บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 340 ไม่ยอมเชื่อหยวนชิงหลิง
เห็นได้ชัดว่า พระชายาเว่ยนั้นเป็นคนที่กระตือรือร้นคนหนึ่งเลย
ข้างกายนางไร้คนสนับสนุน กระทั่งชีวิตนางยังต้องเผชิญกับการโจมตีอยู่เสมอ แต่ยังสามารถใช้ปัญญาและจิตใจเช่นนี้ในการมองเรื่องราวของอ๋องเว่ยกับกู้จือ
ถือว่าเป็นสุดยอดคนที่ภายนอกดูอ่อนแอแต่ภายในแข็งแกร่งอย่างยิ่ง
คนส่วนมากล้วนคิดว่า คนที่จิตใจแข็งแกร่งนั้นจะไม่มีโรคภัยเกี่ยวกับอารมณ์และจิตใจ แต่ที่จริงแล้วไม่ใช่เช่นนั้น การเกิดโรคซึมเศร้านั้นมาจากสาเหตุหลายประการ เหมือนอย่างที่นางเป็น ได้รับการกระทบกระเทือนอย่างกะทันหันแล้วทำให้เกิดโรคนั้นพบบ่อยมาก แต่ว่า หลังจากนั้นเป็นแล้ว ก็ไม่ได้ปล่อยให้โรคนั้นกำเริบตามใจ และยังคงสู้กับโรคอย่างเต็มกำลัง
เพียงแต่ จะเป็นโรคซึมเศร้าจริงหรือไม่นั้น ยังต้องทำการตรวจในขั้นตอนต่อไปอีก
ฉะนั้น ก่อนนางจะไป ก็ได้พูดกับพระชายาเว่ยว่า “พรุ่งนี้ข้าจะจัดงานเลี้ยงชมหิมะ หวังว่าท่านจะมาร่วมด้วย”
พระชายาเว่ยมองไปทางพระชายาซุน พระชายาซุนรีบพูดขึ้นว่า “ข้าต้องไปแน่”
พระชายาเว่ยยิ้มบางๆพร้อมกับพูดว่า “ได้ ข้าจะไป”
หลังจากหยวนชิงหลิงไปแล้ว ก็สั่งให้คนส่งจดหมายไปให้พระชายาซุนฉบับหนึ่ง บอกให้นางไม่ต้องมาในวันพรุ่งนี้ นางอยากจะคุยเป็นการส่วนตัวกับพระชายาเว่ย
พระชายาซุนเป็นคนที่รู้จักแยกแยะ จึงตอบกลับไปว่าทราบแล้ว
หยู่เหวินเห้านั้นไม่ค่อยอยากจะให้หยวนชิงหลิงเข้าไปยุ่งเรื่องไม่ดีของบ้านเจ้าสามนัก พูดว่า “ขุนนางซื่อสัตย์ยากจะตัดสินเรื่องในบ้าน เจ้าสามทำเช่นนี้นั้นแน่นอนว่าไม่ถูกต้อง แต่ว่า เขายืนยันที่จะทำ พวกเราก็ยุ่งไม่ได้”
หยวนชิงหลิงพูดว่า “ข้าไม่ได้ยุ่งเรื่องในบ้านเขา เพียงแต่อยากจะคุยกับพระชายาเว่ยเท่านั้น นางอารมณ์ไม่ค่อยดี ข้าที่เป็นสะใภ้ร่วมบ้าน แค่ปลอบใจก็คงทำได้”
ถ้าเป็นไปได้เจ้าก็อย่าไปยุ่งเลย แต่ว่าในเมื่อครั้งนี้ได้นัดกันไว้แล้ว ก็ต้อนรับกันไปเถอะ
หยวนชิงหลิงถามอย่างประหลาดใจ “เจ้าสามกับเจ้าสี่ไปมาหาสู่กันบ่อย แล้วเป็นอย่างไร ”
หยู่เหวินเห้ากอดไหล่นางพาเดินไปข้างหน้า “เจ้าสามกับเจ้าสี่ใกล้ชิดกัน ถ้าหากพวกเราก็เข้าใกล้พวกเขาด้วย เสด็จพ่อจะหาว่าพวกเรากำลังรวบรวมสมัครพรรคพวก เพื่อหลีกเลี่ยงข้อสงสัยก็เท่านั้น”
หยวนชิงหลิงรู้สึกว่าเพื่อหลีกเลี่ยงข้อสงสัยนั้นมันก็จำเป็น แต่ว่า คำพูดของเจ้าห้า เหมือนจะมีเลศนัยบางอย่าง
ทว่า ตอนนี้นางได้เรียนรู้การไม่สืบสาวราวเรื่องแล้ว
