บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 416

บนใบหน้าของอ๋องฉีมีร่องรอยบาดแผลหลายรอย สีแดงๆเขียวๆทั่วทั้งใบหน้า

หยู่เหวินเห้าถามขึ้นว่า “ใบหน้าของเจ้าถูกแส้ฟาดหรือ?”

สีหน้าอ๋องฉีค่อนข้างไม่สู้ดี พึมพำพูดขึ้นด้วยเสียงเบาว่า “เกี่ยวอะไรกับเจ้า? ห้ามถาม”

หยวนหย่งอี้พูดอธิบายขึ้นว่า “ถูกฟาดมา พาเขาไปพบเจ้าอาวาสวัดฮู่กว๋อ เจ้าอาวาสบอกว่าเขาถูกผีสิง จึงช่วยขับไล่วิญญาณชั่วให้เขา โดยใช่กิ่งหลิวแห้งฟาดเขา”

“อยู่ดีๆ ทำไมถึงไปถามเรื่องพวกนี้ที่วัดฮู่กว๋อ?”หยู่เหวินเห้าถามขึ้น

หยวนหย่งอี้มองดูอ๋องฉีแว็บหนึ่ง แล้วก็คิดถึงอาการป่วยของเขาที่ไม่สามารถพูดออกมาได้ จึงหัวเราะเพราะพูดขึ้นว่า “ไม่สมปรารถนาจึงไปถามไถ่”

อ๋องฉีกลัวว่านางจะพูดไปเรื่อย จึงลุกขึ้นดึงหยู่เหวินเห้าออกไปพูดคุยกัน

หยวนหย่งอี้ถามหยวนชิงหลิงอย่างดีใจว่า “ข้าได้ยินมาว่าในท้องพี่หยวนเป็นแฝดสาม ดีจริงๆ”

หยวนชิงหลิงยิ้มมองดูนาง พร้อมพูดขึ้นว่า “อาการป่วยของอ๋องฉีดีขึ้นบ้างแล้วหรือยัง?”

หยวนหย่งอี้ส่ายหัว พร้อมพูดว่า “ไม่รู้ เขาก็ไม่ให้ใครตรวจ ข้ากลับไปหาท่านย่าเพื่อปรึกษาเรื่องนี้ ท่านย่าพูดว่าหากหมอไม่สามารถรักษาได้ ก็ให้ไปวัดฮู่กว๋อไปเจ้าอาวาสช่วยขับไล่ผี นี่ไง จึงพาเขาไปแล้วไง?”

“เจ้าอาวาสพูดว่าอย่างไร?”

“ไม่ใช่ไม่เป็นไร บอกว่าถูกรุมเร้าด้วยความชั่วร้าย”

หยวนชิงหลิงหัวเราะขึ้นมา งั้นก็เท่ากับว่าไม่เป็นไร

ยังไงก็ทำวิจัยด้านวิทยาศาสตร์มา เรียนรู้การไล่ผีอีก นับว่ามีความสามารถ

เพียงแต่ อ๋องฉีอยู่ดีๆแล้วจะแกล้งป่วยทำไม? ยังหลอกให้หยวนหย่งอี้เป็นห่วงเขาขนาดนี้

ทั้งสองคนพูดคุยกันอยู่ภายในห้องสักพัก ก็ได้ยินหมันเอ๋อเข้ามาบอกว่า พระชายาจี้ส่งคนมาเชิญพระชายาไปที่จวน

หยวนชิงหลิงอึ้ง พร้อมพูดขึ้นว่า “เรียกข้าไปหา?”

