บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 318 ฉู่ต้าที่รักใครแล้วก็จะรักสิ่งของหรือคนที่เกี่ยวข้องกับเขาด้วย

ทังหยางกับหยวนชิงหลิงต่างก็หันไปมองดูเขา แล้วก็อึ้ง

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นอย่างร้อนใจว่า “ทำไมถึงยังฝากไว้อีกยี่สิบที? เสด็จพ่อรับสั่งให้เจ้าทำอะไรหรือ?”

หยู่เหวินเห้าพูดขึ้นว่า “เสด็จพ่อตรัสสั่งว่า ให้คิดหาวิธีให้เร็วที่สุด ให้เจ้าเจ็ดเลิกร้างร้างกับฉู่หมิงชุ่ยอย่างราบรื่น แต่ต้องไม่ทำให้โสวฝู่ฉู่เสียหน้า”

ทังหยางส่ายหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “นี่คงไม่ทำให้โสวฝู่ไม่เสียหน้าไม่ได้ การถูกทอดทิ้ง ยังไงก็ต้องเสียหน้า ใครจะไปสนว่ายินยอมพร้อมใจเลิกร้างหรือเลิกร้างร้าง?”

หยู่เหวินเห้าใช้คางประคองหัวไว้ พูดขึ้นอย่างคิ้วขมวดว่า “ข้าจะไม่รู้ได้อย่างไร? แต่เสด็จพ่อมีรับสั่งเช่นนี้”

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นอย่างหนักใจว่า “การเลิกร้างยังไงก็ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องมาสนใจเรื่องหน้าตา เป็นเพราะทั้งสองคนอยู่ด้วยกันต่อไปไม่ได้แล้ว ในเมื่ออยู่ด้วยกันต่อไปไม่ได้แล้ว ก็เท่ากับว่าเกลียดกันแล้ว ในเมื่อเกลียดชังกันแล้ว ยังจะต้องสนใจไว้หน้ากันได้อย่างไร กระทำยากจริงๆ”

ทังหยางก็พูดขึ้นว่า “ครั้งนี้ช่างเป็นความโชคร้ายจริงๆ อ๋องฉีสองสามีภรรยาจะเลิกร้างกัน คนของจวนอ๋องฉู่กลับต้องเดือดร้อน”

หยวนชิงหลิงก็รู้สึกว่าไม่ยุติธรรม แต่จะมีวิธีอะไร? บนโลกใบนี้เดิมก็ไม่มีอะไรยุติธรรมอยู่แล้ว

ทั้งสามคนต่างก็เงียบ ครุ่นคิดกันอยู่อย่างที่สุด

ทายาแล้ว อาการบวมช้ำค่อยลดลงบ้าง หยู่เหวินเห้าก็รู้สึกว่าสบายขึ้นมาก จึงลุกขึ้นมาเดินอยู่หลายก้าวพร้อมพูดขึ้นว่า “ดีขึ้นเยอะแล้ว”

หยวนชิงหลิงประคองเขาไว้ พร้อมพูดขึ้นอย่างเป็นห่วงว่า “ครั้งนี้โบยไม่แรง แต่หากกระทำตามรับสั่งได้ไม่ดี ยี่สิบทีคงไม่ใช่เรื่องเล่นๆแน่”

หยู่เหวินเห้าพูดปลอบขึ้นว่า “อย่าเป็นกังวล เรื่องนี้ยังไงก็ยังยื้อได้อีกหลายวัน”

หยวนชิงหลิงมองดูใบหน้าของเขา คิดถึงความแตกต่างระหว่างพี่น้องที่ได้รับ ในใจยังคงยากที่จะรับได้ แต่ก็ช่างเถอะ ตอนนี้อ๋องฉีก็น่าสงสารมาก เรื่องนี้ไม่โทษอ๋องฉี

นางหวังว่าการเลิกร้างจะสามารถกระทำได้อย่างราบรื่น การดำเนินชีวิตต่อไปจะไม่ถูกคนอื่นกระทำให้วุ่นวายอีก

เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากที่เจ้าห้าไปทำงาน นางก็ไปหาแม่นมสี่ พูดเรื่องนี้กับแม่นมสี่

ก็สงสารหยู่เหวินเห้า จึงพูดขึ้นว่า “ก่อนหน้านี้เพิ่งถูกโบย เมื่อคืนโดนอีกยี่สิบที หากเรื่องนี้จัดการได้ไม่ดี ยังจะถูกโบยอีกยี่สิบที

“พระชายาท่านอย่าเป็นกังวล เรื่องอ๋องฉีสองสามีภรรยาจะเลิกร้าง ต้องเป็นไปตามนั้นแน่แล้ว ยังไงฮ่องเต้ก็เห็นด้วยแล้ว สุดท้ายต่อให้ต้องเสื่อมเสียเกียรติใคร เรื่องนี้ยังไงก็ต้องกระทำ หากตระกูลฉู่อยากที่จะรักษาหน้า ก็คือตนเองกระทำนั่นแหละดีที่สุดแล้ว ข้าจะสั่งคนไปเชิญ ให้เขามาในวันพรุ่งนี้

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นอย่างตื้นตันว่า “แม่นม ขอบคุณท่านจริงๆ”

แม่นมสี่หัวเราะ พร้อมพูดว่า “ดูพระชายาพูดอะไรกัน? แค่นี้ก็ขอบคุณแล้วหรือ? ชีวิตนี้ของข้าเป็นของพระชายาแล้ว”

หยวนชิงหลิงค่อยยิ้มอย่างสลายใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “อย่าพูดเช่นนี้ การได้อยู่ภายใต้ชายคาเดียวกัน ถือว่าเป็นวาสนา”

แม่นมสี่สั่งคนเอาไปเชิญ เดิมคิดว่าเขาจะมาพรุ่งนี้ ที่ไหนได้ช่วงพระอาทิตย์ตกก็เห็นเขามาแล้ว

ทังหยางมีคำสั่งไว้แต่แรกแล้วว่า หากโสวฝู่ฉู่มา ให้คนอื่นหลบไปให้หมด

โสวฝู่ฉู่เดินตรงไปยังลานแม่นมสี่ แน่นอน เขาคนคนนี้ค่อนข้างที่จะสุภาพ ตอนที่มาก็ได้นำของขวัญมาให้พระชายาด้วย ล้วนเป็นพวกของเล่นหรือพวกยา ไม่ได้ล้ำค่ามากมาย