ยาดีๆหลายขนานนั้นซ้ำกับของที่พระชายาจี้ส่งมาให้ หยู่เหวินเห้าได้ให้หมอหลวงเฉาทำการตรวจดูยาบำรุงครรภ์ต่างๆที่พระชายาจี้ส่งมาให้ หลังจากหมอหลงเฉาทำการตรวจดูแล้ว ก็ยืนยันว่าไร้ปัญหา สามารถกินได้
หยู่เหวินเห้าก็พูดกับหยวนชิงหลิงว่า “ไม่น่าเชื่อ พระชายาจี้จะใจดีเช่นนี้”
“ที่จริงไม่จำเป็นต้องตรวจสอบ ชีวิตนางยังอยู่ในมือข้า ตอนนี้แม้แต่ตอนไหว้พระนางยังต้องอธิษฐานเผื่อให้ข้านั้นเป็นสุขสบายดี ข้าแค่เป็นหวัดไอนิดหน่อยเกรงว่าจะทำให้นางต้องเป็นกังวลไปสองสามวันทีเดียว”หยวนชิงหลิงพูดยิ้มๆ
“เช่นนั้นก็ดี เพียงแต่ จวนอ๋องจี้ก็คงจะไม่สงบสุขนัก ฉู่หมิงหยางแต่งเข้าไปแล้ว ด้วยนิสัยของนาง
ทั้งสองเดินเข้าไปในห้อง ตอเป่าก็วิ่งตามเข้ามาด้วย หลบอยู่ที่มุมห้อง
หยวนชิงหลิงพูดว่า“เช่นนั้นท่านดูแล้ว พระชายาจี้กับฉู่หมิงหยางใครจะแพ้ใครจะชนะ ”
หยู่เหวินเห้าประคองนางให้นั่งลง “ด้วยวิธีการแล้ว ฉู่หมิงหยางไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพระชายาจี้ แต่ว่า คนใหม่ได้รับความรักความเอาใจใส่มากกว่า ถ้าหากพี่ใหญ่ลำเอียง เช่นนั้นพระชายาจี้ก็อาจจะมีได้รับผลดีในชั่วขณะ แต่คงไม่ถึงกับแพ้จนลุกขึ้นใหม่ไม่ได้”
หยวนชิงหลิงนึกถึงเรื่องราวไม่ดีต่างๆในจวนอ๋องเหล่านั้น ช่างน่าปวดหัวจริงๆ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโชคดีที่อย่างน้อยตัวเองก็ได้อยู่อย่างสงบสุข
เพราะวันรุ่งขึ้นพระชายาเว่ยจะมาที่จวน หยู่เหวินเห้าจึงออกบ้านแต่เช้าเพื่อไปหาเหลิ่งจิ้งเหยียน
หยวนชิงหลิงให้คนเตรียมน้ำชาและของว่างไว้ที่ตำหนักอุ่น ผ่านไปชั่วครู่ ก็ได้ยินลู่หยามารายงานว่าพระชายาเว่ยมาถึงแล้ว
วันนี้พระชายาเว่ยสวมชุดขาว ชุดคลุมด้านนอกที่ทำจากผ้าซาตินยัดนุ่นอันหนาหนักนั้นห่อหุ้มร่างผอมบางเอาไว้ ชุดคลุมปักลายเมฆ นอกจากนี้ ก็ไม่มีการแต่งแต้มสีสันอะไรอีก
มวยผมขึ้นสูง ใช้หยกขาวแท่งหนึ่งปักผมเอาไว้ เป็นเพราะว่าต้องออกนอกจวน จึงเพิ่มปิ่นระย้าอีกหนึ่งอัน ที่ลำคอระหงมีสร้อยปะการังที่สีแดงสดใสดุจก้อนเมฆยามเย็นที่สะท้อนแสงอาทิตย์ ห้อยลงมายังชุดที่ขาวสะอาดบนร่าง ทำให้ใบหน้าซีดขาวดูมีสีสันขึ้นมาหลายส่วน
นางพาบ่าวรับใช้มาแค่คนเดียว ไม่ได้ดูโดดเด่นอะไรนัก แต่ค่อนข้างจะมีมารยาท ดูก็รู้ว่าต้องได้รับการอบรมสั่งสอนมาอย่างดี
หยวนชิงหลิงลุกขึ้นยืนต้อนรับ พระชายาเว่ยมองไปรอบๆ ใบหน้ามีรอยยิ้มสุภาพ “พี่สะใภ้รองยังไม่มาหรือ”
