บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 346 พระบัญชาของฮ่องเต้หมิงหยวน

ฮ่องเต้หมิงหยวนยิ้มเย็น “ฆ่าตัวตาย เกรงว่าจะไม่ใช่ เรื่องราวภายในเป็นอย่างไร ข้าได้ยินมาหมดแล้ว ฉู่หมิงชุ่ยให้การสารภาพในคุก บอกว่าโสวฝู่ฉู่เป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลัง เจ้าห้าจึงฆ่านาง ไม่ยอมให้นางขึ้นศาลเพื่อให้การ เพราะกลัวจะซัดทอดถึงโสวฝู่ฉู่”

มือทั้งคู่ของหยวนชิงหลิงดึงแขนเสื้อไว้แน่น ปลายนิ้วขาวซีด “เสด็จพ่อ ท่านเชื่อหรือ ท่านเชื่อจริงๆหรือว่าท่านโสวฝู่เป็นผู้บงการ”

““ข้าจะเชื่อหรือไม่ก็เรื่องหนึ่ง ที่ฉู่หมิงชุ่ยสารภาพก็เรื่องหนึ่ง อย่าเอามาพูดรวมกัน ไม่ว่าฉู่หมิงชุ่ยจะพูดอะไรออกมา เจ้าห้าฆ่านาง นั่นคือความจริง”

หยวนชิงหลิงมองฮ่องเต้หมิงหยวนตรงๆ นางเข้าใจแล้ว

ฮ่องเต้รู้ถึงจุดประสงค์ของเจ้าห้า เขาเองก็เชื่อว่าโสวฝู่ฉู่ไม่ได้เป็นคนทำ แต่ว่า เขาจะใช้เรื่องนี้มาบีบบังคับนางหรือไม่ก็เจ้าห้าให้ทำเรื่องที่พวกเขาไม่ยินดีจะทำ

นางถอนหายใจหนักๆหนึ่งเสียง พูดว่า “เสด็จพ่อ เจ้าห้าเป็นลูกชายของท่าน เขาจะเป็นคนร้ายฆ่าคนตายหรือไม่ ก็อยู่ในการตัดสินใจของท่าน แต่ว่า หม่อมฉันสามารถยืนยันได้ว่าทุกสิ่งที่เขาทำนั้นก็เพื่อราชสำนัก เพื่อประเทศชาติ เขาไม่ได้ทำเพื่อผลประโยชน์ของตนเอง ขอเสด็จพ่อตรวจสอบให้ชัดเจนด้วย”

ฮ่องเต้หมิงหยวนยิ้มบางๆ มองดวงตากลมโตสุกใสของนาง พูดว่า “อืม เรื่องนี้เอาไว้ก่อนเถอะ ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ข้าอยากจะพูดกับเจ้า เพื่อขอความคิดเห็นของเจ้าด้วย ถ้าเจ้าไม่เห็นด้วย ข้าก็จะไม่บังคับเจ้า”

หยวนชิงหลิงรู้ว่าเข้าสู่หัวข้อหลักในวันนี้แล้ว นั่งตัวตรง พูดว่า “เชิญเสด็จพ่อว่ามาเถอะ”

เห็นได้ชัดว่าฮ่องเต้หมิงหยวนดูอบอุ่นเป็นกันเองอย่างมาก พูดว่า “เรื่องมันเป็นเช่นนี้ แม่ทัพใหญ่ฮู่คอยเฝ้าอาณาเขตทางด้านทิศเหนือเสมอมา สร้างผลงานให้กับราชสำนักไม่น้อย หลายวันก่อนได้ให้ม้าเร็วส่งสารมา บอกว่าได้ทำลายกองโจรเร่ร่อนทางเหนือจนสิ้นซากแล้ว ข้าจึงแต่งตั้งให้เขาเป็นเจ้าพระยาเจิ้งเป่ย บวกกับของกำนัลเพื่อเป็นการตอบแทน แต่ว่าเจ้าพระยาเจิ้งเป่ยไม่ต้องของกำนัลใดๆทั้งสิ้น เพียงแต่หวังให้ข้าช่วยทำให้เขาได้สมปรารถนาหนึ่งเรื่อง”

“หยวนชิงหลิง เรื่องรับพระชายารอง ข้าให้เกียรติเจ้าจึงได้มาปรึกษาเจ้า เจ้าไม่เห็นด้วย ข้าเองก็ไม่ได้บังคับ นี่เจ้าไม่สำนึกบุญคุณ

ถ้าไม่ได้ระบายออกไปคงไม่สบายใจ “เสด็จพ่อ ถ้าท่านให้เกียรติหม่อมฉันจริง ก็ไม่ควรจะพูดเรื่องแต่งพระชายารองในขณะที่หม่อมฉันตั้งครรภ์อยู่ครั้งแล้วครั้งเล่า ทำไมเจ้าห้าต้องฆ่าฉู่หมิงชุ่ย ท่านเองก็รู้ดีอยู่แก่ใจ ท่านรู้สึกว่าเขาทำผิดหรือ เขาไม่ได้ทำเพราะราชสำนักหรืออย่างไร ถ้าหากฉู่หมิงชุ่ยขึ้นศาลให้การจริง ซัดทอดถึงโสวฝู่ฉู่ แม้ว่าสุดท้ายแล้วโสวฝู่ฉู่จะไม่ได้รับโทษทัณฑ์ใดๆ เขาย่อมมีวิธีพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตนเอง แต่ถ้าหากโสวฝู่ฉู่สืบสาวราวเรื่องต่อไป คนที่อยู่เบื้องหลังตัวจริงปรากฏขึ้นมา จะไม่เป็นการทำร้ายจิตใจของเสด็จพ่อได้หรือ ความลำบากใจของเจ้าห้า เสด็จพ่อไม่เข้าใจเลยจริงหรือ ไฉนต้องเอาแต่หาเรื่องเขา

“บังอาจ”ฮ่องเต้หมิงหยวนโกรธมาก ตบไปที่โต๊ะ จนแก้วที่วางอยู่บนโต๊ะสั่นไหวจนเกิดเสียงดังขึ้น

มู่หรูกงกงตกใจจนต้องรีบคุกเข่าลง “ฮ่องเต้ โปรดอภัย พระชายาก็แค่อารมณ์โกรธชั่ววูบ ท่านโปรดอภัยด้วย ”

ราชวงศ์ไม่ดีต่อนางตรงไหน ถ้านางถูกบีบจนเกิดอารมณ์โกรธชั่ววูบ แล้วเรื่องที่จวนเจ้าหญิงวันนั้น ข้าได้คิดบัญชีกับนางหรือยัง เจ้าว่าข้าทำให้เจ้าห้าลำบากใจ แต่อย่าลืม เรื่องนี้เริ่มขึ้นเพราะเจ้า เพราะเจ้าทำให้เขาต้องลำบากไปด้วย ตอนนี้ได้กลายเป็นพระชายาฉู่อย่างถูกทำนองคลองธรรมแล้ว คิดว่าล้างมลทินได้แล้วหรือ หยวนชิงหลิง ข้าจะบอกเจ้าให้ ถ้าข้าจะรื้อฟื้นเรื่องเก่า

เขาสั่งการ “เด็กๆ เอานางออกไป ขังเอาไว้ก่อน แล้วเรียกตัวอ๋องฉู่เข้าวัง”

นอกประตู มีทหารรักษาพระองค์เฝ้าอยู่นานแล้ว พอได้ยินคำสั่งของฮ่องเต้หมิงหยวน ก็รีบเข้ามาทันที

ยื่นมือออกมาค้ำไว้ที่เอวชั่วครู่ จากนั้นก็หยิบเอาใบเป็นหนี้ออกมาจากแขนเสื้อ วางไว้บนพื้น จากนั้นก็หมอบลงไปกับพื้น

ฮ่องเต้หมิงหยวนจ้องมองนางด้วยสายตาเย็นเยียบ “ทำไม คิดจะใช้ใบเป็นหนี้ให้ตัวเองหลุดพ้นจากข้อหาเนรคุณหรือจะใช้เพื่อให้เจ้าห้าหลุดพ้นจากข้อหาฆ่าคนตาย”