บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 439 หญิงปากร้าย

การพูดคุยกันในหมู่ประชาชนเป็นไปอย่างรวดเร็ว ตอนกลางคืนภายในเมืองหลวงถึงแม้จะถูกห้ามไม่ให้ออกนอกสถานที่ แต่เช้าวันรุ่งขึ้น ภายในร้านอาหารร้านน้ำชาก็พูดกันขึ้นมาอีก

อีกอย่างยิ่งถูกก็ยิ่งเป็นไปในทางที่ยิ่งแย่ อ๋องอานไม่เพียงโหดเหี้ยม เด็ดชีวิตอย่างทารุณ ชีวิตส่วนตัวยังวุ่นวาย เขากับนักวางแผนในจวนอะหลู ก็มีความสัมพันธ์กันอย่างไม่ชัดเจน และยังมีคนมากมายออกมาพูดว่า เคยเห็นอ๋องอานจ้องมองผู้หญิงหน้าตาสวย จ้องมองดูจนคนอื่นร้องไห้ถึงจะพอใจ

อีกอย่าง ยังพูดว่าอ๋องอานมีความชอบ เสพติดในบางอย่าง ชอบดมชุดชั้นในหรือผ้าเช็ดหน้าของผู้หญิงเป็นต้น ใช้ให้คนไปเอาสิ่งของพวกนี้มา

ความเป็นผู้มีปัญญาสั่งสมมานานหลายปีของอ๋องอาน มลายหายไปจนหมดสิ้น

คำพูดพวกนี้ ก็เป็นที่ล่วงรู้มาถึงจวนอ๋องอาน

เมื่อวานอ๋องอานถูกหยวนชิงหลิงกระทืบนั้น เจ็บปวดเหลือล้นสำหรับเขา ใช้น้ำแข็งประคบแก้ปวดในฤดูหนาว และบรรเทาปวดแสบปวดร้อนในดวงตา ไม่เอาไหนจริงๆ

เช้ารุ่งวันนี้ คนที่อะหลูส่งออกไปกลับมาแจ้งข่าวที่ลือกันข้างนอก อะหลูรีบร้อนไปรายงานอ๋องอาน

อ๋องอานหัวเราะอย่างเหี้ยมโหด พร้อมพูดขึ้นว่า “อะหลู ข้าดูถูกหยวนชิงหลิงผู้หญิงตัวน้อยคนนี้มากไปแล้ว นางดูอ่อนแอ แต่ไม่หวาดกลัวใดๆ เมื่อวานที่อยู่บนรถม้า ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนต่างก็จะต้องอกสั่นขวัญหาย แต่นางกลับยังสามารถหาโอกาสตอบโต้ได้ ลงจากรถม้าไปได้อย่างปลอดภัย เจ้าคิดหาวิธี ข้าจะเอาคืนอย่างฟันต่อฟัน ใช้วิธีเดียวกันกับที่ถูกกระทำ”

“ท่านอ๋องท่านวางใจ ข้าจะคิดหาวิธีรับมือกับจวนอ๋องฉู่ แต่ว่าตอนนี้ ท่านหลบไปก่อนเถอะ วันนี้อ๋องฉู่จะต้องมาเอาเรื่องอย่างแน่นอน ตอนนี้ด้านนอกพูดกันอย่างย่ำแย่ แผนที่วางไว้เมื่อวานใช้ไม่ได้แล้ว ต่อให้อ๋องฉู่มาเอาเรื่อง ฮ่องเต้ก็จะไม่ลงโทษเขา กลับกัน บางทีฮ่องเต้อาจจะเบี่ยงเบนความสงสัยมาที่จวนอ๋องอาน”

อ๋องอานทั้งโกรธทั้งจนปัญญา

แผนการที่เขาใช้เยี่ยมยอดอย่างมาก เดิมก็คิดอยู่ว่าหากจวนอ๋องฉู่กลับมาเอาเรื่องเขา ก็ต้องใช้เล่ห์ เขาก็จะได้เตรียมการไว้

แต่ในเมื่อใช้วิธีต่ำทรามเช่นนี้ เขาจะได้ใช้วิธีเปลี่ยนแปลงสถานการณ์แบบร้ายกลายเป็นดี แต่กลับได้ความรู้สึกเหมือนตีฝ้าย

กู้ซือมาถึงก่อน อ๋องอานเห็นกู้ซือมา ในใจยิ่งกระวนกระวาย แสดงว่าเสด็จก็รู้เรื่องแล้ว

และหากเสด็จพ่ออยากที่จะห้ามเจ้าห้า งั้นมีราชโองการเรียกเจ้าห้าเขาวังไปก็จบ แต่เขาส่งกู้ซือมา กู้ซือยังมีความสัมพันธ์ส่วนตัวที่ดีกับเจ้าห้า

ในใจอ๋องอาน เยือกเย็นลงในทันใด

ในใจยิ่งเสียใจไม่ควรที่จะลงมือกับหยวนชิงหลิงในตอนนี้ เดิมเขาก็ชนะแล้ว เรื่องราวทั้งหมด ไม่มีร่องรอยที่จะสามารถดึงเขาเข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องเลยสักนิด

คิดไม่ถึงว่า สุดท้ายอยากที่จะเหยียบหยู่เหวินเห้าให้ตาย แต่เขาพลาดไปแล้ว ตอนเองตกเข้าไปอยู่ในบ่วงแล้ว

หยู่เหวินเห้ามาถึงจวนอ๋องอาน ไม่พูดอะไรสักคำ พังประตูเข้าไปทันที

หนึ่งในของขวัญที่ฮู่ก่วงถิงมอบให้กับพวกเด็กๆ มีค้อนดาวตกหนึ่งอัน เขาเอามาด้วย อันนี้ใช้ตีคนดูค่อนข้างงุ่มง่าม พังประตูได้เป็นอย่างดี

กู้ซือดูเขามีคนเยอะกว่าเท่านั้น ตอนเองพากองทหารรักษาพระองค์มาสิบกว่าคน กลับรั้งไว้ไม่ไหว มองดูหยู่เหวินเห้าพาสวีอีกับตอเป่าพังประตูเข้ามาต่อหน้าต่อตา

สวีอีเข้ามาแล้วก็พาตอเป่าทุบทำลายสิ่งของ อ๋องอานพาคนออกมา ตะโกนด่าขึ้นว่า “เจ้าห้า เจ้าอย่าทำเกินไป”

หางตาหยู่เหวินเห้าดั่งไฟแผดเผา ไม่พูดไม่จา เดินเข้าต่อยทันที

อ๋องอานฝึกฝีมือการต่อสู้มาตั้งแต่เด็ก ท่านปู่คือแม่ทัพใหญ่ตี๋เว่ยหมิง ดังนั้นเขาจึงมีฝีมือในการต่อสู้อย่างมาก ภายในสามร้อยกระบวนท่า หยู่เหวินเห้าไม่สามารถที่จะเอาชนะได้