บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 316 พี่ห้าปล่อยวางได้จริงหรือ

หยู่เหวินเห้าตกใจจนปากค้าง “ท่าน….”

ช่างมีแต่เรื่องแปลก เสด็จพ่อยินยอมที่จะให้เลิกร้าง? อีกอย่าง ฟังดูน้ำเสียงดูรังเกียจมาก

“ทำตามคำสั่งก็พอ” ฮ่องเต้หมิงหยวนพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด

ตั้งแต่นางแต่งงานเข้ามา ก็ไม่เคยหยุดก่อเรื่อง เรื่องเล็กเขาสามารถเห็นแก่หน้าโสวฝู่ แล้วมองข้ามไป ผลที่ตามมาของการปล่อยปละละเลยนี้คือความไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง เสียหน้าราชวงศ์ไม่เป็นไร แต่นางแอบสร้างความบาดหมางระหว่างพวกอ๋อง จะปล่อยนางอยู่ต่อไปอีกไม่ได้แล้ว

ตอนนั้นชื่อเสียงของนางไม่ได้เป็นแบบนี้ ผู้คนต่างก็พูดกันว่านางอ่อนหวานเป็นกุลสตรี เป็นที่ชื่นชอบของทุกคนอย่างมาก

ฟังคำพูดพวกนั้นของฮูหยินแก่ตระกูลฉู่ในวันนี้ เขาก็โกรธอย่างมากแล้ว หน้าตาตระกูลฉู่ช่างใหญ่เหลือล้นจริงๆ

“เสด็จพ่อ” หยู่เหวินเห้ารวบรวมท่าที รีบพูดขึ้นว่า “ความหมายของท่าน เห็นด้วยกับสิ่งที่เจ้าเจ็ดขอหรือ?”

“ไม่เห็นด้วยจะได้หรือ? ถึงขั้นใช้กำลังต่อกันแล้ว” ฮ่องเต้หมิงหยวนพูดขึ้น อย่างแสดงให้เห็นถึงความอุตสาหะของการเป็นพ่อว่า “หลังจากเลิกร้างแล้ว ต่างคนต่างแต่งงานใหม่ ถือเป็นเรื่องดีของทั้งสองตระกูล”

หยู่เหวินเห้านับถืออย่างมาก เสด็จพ่อพูดได้อย่างเสแสร้งมาก เสแสร้งจนดูไม่ออกว่าเสแสร้ง เหมือนกับเป็นการกระทำด้วยใจอย่างยากลำบาก

“เรื่องนี้ ต้องกระทำให้แล้วเสร็จภายในเจ็ดวัน หากกระทำไม่สำเร็จ ให้กลับมารับโทษ ไปได้แล้ว”ฮ่องเต้หมิงหยวนพูดสั่ง

“งั้นเจ้าสามารถคิดหาวิธีได้อย่างไร?”อ๋องฉีถามขึ้น

“เจ้าคิดไตร่ตรองดีแล้วหรือ?”หยู่เหวินเห้าขยับหัวเข้าใกล้ พร้อมไปถามขึ้น

อ๋องฉีเอียงหัว หันมามองเขาพร้อมพูดขึ้นว่า “ยังมีทางอื่นให้สามารถเดินได้อีกหรือ?”

“เจ้าคิดเห็นว่าอย่างไร เจ้ายินยอมที่จะเลิกร้างโดยสมัครใจจริงหรือ?”หยู่เหวินเห้าค่อยคิดขึ้นมาได้ว่า ไม่เคยถามความรู้สึกในใจของเขาเลย

อ๋องฉีมองดูหลังคาที่สั่นไหว พร้อมครุ่นคิด แล้วก็ตัดสินใจที่จะพูดความในใจออกมา ยังไงระหว่างพี่น้องในค่ำคืนนี้ ไม่ควรที่จะมีความลับอะไรต่อกันอีก

นางรักเจ้ามาก แต่ความรักของนางในครั้งนี้ พ่ายแพ้ให้กับความทะเยอทะยาน ที่จริงความทะเยอทะยานคืออะไรหรือ? นางเองก็อาจจะไม่รู้ว่าที่แท้ตนเองต้องการอะไรกันแน่ ความทะเยอทะยานทำให้นิสัยของนางเปลี่ยนไป กลายเป็นคนโหดเหี้ยม ตอนนี้ข้าเห็นนางแล้วก็จะรู้สึกกลัว ถึงขั้นไม่อยากที่จะกลับจวนเพื่อไปพบเจอนาง ก่อนที่จะเกิดเรื่องนี้ ข้ากับนางก็เคยทะเลาะกันแล้วครั้งหนึ่ง ครั้งนั้นทำให้ข้าเสียใจมาก

“อะไรหรือ?”หยู่เหวินเห้าพูดขึ้น

วันนั้นข้าก็อยู่ด้วย คนตระกูลฉู่หยิ่งผยองอย่างมาก พวกเขาถึงขั้นคิดว่าตระกูลฉู่มีอำนาจเหนือกว่าราชวงศ์ สิ่งที่ทำให้ข้ายากที่จะรับได้อย่างที่สุดก็คือ นางก็คิดเหมือนกันเช่นนี้ ถึงขั้นไม่ให้ข้าได้พูดอธิบายสักครั้ง น้ำเสียงนั้น ท่าทีนั้น หยิ่งยโสและโอหัง พี่ห้า ความหยิ่งยโสและโอหังแบบนั้น เป็นสิ่งที่มีอยู่แล้วเป็นเวลานาน เป็นสิ่งที่ออกมาจากใจของพวกนางอยากมั่นใจ พวกเขาไม่เห็นแก่หน้าข้าด้วยซ้ำ

“รู้ ตระกูลฉู่โอหังมาตลอดอยู่แล้ว”หยู่เหวินเห้าพูดว่า สำหรับพวกเขาแล้ว แผ่นดินนี้แทบจะเป็นของตระกูลฉู่อยู่แล้ว