หยวนชิงหลิงพูดอย่างรู้สึกเสียดายว่า “เมื่อครู่นางให้คนส่งจดหมายมา บอกว่ารู้สึกไม่ค่อยสบาย วันนี้มาไม่ได้แล้ว”
นั่งลง “น่าจะเป็นไข้กระมัง เมื่อวานก็บอกแล้วว่าเตาในห้องจุดน้อยไปหน่อย นางก็ยังดึงดันบอกว่าไม่หนาว
หยวนชิงหลิงมองนาง เห็นสีหน้านางแย่ยิ่งกว่าเมื่อวานอีกเล็กน้อย ก็ถามขึ้นว่า “เมื่อคืนนอนไม่หลับอีกแล้วหรือ”
พระชายาเว่ยยื่นมือออกไปนวดที่ขมับ “ปวดหัวมาก ไม่ได้นอนเกือบทั้งคืน จนถึงเช้า เพิ่งจะได้งีบสักพัก”
หยวนชิงหลิงเห็นนางยกมือขึ้น เหมือนจะมีบาดแผลเพิ่มขึ้น ก็ถามอีกว่า “มีขึ้นมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นใช่หรือไม่ ”
มือของพระชายาเว่ยชะงักไป ฝืนยิ้มออกมา “ทำไมจึงถามเช่นนี้ ไม่ได้มีเรื่องอะไรนี่นา”
หยวนชิงหลิงมองไปที่ข้อมือนาง “มือของท่าน มีแผลอีกแล้ว”
“ช่วงนี้ยิ่งอยู่ก็ยิ่งควบคุมตนเองไม่ได้แล้ว ทั้งที่รู้ว่ามีชีวิตอยู่มันก็ดี แต่ก็มักมีความคิดที่ไร้ประโยชน์ผุดขึ้นมาในหัวอยู่เสมอ ได้สั่งให้บ่าวรับใช้คอยช่วยดูแล้ว
หยวนชิงหลิงพูดเสียงเบาๆว่า “เมื่อวานข้าเคยถามท่านแล้ว นอกจากที่ข้าถามไป ยังมีอาการอะไรอีกหรือไม่ ”
พระชายาเว่ยเหลือบตาขึ้นมอง “ถ้าข้าพูดออกไป เกรงว่าจะทำให้เจ้าหัวเราะข้าเสียเปล่า ”
หยวนชิงหลิงส่ายหน้า “ไม่ ถ้าท่านเชื่อข้า ก็บอกข้ามาเถอะ”
พระชายาเว่ยครุ่นคิด แต่ก็ยังคงยิ้มและส่ายหน้า “ก็ไม่มีอะไร ก็แค่นอนไม่หลับเท่านั้นเอง”
อ่านนวนิยายออนไลน์ บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 340 ไม่ยอมเชื่อหยวนชิงหลิง ได้ฟรี
บัลลังก์หมอยาเซียน อัปเดตบทล่าสุด บทที่ 340 ไม่ยอมเชื่อหยวนชิงหลิง ใน th.readeraz.com . ที่ บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 340 ไม่ยอมเชื่อหยวนชิงหลิง นักแสดงนำชายและหญิงยังคงอยู่ที่จุดสูงสุด ซีรีส์ บัลลังก์หมอยาเซียน ลิ่วเยว่ บทที่ 340 ไม่ยอมเชื่อหยวนชิงหลิง เป็นซีรีส์นวนิยายที่ดีมาก ดึงดูดผู้อ่านได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บทที่ 340 ไม่ยอมเชื่อหยวนชิงหลิง ให้รายละเอียดที่น่าตื่นเต้นแก่ผู้อ่าน เนื้อหาใดที่ผู้เขียน ลิ่วเยว่ จะนำเรามาที่ บทที่ 340 ไม่ยอมเชื่อหยวนชิงหลิง ติดตาม บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 340 ไม่ยอมเชื่อหยวนชิงหลิง ได้ที่เว็บไซต์ th.readeraz.com.
บัลลังก์หมอยาเซียน ลิ่วเยว่ บทที่ 340 ไม่ยอมเชื่อหยวนชิงหลิง
นวนิยาย บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 340 ไม่ยอมเชื่อหยวนชิงหลิง