บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 441 ความโศกเศร้าของฮ่องเต้

นางยืนมือไปเช็ด พูดว่า “เสด็จพ่อ ลูกอยากจะฟ้องร้อง

ฮ่องเต้หมิงหยวนยกมือขึ้น “ยืนขึ้นก่อนค่อยพูด”

“ยืนไม่ไหวเพคะ”หยวนชิงหลิงพึมพำ ใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตายิ่งดูน่าเวทนา “เมื่อครู่อยู่สูงเกินไปทำให้ตกใจ จนขาอ่อนไปหมดแล้ว ยืนไม่ไหวแล้วเพคะ”

“……” ฮ่องเต้หมิงหยวนถอนหายใจ เรียกให้แม่นมสี่ประคองนางให้นั่งลง “เจ้ายังรู้จักกลัวอยู่หรือ เป็นถึงมารดา เจ้ากำลังใช้เด็กในท้องของเจ้ามาเพื่อมากู้หน้ากับข้า”

หยวนชิงหลิงนั่งลง ขากำลังสั่นเทาอยู่จริงๆ นางหายใจเฮือกหนึ่ง “ไม่ใช่เพคะ อะซี่กับแม่นมสี่ใช้เชือกผูกกับที่ผูกเอวของข้าเอาไว้ข้างหลัง ”

ฮ่องเต้หมิงหยวนตบโต๊ะหนึ่งที ถลึงตาคิ้วขมวด “เจ้ากล้าสามหาวเล่นละครตบตาเพื่อข่มขู่ข้าหรือ”

ร่างของหยวนชิงหลิงสั่นไปชั่วครู่ เอ่ยด้วยเสียงสะอื้นไห้ว่า “ท่านอย่าดุข้าเลย หัวข้ายังรู้สึกวิงเวียนอยู่ ถ้าท่านยังดุข้าอีก ข้าอาจจะเป็นลมไปจริงๆ”

ฮ่องเต้หมิงหยวนโมโหจนจะกระอักเลือดแล้วอย่างแท้จริง ตีไม่ได้ ด่าก็ไม่ได้ หรือว่ายังจะต้องให้ปลอบใจด้วยน้ำเสียงดีๆอีก

คิดถึงเจ้าห้าที่เข้าวังมาอาละวาดครั้งก่อน พวกเขาสามีภรรยาช่างเป็นพวกฝนตกขี้หมูไหลจริงๆ คนเหลวไหลอยู่ด้วยกัน

ฮ่องเต้หมิงหยวนยอมแพ้แล้ว “เรื่องของเจ้าสารเลวเจ้าสี่ ข้ารู้แล้ว ข้าจะให้ความเป็นธรรมกับเจ้า เจ้ากลับไปเถอะ ไม่ต้องหาเรื่องแล้ว”

หยวนชิงหลิงเช็ดน้ำตาอย่างแรง “เขาบอกว่าจะขุดลูกของข้าออกมา ข้าตกใจ ข้าแค่จะมาบอกกับเสด็จพ่อว่า ถ้าหากเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับลูกของข้าก็ตาม ล้วนเป็นฝีมือเขาทำ”

“เจ้ากล้าพูดเช่นนี้ได้อย่างไร ไม่อยากมีชีวิตแล้วหรือ”ฮ่องเต้หมิงหยวนไม่เชื่อ แต่เจ้าสารเลวนั้นคงพูดจาข่มขู่ให้นางกลัวเป็นแน่

เพราะเรื่องที่จวนเจ้าหญิง ไม่ว่าข้าจะพูดอะไรก็ไม่มีใครเชื่อ แต่ครั้งนี้หากข้าพูดอะไรที่เป็นเท็จออกไปแม้ตาครึ่งคำ ขอให้สวรรค์ลงโทษฟ้าผ่า

ฮ่องเต้หมิงหยวนตกใจกับคำพูดนี้ ดูซิ ตั้งครรภ์มากกว่าคนอื่นก็เอาแต่ใจสิ้นดี คนอื่นมากสุดก็แค่พูดว่าสองแม่ลูก แต่นางดีไม่ดีก็พูดว่าสี่แม่ลูกตลอด

ยังสามารถทำอะไรนางได้อีก แผ่นดินในอนาคตของตระกูลหยู่เหวิน เป็นไปได้อย่างสูงว่าจะเป็นคนหนึ่งในท้องนางกำเอาไว้

แต่ว่า คำสาบานราวกับเด็กของหยวนชิงหลิงคำนี้ กลับทำให้ฮ่องเต้หมิงหยวนนิ่งขรึมลงไป

คนอย่างหยวนชิงหลิงไม่ว่าจะอย่างไร ก็คงไม่เอาชีวิตลูกของตัวเองมาสาบาน เจ้าสี่เจ้าสารเลวนั่น คงจะเคยพูดข่มขู่เช่นนั้นไว้จริงๆ

เป็นการพูดเพื่อข่มขู่นาง หรือมีความหมายจะทำอย่างที่พูดจริงๆ

“กลับไปเถอะ ข้ารู้แล้ว ”เห็นได้ชัดว่าน้ำเสียงของฮ่องเต้หมิงหยวนอบอุ่นขึ้นมามาก

หยวนชิงหลิงลุกขึ้น ย่อตัวคำนับ จากนั้นก็มองฮ่องเต้หมิงหยวนและพูดว่า “เสด็จพ่อ ทรงพักผ่อนให้มากๆ พระองค์ดูเหน็ดเหนื่อยมาก เรื่องจะใหญ่แค่ไหน ฟ้าก็ไม่มีทางถล่มลงมา ปวงประชาราษฎร์ ต่างสรรเสริญพระองค์ว่าเป็นบิดา เพื่อพวกเขา พระองค์ต้องรักษาพระวรกาย”

ฮ่องเต้หมิงหยวนมองนาง ดวงตานางแดงก่ำแต่ใสมาก มองทุกสิ่งทะลุปรุโปร่ง มองเห็นถึงความเจ็บปวดใจของคนเป็นพ่อ

คำพูดของนาง ทำให้เขาสั่นไหวไปชั่วครู่

บางที ควรกระโดดออกมา ใช้สถานะของความเป็นกษัตริย์มาจัดการกับเรื่องการแย่งชิงตำแหน่งรัชทายาทของเหล่าองค์ชายเสียแล้ว

รัชทายาทมีได้เพียงหนึ่งเดียว ถ้าหากเขายังปล่อยให้มีการแย่งชิงตามอำเภอใจเช่นนี้ต่อไป ไม่ช้า พวกเขาคงต้องกัดกันเองจนตาย

เขาพูดอย่างอบอุ่นว่า “เจ้ากลับไปเถอะ”

หยวนชิงหลิงย่อตัวคำนับกล่าวลา

ฮ่องเต้หมิงหยวนเห็นร่างที่สั่นเทาของนาง ขาทั้งสองข้างยังคงสั่นไหวอย่างรุนแรง ก็ยิ้มขึ้นมาชั่วครู่ ยิ้มเสร็จแล้ว ก็รู้สึกปวดใจ