บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 448 อาหารที่กินมีปัญหา

อะซี่ที่ฟังอยู่ข้างๆได้ยินคำพูดนี้ ก็สะกดกลั้นความอยากรู้ไว้ไม่อยู่ถามขึ้นว่า “เพิ่งจะแต่งงานกัน แต่ท่านย่าบอกกับข้าว่า ท่านเจ้าพระยามีลูกชายสองคนลูกสาวอีกหนึ่งคน หนึ่งในลูกชายนั้นเป็นลูกบุญธรรม ซึ่งก็คือแม่ทัพผู้มีชื่อเสียงของต้าโจวแม่ทัพใหญ่เฉินจิ้งถิง ทำไมพวกท่านจึงเพิ่งแต่งงานกันได้เล่า”

หยวนชิงหลิงกระแอมไอหนึ่งเสียง ส่งสัญญาณให้อะซี่ไม่ต้องถามเรื่องเหล่านี้ นี่มันเสียมารยาทเกินไปแล้ว นอกเสียจากอะซี่จะไม่เคยได้ยินเรื่องหญิงที่แต่งงานไปเป็นภรรยาของพ่อม่ายเมียตาย

อะซี่รู้ตัวว่าเสียมารยาท จึงได้เอ่ยเสียงอ่อนว่า “ขออภัยด้วย ข้าเสียมารยาทแล้ว”

ท่านป้าจูเพ่ยกับยิ้มอย่างใจกว้างพูดว่า “ไม่เป็นไร นี่ก็ไม่ใช่ความลับอะไร ลูกชายกับลูกสาวนั้น ล้วนไม่ใช่ข้าให้กำเนิด ข้าเป็นแม่เลี้ยงของพวกเขา”

อะซี่พยักหน้า “ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้นี่เอง”

นางรู้สึกละอายอยู่บ้าง จึงพูดว่า “พี่หยวน ข้าจะออกไปเรียกให้คนเอาน้ำชามาสักหน่อย”

“ไปเถอะ”หยวนชิงหลิงพูด นางเองก็ยืนขึ้นมา ประคองท้องเดินไปสองก้าว นั่งนานเกินไป เอวแทบจะหักแล้ว

มือของนางยื่นไปทางด้านหลัง คิดอยากจะนวดที่เอวสักหน่อย กลับพบว่ามือของตนนั้นงุ่มง่ามมาก แม้แต่ยื่นอ้อมไปด้านหลังยังทำไม่ได้

ท่านป้าจูเพ่ยยืนขึ้น ประคองนางให้กลับไปนั่งลง พูดว่า “ท้องของท่านใหญ่ขนาดนี้ เอวคงประคองไว้ไม่ไหว นั่งนานไปหรือนอนลงก็ทรมาน ข้าช่วยท่านนวดสักหน่อย ท่านวางใจได้ ฝีมือการนวดของข้า จะไม่ไปแตะจุดสำคัญอื่นๆ และไม่กระเทือนต่อเด็กในท้องของท่านด้วย”

“นี่ นี่จะรบกวนท่านช่วยนวดให้ข้าได้อย่างไร ช่างเสียมารยาทเกินไปแล้ว”หยวนชิงหลิงรีบพูดขึ้น

“ไม่พูดมากความแล้ว คนท้องก็มีอำนาจพอๆกับฮ่องเต้ ใครก็ดุไม่เท่าหญิงตั้งครรภ์ ”

พูดแล้ว นางก็หันกลับไปดึงเก้าอี้ตัวเล็กๆมานั่งลงด้านหลังของหยวนชิงหลิง สองมือค่อยๆกางออกแนบไปที่แผ่นหลังของหยวนชิงหลิง นิ้วทั้งสิบค่อยๆเคลื่อนไหวกดนวดลงไป ขึ้นๆลงๆ หนักบ้างเบาบ้าง นิ้วมือของนางคล่องแคล่วมาก จุดที่กดลงไปล้วนเป็นตำแหน่งที่หยวนชิงหลิงรู้สึกปวดเมื่อยทั้งสิ้น

สามารถพูดได้ว่า ทั้งจวนอ๋องฉู่นั้น ล้วนเป็นคนในวัง ตามหลักแล้ว แม้แต่เข็มเล่มเดียวก็ทิ่มเข้าไปไม่ได้

แต่ว่า วันนี้ดันมีเรื่องเกิดขึ้นเล็กน้อย

แม้จะยังคงมีลมหนาวพัดผ่านในช่วงฤดูใบไม้ผลิที่อบอุ่นขึ้นแล้ว แต่ว่า อาหารการกินทั้งหลายของหยวนชิงหลิงล้วนเป็นของสดใหม่ และมีแม่นมฉีเป็นคนตรวจสอบเองกับมือ จากนั้นก็มือลู่หยากับหมันเอ๋อคอยจับตาและคุ้มครองส่งไปให้ถึงมือหยวนชิงหลิง แม่นมสี่กับอะซี่ทำหน้าที่ในการตรวจสอบขั้นสุดท้าย ใช้เข็มเงินทดสอบพิษ

ถ้าหากหยู่เหวินเห้าอยู่ด้วย เช่นนั้นหยู่เหวินเห้าก็จะเป็นหนูทดลองในการทดลองกิน เขากินแล้วไม่เป็นไร หยวนชิงหลิงค่อยกิน

กระบวนการทั้งหมดในการกินดื่ม สามารถพูดได้ว่าไม่มีจุดบกพร่องแม้แต่นิดเดียว

แต่ว่า วันนี้หยวนชิงหลิงเกิดท้องเสียขึ้นมาอย่างกะทันหัน

ภายในหนึ่งวัน ไปเข้าห้องน้ำมากกว่าสิบครั้ง ท้องเสียจนนางแทบจะไม่มีแรงหายใจแล้ว

ในเวลานี้ หมอหลวงก็ไม่กล้าจะให้กินยาใดๆ กลับเป็นหยวนชิงหลิงที่หายามาให้ตนเองกิน

แต่พอถึงตอนกลางคืน ท้องก็จุกเสียดขึ้นมาอีกครั้ง อาการจุกเสียดนี้ไม่ใช่อาการหดของมดลูกเมื่อถึงเวลาคลอด แต่คล้ายกับความเจ็บเมื่อเป็นลำไส้อักเสบ

เจ็บจนนางบิดตัวไปมาบนเตียง เจ็บจนทนไม่ไหว เหงื่อไหลท่วมตัว และยังอาเจียนด้วย

หิ้วตัวหมอหลวงเข้ามาทีละคน แล้วก็โยนออกไปทีละคน เขาตะคอกว่า “พวกเจ้าก็ช่วยกันคิดหน่อย นี่มันเป็นอะไรกันแน่