บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 327 เป้าหมายคือเจ้า

ดวงตาของนางเยือกเย็น ในขณะเดียวกันสมองก็คิดอะไรออกขึ้นมาในทันใด

จวนอ๋องฉีเกิดไฟไหม้นั้น ที่จริงมันก็คือการหลอกล่อ

ฉู่หมิงชุ่ยอยู่ที่จวนอ๋องหนึ่งปี สาวใช้ที่มาพร้อมกับนางเมื่อตอนแต่งงานล้วนเป็นคนของนาง หากต้องการที่จากวางเพลิงจวนอ๋องฉีก็คงไม่มีใครระวังตัว จึงง่ายที่จะลงมือกระทำ

นางหันหลังกลับไปด้านหลัง หยิบกล่องยาออกมา คิดที่จะหยิบเอามีดผ่าตัดที่แหลมคมออกมาเตรียมไว้ใช้ แต่กลับเจอเข้ากับขวดสเปรย์พริกไทย

ดี สมดั่งปรารถนาที่รุ่นน้องที่อายุน้อยกว่านางร้อยปีได้พูดไว้ กล่องยานี้อยู่ภายใต้การควบคุมของนางจริงๆ

นางนำสเปรย์พริกไทยและมีดผ่าตัดลงในกระเป๋าแขนเสื้อจากนั้นจึงจัดเก็บกล่องยาแล้วหันตัวเดินออกไป

ข้างนอกมีเสียงการต่อสู้ดังขึ้น

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป พระชายาซุนจึงรีบออกไปดู เห็นคนถือมีดสั้นต่อสู้กับคนรับใช้ในจวน

พวกนี้ไม่ใช่ทหารของจวน ต่อสู้กันขึ้นมาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของสองสามคนนั้น ตอนนี้มีสองสามคนที่ล้มลงจมอยู่ในกองเลือดแล้ว

พระชายาซุนแทบเป็นลม ร้องเรียกขึ้นด้วยความตกใจ “ช่วยด้วย ช่วยด้วย”

หยวนชิงหลิงคอยประคองนางอยู่ด้านหลัง ดวงตาของนางเย็นชา คนเหล่านี้สามารถบุกเข้ามาฆ่าคนในจวนอ๋องซุน ได้ เห็นได้ชัดว่าเป็นพวกเดนตาย

หากเร่งเร้าบีบบังคับพวกเขา คนที่นี่คงไม่มีใครสามารถหลบหนีไปได้

นางเห็นฉู่หมิงชุ่ย ยืนพิงอยู่ตรงราวบันไดหน้าระเบียง ด้วยท่าทียิ้มเยาะเย้ยที่มุมปาก ดวงตาเยือกเย็นดั่งสายน้ำปรากฏบนใบหน้าของนาง

หยวนชิงหลิงหันกลับมาพูดกับพระชายาซุนว่า "เป้าหมายของนางคือข้า หลังจากที่ข้าไปแล้ว เจ้ารีบสั่งให้คนไปหาอะซี่”

อะซี่ไม่ได้ตามมา จะต้องมีอะไรเกิดขึ้นแล้วแน่ๆ

เมื่อพระชายาซุนเห็นถึงการสูญเสียชีวิตของหลายๆชีวิตในจวน ก็ตกใจจนวิญญาณแทบหลุด ผู้หญิงที่อยู่ในนั้นยิ่งไม่กล้าออกมา

นางมองดูหยวนชิงหลิงที่เดินออกไป แล้วค่อยรู้สึกตัวอีกครั้ง พูดขึ้นอย่างตกใจว่า "ไม่ พระชายาฉู่ รีบกลับมา"

หยู่เหวินหลิงได้ยินดังนั้น จึงรีบพุ่งออกไป แต่กลับถูกชายคนหนึ่งที่สวมชุดกรรมกรมาขวางไว้ที่ประตู แม้ว่าหยู่เหวินหลิงจะมีความกล้าหาญ แต่เมื่อตอนนี้นางเห็นมีดสั้นคมแหลมในมือของเขา นางจึงถอยกลับด้วยความตกใจ

หยวนชิงหลิงเดินไปถึงตรงหน้าฉู่หมิงชุ่ย และพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า "เป้าหมายของเจ้าคือข้า ทำไมต้องกทำให้วุ่นวายขนาดนี้ เจ้าจะฆ่าข้าที่นี่ หรือไม่จะให้ข้าไปกับเจ้า”

นางคาดว่าฉู่หมิงชุ่ย จะไม่ฆ่านางในทันที ไม่เช่นนั้นโอกาสที่จะลงมือจัดการมามากมาย แล้วทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้?

ฉู่หมิงชุ่ยไม่ยอมให้นางตายง่ายๆแน่

ดวงตาของฉู่หมิงชุ่ยเป็นประกาย นางยิ้มอย่างอ่อนโยน พร้อมพูดขึ้นว่า “พระชายาฉู่ เจ้าพูดแบบนี้หมายความว่าอย่างไร? พวกเขาเข้ามาลักขโมย ปล้น ฆ่า ข้าไม่ได้สั่งพวกเขา แต่ว่าตามคำพูดของพระชายาฉู่แล้ว เป้าหมายของพวกเขาก็ขึ้นอยู่กับคำพูดของเจ้า งั้นเจ้าก็ไปกับพวกเขา อย่าทำให้ผู้บริสุทธิ์ต้องเดือดร้อนไปด้วย”

“อย่าพูดมาก ข้าบอกว่าข้าจะไปกับพวกเจ้า” หยวนชิงหลิงพูดขึ้นอย่างเย็นชา

ฉู่หมิงชุ่ยโน้มตัวเข้าใกล้ พร้อมกระซิบพูดที่ข้างหูของนางว่า “พระชายาฉู่ เจ้าเป็นคนที่คุ้นเคยกับยาดี น่าจะสามารถดมกลิ่นกระถางธูปภายในได้ว่าข้าได้วางยาไว้ ระหว่างเดินทาง เมื่อเจ้าไปถึงสถานที่นั่นเป็นที่แน่นอนแล้ว ข้าจะให้ยาถอนพิษแก่พวกเขา หากเจ้าไม่เชื่อฟัง งั้นพวกเขาก็คงต้องถูกฝังไปพร้อมกับเจ้า”