บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 379 รับทั้งหมดตามจำนวนรายการของขวัญ

หยวนชิงหลิงรู้สึกว่า ความทะเยอทะยานนี้ ช่างไม่จบไม่สิ้นจริงๆ

แต่ในขณะเดียวกันนางก็ถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจว่า “เจ้าพระยาเจิ้งเป่ยเพียงแค่กวาดล้างโจรเพื่อความสงบสุขของประชาชน ทำไมถึงได้มีความดีความชอบขนาดนี้”

หากเป็นการรบศึกปกป้องประเทศ ยกให้เป็นอ๋องก็พอเห็นสมควร

หยู่เหวินเห้าพูดอธิบายว่า “เพราะแถบเจิ้งเป่ย เป็นก้อนเนื้อร้ายของราชสำนักมาตลอด จำนวนคนเจิ้งเป่ยมีมากกว่าแปดแสนคน มีความพื้นบ้านที่แข็งแกร่งมาก เพราะในราชณสมัยราชวงศ์ก่อน ตอนนั้นฮ่องเต้เจียมีราชโองการกวาดล้างโจรทั้งประเทศ กระทำอย่างเอิกเกริก พวกโจรสลัดต่างหนีไปที่แถบเจิ้งเป่ย ทางนั้นมีชายแดนติดเป่ยโม่ จับกุมยาก เมื่อราชสำนักนำกำลังทหารไปเจิ้งเป่ย จะเป็นการทำให้เป่ยโม่หวาดระแวง ดังนั้น ฮ่องเต้เจียจึงจำต้องยอมให้พวกโจรสลัดปักหลักปักฐานอยู่ที่เจิ้งเป่ย ฉะนั้นจึงเป็นเหมือนการทิ้งก้อนเนื้อร้ายไว้ โจรสลัดเจิ้งเป่ยนี้ ในทุกๆปีจะมีคนไปตามที่ต่างๆของเป่ยถัง ทั้งเผา ฆ่า ปล้น หลังจากปล้นเสร็จฆ่าเสร็จแล้ว ก็หนีกลับเจิ้งเป่ย หลายปีก่อน เสด็จพ่อส่งแม่ทัพฮู่ไปกวาดล้างโจรในเจิ้งเป่ย เดิมเพียงแค่อยากข่มขู่อยากพอควร หรือกดดันไว้ แต่เจ้าพระยาเจิ้งเป่ยกลับสามารถกวาดล้างโจรสลัดทั้งหมด และที่เหลือทั้งหมดล้วนยอมสวามิภักดิ์ อยู่ภายใต้การบังคับบัญชากองทัพทหารเจิ้งเป่ย พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ กำลังทหารให้มือเจ้าพระยาเจิ้งเป่ยในตอนนี้ ไม่นับคนแก่ผู้หญิงอ่อนแอ อย่างน้อยก็มีสองสามแสน นี่ยังเป็นแค่จำนวนคาดการณ์”

หยวนชิงหลิงเข้าใจแล้ว จึงพูดขึ้นว่า “ดังนั้น เจ้าพระยาเจิ้งเป่ยไม่เพียงมีความดีความชอบ ยังมีกำลังทหาร ใช่ความหมายนี้ไหม?”

“ไม่ผิด หากเจ้าพระยาเจิ้งเป่ยเป็นฮ่องเต้ของเจิ้งเป่ย จะไม่มีใครคัดค้าน เขาชำนาญการศึก มีอำนาจสูงกลบนาย ตอนนี้ยิ่งวางมาด หยิ่งผยอง เมื่อความทะเยอทะยานครอบงำ จะกลายเป็นปัญหาใหญ่ของแผ่นดิน”

คราวนี้หยวนชิงหลิง ค่อยเข้าใจความลำบากใจของฮ่องเต้หมิงหยวน

นางรู้สึกว่าฮ่องเต้หมิงหยวน นับว่ามีเมตตาต่อนางมาก

เป่ยถังเผชิญหน้ากับสถานการณ์แบบนี้ เขาวางแผนทุกอย่างไว้ดีแล้ว นางกลับเพราะไม่ยอมให้ผู้หญิงคนอื่นมาแย่งสามีของตน ทำลายแผนการของเขาทั้งหมด

หากโหดเหี้ยมเสียหน่อย คงจะไม่ไว้ชีวิตนางแน่

หากมาหลังจากหนึ่งปี งั้นช่วงเวลานี้ คงจะได้สนุกอยู่ไม่น้อย

หยวนชิงหลิงตบมือของเขาที่วางอยู่บนหน้าอก พร้อมพูดขึ้นว่า “มือกำลังทำอะไรอยู่?”

ระงับอารมณ์รุ่มร้อนไว้ ถามขึ้นอย่างน่ารักและอยากรู้ว่า “รู้สึกว่าใหญ่ขึ้นมาก...ไม่ใช่ ไฝแดงนี้ค่อนข้างน่าแปลก

แล้วก็รู้สึกว่าท้องโตขึ้นอย่างมาก เขายื่นมือลูบหนึ่งที พร้อมพูดขึ้นว่า “พวกเจ้ายังไม่คลอดออกมา

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นอย่างจนใจว่า “เจ้ารู้ว่าที่จริงความอบอุ่นภายในห้องไม่ได้อบอุ่นขนาดนั้นใช่ไหม?”

หยู่เหวินเห้ารีบตักน้ำราดบนตัวของนาง ระดับความอุ่นของน้ำกำลังดี เมื่อชโลมลงไป ก็มีไอสีขาวฟุ้งไปทั่ว

“ระดับน้ำอุ่นพอดีไหม?”หยู่เหวินเห้าชโลมไปด้วยถามไปด้วย มืออีกข้างหนึ่ง ถูอยู่บนตัวของนาง ดูตั้งใจอย่างมาก

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นว่า “พอดีแล้ว”

นางมองดูนิ้วเท้าของตนเอง ยังดีที่ตนเองยังสามารถมองเห็น

หยู่เหวินเห้าอาบอยู่สักพัก แล้วก็หยุดเอาน้ำหอมอาบนี้ถูบนตัวของนาง จากนั้นก็ถูขึ้นถูลงอย่าตามใจ ท่าทีจริงจังตั้งใจ กลับแฝงไปด้วยความต้องการแอบแฝง