“ใช่เพคะ” หมันเอ๋อเรียกเพ่ยเอ๋อสาวใช้พระชายาจี้เข้ามา พร้อมพูดขึ้นว่า “เพ่ยเอ๋อเป็นคนมาเชิญ”

เพ่ยเอ๋อเข้ามาทำความเคารพ พร้อมพูดขึ้นว่า “พระชายาอ๋องฉู่ พระชายาของข้าขอเรียนเชิญท่านต้องไปที่จวนอ๋องจี้ ในจวนเกิดเรื่องสำคัญ”

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”หยวนชิงหลิงถามขึ้น

กับพระชายาจี้ถือว่าไม่ได้สนิทสนมกัน ก่อนหน้านี้ที่เข้าใจกันผิดก็ยังไม่ได้คลี่คลาย แต่ก็รู้ว่าคนอย่างนาง หากไม่ใช่เพราะเกิดเรื่องสำคัญ จะไม่มีทางมาเชิญนางไปอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

เพ่ยเอ๋อเดินเข้ามาพูดขึ้นว่า “พระชายาพูดเพียงว่าจะต้องเชิญท่านไปให้ได้ มีบางเรื่องจำเป็นต้องให้ท่านไปจัดการด้วยตนเอง”

“ข้าไปจัดการเรื่องภายในจวนอ๋องจี้หรือ?”หยวนชิงหลิงคาดไม่ถึง

“เกิดเรื่องอะไรกันแน่?” หยวนหย่งอี้ถาม เห็นนางอ้ำๆอึ้งๆ จึงทำสีหน้าเคร่งขรึมพร้อมพูดขึ้นว่า “พูด”

เพ่ยเอ๋อค่อยเข้าก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าว พร้อมพูดขึ้นด้วยเสียงเบาว่า “ชายารองฉู่พบว่าภายในพระอุโบสถของพระชายามีหุ่นคนตัวเล็กซ่อนไว้ บนตัวคนตัวเล็กนั่นเต็มไปด้วยเข็ม เขียนชื่อของท่านพระชายาอ๋องฉู่กับเวลาวันเดือนปีเกิดของท่าน ตอนนี้เรื่องรู้ไปถึงอ๋องจี้ อ๋องจี้พูดว่าจะส่งพระชายาจี้ไปรับโทษภายในวัง”

หยวนหย่งอี้พูดขึ้นอย่างโมโหว่า “นี้เป็นคาถาโบราณ ใช้คาถาสาปแช่งหรืออธิษฐานเพื่อปราบคน สิ่งของ หรือสัตว์ประหลาด ใครกันช่างกล้าไม่คิดถึงชีวิตได้ถึงขนาดนี้? นี่เป็นการสาปแช่ง”

แม่นมสี่ที่อยู่ด้านนอกได้ยินเช่นนี้ ก็รีบเข้ามาพูดขึ้นด้วยสีหน้าโมโหว่า “พระชายาจี้เป็นคนทำหรือ?เจ้าแม่กวนอิมที่นางส่งมาแต่เดิมก็คือคำสาป ตอนนี้พระชายามีบุญคุณต่อนาง นางจะตอบแทนบุญคุณด้วยความแค้นหรือ?”

เพ่ยเอ๋อตกใจจนคุกเข่าลง พร้อมร้องไห้พูดขึ้นว่า “พระชายาไม่มีทางกระทำเช่นนี้อีกเด็ดขาด”

หยวนหย่งอี้ขมวดคิ้วถลึงตา พร้อมพูดขึ้นด้วยเสียงเข้มว่า “ ไม่ทำเช่นนี้แน่? แล้วทำไมถึงค้นพบในพระอุโบสถของนาง? ตอนนี้อ๋องจี้จะส่งตัวนางเข้าไปในวัง นางเห็นว่าพี่หยวนเป็นคนมีเมตตา จึงใช้เจ้ามาเชิญพี่หยวนไปช่วยพูดให้กับนาง พูดว่าให้อภัยนางนางจะได้ไม่ต้องรับโทษใช่หรือไม่? อย่าแม้แต่จะคิด นางโหดเหี้ยมอำมหิตขนาดนี้ ควรที่จะถูกจับตัวส่งไปรับโทษในวัง”

เพ่ยเอ๋อร้องไห้พร้อมทั้งพูดอธิบายว่า “ไม่ใช่ ไม่ใช่จริงๆ ชายารองหยวน พระชายาถูกใส่ร้าย”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน