บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 428 เพ้ย!

รถม้าทำขึ้นเป็นพิเศษ ด้านในปูด้วยเบาะรองนั่งนุ่มสบาย หลังจากที่หยวนชิงหลิงขึ้นไป นางก็กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ในอ้อมแขนของหยู่เหวินเห้า ท่านี้สามารถช่วยให้นางหลีกเลี่ยงแรงกระแทกที่รุนแรงเกินไปได้พอสมควร

เมื่อเห็นสภาพที่ดูเงอะงะงุ่มง่ามของตัวเอง หยวนชิงหลิงก็ถอนหายใจเฮือก: "ถ้าวันหน้าเด็กสามคนนี้ซุกซนก่อความวุ่นวาย ข้าจะตีให้ตายเลยคอยดู"

“ไม่ต้องรอให้ถึงตาเจ้าลงมือหรอก” หยู่เหวินเห้าพูดอย่างเผด็จการ กำหมัดแน่นแล้วพูดเสียงดังลั่นว่า “แค่หมัดเดียวก็ทำให้พวกเขาเละจนกลายเป็นโคลนได้เลยเชียวล่ะ”

“โหดร้ายเกินไปแล้ว” หยวนชิงหลิงตกใจจนอกสั่นขวัญแขวน

หยู่เหวินเห้าแค่นเสียงเฮอะในลำคอขึ้นมาสองครั้ง “ให้พวกเขารู้ตั้งแต่ยังเล็กว่า โลกใบนี้มันช่างโหดร้าย เช่นเดียวกับข้าที่เป็นพ่อของพวกเขานี่แหละ อดทนแบกรับทุกอย่างก็ยังต้องใช้ชีวิตอยู่อย่างไม่ปลอดภัย”

หยวนชิงหลิงกอดแนบแอบอิงเขาแน่น ไม่พูดอะไรออกมาอีก

“เป็นอะไรไป ? ไม่สบายตรงไหนรึ ?” หยู่เหวินเห้าถามพร้อมกับกอดนางไว้แน่น

หยวนชิงหลิงเงยหน้าขึ้นมองเขา ในดวงตาแฝงแววโศกเศร้าเล็กน้อย "เจ้าห้า ข้าไม่อยากให้เจ้าเป็นฮ่องเต้เลย"

“ทำไมจู่ๆ ถึงพูดอะไรแบบนี้ออกมาล่ะ?” หยู่เหวินเห้าตกใจจนผงะ มองนางแล้วหัวเราะ “เจ้ากลัวสาวงามสามพันนางในวังหลังรึ ? เจ้าวางใจเถอะ หากข้าได้เป็นฮ่องเต้จริง ๆ ข้าจะดีกับเจ้าเพียงคนเดียวเท่านั้น"

หยวนชิงหลิงยัดร่างของตัวเองขึ้นมาเล็กน้อย “เจ้าจะแต่งหรือไม่แต่งใครไม่สำคัญ แต่เมื่อครู่เจ้าเพิ่งบอกว่า เจ้าอดทนทุกอย่างก็ยังต้องใช้ชีวิตอยู่อย่างไม่ปลอดภัย ในหมู่มวลพี่น้องของเจ้า ความรักใคร่สายสัมพันธ์ที่แท้จริงจะมีอยู่สักเท่าไหร่กัน ? เพื่อตำแหน่งนั้น ก็ไม่ใช่ว่าต้องต่อสู้แย่งชิงกันจนไม่เจ้าก็ข้าต้องตายกันไปข้างหรอกรึ? หากวันหน้าลูก ๆ ของเราต้องเดินตามรอยพวกเจ้าพี่น้องขึ้นมา จะทำอย่างไรล่ะ?”

คำถามนี้ หยู่เหวินเห้าเองก็ไม่เคยคิดมาก่อนจริง ๆ ทันทีที่หยวนชิงหลิงพูดเช่นนี้ เขาเองก็ถึงกับตกตะลึงจนผงะไป

“นี่... อาจจะเป็นลูกผู้หญิงสอง ลูกชายหนึ่งก็ได้นะ?” หยู่เหวินเห้าพูดอย่างมองโลกในแง่ดี

“หรืออาจไปได้ว่า บางทีทั้งสามคนอาจเป็นผู้ชายหมดก็ได้?” หยวนชิงหลิงถามย้อน

หยู่เหวินเห้ารู้สึกหดหู่ขึ้นมาชั่วขณะหนึ่ง

“ช่วงนี้รู้สึกเป็นเช่นไรบ้าง?” ฮ่องเต้หมิงหยวนก็ทรงทอดพระเนตรมองนาง พลางตรัสถามเช่นกัน

"กราบทูลเสด็จพ่อ ไม่ค่อยดีนักเพคะ ในแต่ละวันจะรู้สึกเหน็ดเหนื่อยถึงเจ็ดแปดส่วน นอนไม่ค่อยหลับ

ผู้หญิงทุกคนต่างก็ต้องทนผ่านเรื่องพวกนี้มาทั้งนั้น อย่าคิดน้อยอกน้อยใจกับตัวเองมากไป ผู้หญิงล้วนมีหน้าที่เป็นแม่ การท้องก็ไม่ได้ลำบากอะไรขนาดนั้น ใคร ๆ ก็ทนผ่านเรื่องแบบนี้มาได้กันทุกคนนั่นแหละ

แข็งทื่อหัวชนฝาเชียวนะ!

ผู้ชายจะมาเข้าใจถึงความยากลำบากเวลาผู้หญิงตั้งท้องหรอก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กับฮ่องเต้ที่สูงส่งอยู่เหนือใครแบบนี้

แต่เจ้าห้ากลับไม่ยอมแล้ว “เสด็จพ่อไม่เคยท้องเสียหน่อย จะรู้ได้อย่างไรว่าคนท้องไม่ลำบาก?”

ฮ่องเต้หมิงหยวนกวาดสายพระเนตรมองไปอย่างเย็นชา

จู่ๆ บรรยากาศก็ปะทุเดือดขึ้นมา ราวกับทั้งคู่พร้อมจะชักดาบมาฟาดฟันกันได้ทุกเมื่อ

? ถึงได้รู้ว่ามันลำบาก?” ฮ่องเต้หมิงหยวนโต้กลับไปอย่างโกรธกริ้ว ไม่รู้ว่าทำไม ได้เห็นเจ้าเด็กคนนี้ทีไร

เมื่อก่อนก็ไม่เคยรู้สึกเช่นนี้ แต่ตอนนี้ทุกครั้งที่ได้เห็น กลับรู้สึกขัดหูขัดตาไปหมด

“ข้าอยู่กับนางตลอดเวลา ตื่นมาช่วยนวดขาผ่อนคลายให้นางกลางดึก ย่อมรู้ถึงความลำบากเป็นธรรมดา เสด็จพ่อ การคลอดลูกเป็นเรื่องที่วิเศษนัก

? ผู้หญิงคนไหนในใต้หล้านี้บ้างที่ไม่คลอดลูก ? จำเป็นต้องมาละเอียดอ่อนขนาดนี้เลยหรืออย่างไร? ผู้หญิงคลอดลูกเป็นเรื่องที่เป็นไปตามหลักการแห่งฟ้าดินอยู่แล้ว ทำไม?

แล้วตรัสด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ฝ่าบาท หูของข้าคล้ายจะได้ยินไม่แจ่มชัดนัก คำพูดเมื่อครู่ที่เจ้าเพิ่งพูดไป ลองพูดให้ข้าฟังชัด