บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 317 นับถือนับถือ

ในใจหยู่เหวินเห้าบ่นว่า ไม่เคยคิดวิเคราะห์เรื่องนี้

แต่ต่อหน้ากลับพูดขึ้นอย่างกระตือรือร้นว่า “ใช่ เจ้าลองใกล้ชิดกับนังหนูหน้ากลมดู บางทีอาจจะสามารถปล่อยวางได้เร็วขึ้น”

พูดถึงหยวนหย่งอี้ อ๋องฉีก็พูดขึ้นมาว่า “ครั้งนี้โชคดีที่นางพาหมอหลวงเฉากลับมาที่จวน ไม่เช่นนั้นชีวิตของข้าอาจจะรักษาไว้ไม่ได้”

“พี่สะใภ้ห้าของเจ้าใช้ให้พาไป” หยู่เหวินเห้าช่วยหยวนชิงหลิงพูด เจ้าเจ็ดอคติกับเจ้าหยวนมาตลอด เกี่ยวกับปัญหานี้ เขาจะไม่ยอมแม้เพียงนิด ยังไงก็จะรักษาผลประโยชน์ไว้ให้ได้มากที่สุด

อ๋องฉีกลับฟังไม่เข้าใจ พูดบ่นพึมพำขึ้นว่า “ที่จริง นางหน้ากลมโตก็ไม่เลว นางยังมีน้ำใจแนะนำพระชายาให้กับข้า”

หยู่เหวินเห้า ตามขึ้นทันใดว่า “ใช่ คืนนี้เจ้าจะกลับไปไหม?”

อ๋องฉีครุ่นคิด พร้อมพูดขึ้นว่า “กลับ มีนางหน้ากลมโตอยู่ นางคงไม่ทำอะไรข้า”

หยู่เหวินเห้าอยากพูดว่า การที่เขาหลบอยู่ข้างหลังผู้หญิง จะเป็นการเสียเกียรติลูกผู้ชาย แต่ว่าช่างเถอะ ครั้งนี้เขามีบาดแผลเต็มตัว มีคนสามารถคอยปกป้องเขาได้ถือว่าเป็นเรื่องดี

จึงได้สั่งให้คนขับรถม้าส่งอ๋องฉีกลับจวนก่อน ค่อยส่งเขากลับไปยังจวนอ๋องฉู่

หยวนชิงหลิงรอเขาอยู่ที่จวนอย่างจิตใจกระสับกระส่าย ถูกเรียกเข้าวังอย่างกะทันหัน และก็ไม่บอกว่ามีเรื่องอะไร นางตกใจจนทานข้าวไม่ลง ใช้ให้อะซี่ไปเฝ้าดูที่หน้าประตู

“พระชายา กลับมาแล้ว ท่านอ๋องกลับมาแล้ว บอกว่าถูกโบยตอนอยู่ในวัง

รีบลุกขึ้นมา ใช้มือประคองเอวไว้แล้วก็รีบเดินออกไป พร้อมพูดขึ้นอย่างร้อนใจว่า “ทำไมถึงถูกโบยอีกแล้ว? ในวังนี้เขาไม่ได้เสียจริงๆ

ออกมาถึงหน้าประตูลาน เห็นสวีอีประคองหยู่เหวินเห้าเข้ามา หยวนชิงหลิงเห็นเขาเดินได้อย่างไม่สะดวก ดวงตาแดงก่ำขึ้นมา แล้วก็เดินไปช่วยประคอง

หยู่เหวินเห้ารีบพูดปลอบขึ้นว่า “ไม่เป็นไร ครั้งนี้แค่ยี่สิบที ยังมีการออมมือ ไม่ค่อยเจ็บเท่าไหร่”

หยวนชิงหลิงเช็ดน้ำตา ช่วงนี้อ่อนแออย่างมาก อะไรนิดอะไรหน่อยก็น้ำตาไหล พร้อมพูดขึ้นว่า “ทำไมถึงถูกโบยอีกแล้ว? เพราะเรื่องอะไรหรือ?”

“ก็เพราะเรื่องที่เจ้าเจ็ดเดือดร้อนจะเลิกร้างน่ะสิ” เมื่อกี้หยู่เหวินเห้าอยู่ในวังยังดูกล้าหาญชาญชัย แต่ตอนนี้เมื่อเห็นหยวนชิงหลิงเสียใจ เขาก็สำนึกผิดขึ้นมา ไม่น่าเข้มแข็งเลย

“พวกเขาเดือดร้อนที่จะเลิกร้างกันก็โบยพวกเขาสิ โบยเจ้าทำไม?”หยวนชิงหลิงทั้งโกรธทั้งเสียใจ เสด็จพ่อลำเอียง ค่อยปกป้องประคบประหงมลูกแท้ๆที่เกิดจากภรรยาหลวง เมื่อไหร่ก็ทำร้ายเจ้าห้าตลอด

สามีภรรยาเขาจะเลิกร้างกัน เกี่ยวอะไรกับเจ้าห้า? จะต้องตามเขาเข้าวังไปทั้งคืนแล้วก็โบยเขา ช่างทำร้ายกันเกินไปจริงๆ

สวีอีประคองหยู่เหวินเห้าไปที่เตียง หยู่เหวินเห้านอนลง สวีอีใช้มือเปิดเสื้อออก แล้วก็ถอดกางเกงของเขา อะซี่กับลู่หยารีบเอามือปิดตา แล้วก็หันตัววิ่งออกไป

หยู่เหวินเห้ารู้สึกถึงเพียงความเย็นเฉียบบนแผ่นหลัง เจ็บปวดอย่างที่สุด กัดฟันพูดขึ้นว่า “สวีอี ไสหัวออกไป”

สวีอีอึ้ง พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่รักษาบาดแผลแล้วหรือ?”

หยวนชิงหลิงไม่รู้จะร้องไห้หรือหัวเราะดี โบกมือ พร้อมพูดขึ้นว่า “สวีอี เจ้าออกไปเถอะ ไปตักน้ำร้อนมา”

สวีอีรับคำ มองดูใบหน้าท่านอ๋องที่เหมือนอยากกินเนื้อคนอย่างสงสัย รู้สึกว่าท่านอ๋องยิ่งอยู่ก็ยิ่งเอาใจยาก