อง

แต่หนูต้องผ่านไปให้ได้นะ！”หยวนชิงหลิงลูบหัวฝูเป่าอย่างห่วงใย ดวงตาของฝูเป่าเปิดกว้าง เลือดออกในปาก แต่ มันเหมือนจะเข้าใจในสิ่งที่หยวนชิงหลิงพูด มันเองก็พยายามที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ แต่ทว่ากรงเล็บของมันมือทั้งสองค่อยๆหมดแรงลง

ก่อนที่หยวนชิงหลิงจะเปิดกล่องยา นางหลับตาลงรวบรวมสติ และจินตนาการว่ามีมีดผ่าตัดอยู่

ทันทีที่นางเปิดกล่องยา หัวใจหล่นถึงตาตุ่ม

เครื่องมือผ่าตัด ทุกอย่างมีครบมือ

ขอบคุณพระเจ้ากล่องยานี้ช่วยชีวิต

ฉีดยาหยุดเลือด นางพึ่งเริ่ม ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออก

“เจ้าไม่อยู่เฝ้าเสร็จปู่………..”เมื่อพูดเสร็จ ไม่รู้ว่าเห็นหยวนชิงหลิงไปเอามีดขนาดเล็กแบบนี้มาจากไหน อยู่ตรงหน้าเขา

“ช่วยหน่อย！”หยวนชิงหลิงเอ่ยขึ้น

“ฝูเป่า…………..”

“ยังพอมีทางช่วย！” หยวนชิงหลิงพูดอย่างร้อนใจ โยนผ้าผืนหนึ่งไปให้เขา เป็นผ้าที่นางเคยใช้เช็ดแผลเมื่อครั้งก่อน“ฉันจะทำการผ่าตัดยับแผลที่แตกในม้าน ท่านทำหน้าที่ช่วยฉันซับเลือด” ไท่ซ่างหวงรักฝูเป่ามาก ฝูเป่าเป็นเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับพระองค์ หากว่าฝูเป่าเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ จะส่งผลต่อสุขภาพจิตของพระองค์มาก จะทำให้อาการป่วยของพระองค์แย่ลงทันที”

หยู่เหวินเห้ารับผ้านั้นมา มองไปยังนางที่สวมแมสอย่างตกตะลึง ลักษณะของนางในตอนนี้น่าเกลียดแต่ก็ ดูสวยงดงามอย่างอธิบายไม่ถูก

ยาชา มีดโกน มีดผ่าตัด หยวนชิงหลิงทำอย่างเชี่ยวชำนาญ นางใช้เวลาไม่กี่วินาทีก็หาม้ามเจอ

“รีบซับเลือดสิ！”เห็นว่าหยู่เหวินเห้ายืนแน่นิ่งมองเขา นางพูดด้วยน้ำเพียงที่ดัง

หยู่เหวินเห้าเองก็รีบดึงสติกลับมา ใช้ผ้าเช็ดบริเวณโดยรอบและซับเลือด หลังจากนั้นนางใช้มือทั้งสองล้วงเข้าไป ภาพในตอนนี้ เป็นภาพที่น่ากลัวเลือดไหลออกมาเยอะมาก ทำไมนางไม่มีแม้ความกลัวเลย？