บัลลังก์หมอยาเซียน ตอนที่ 44 เจ้าเคยคิดถึงผลที่จะตามมาหรือไม่

หยวนชิงหลิงพูดว่า “เป็นไปไม่ได้แน่นอน”

“เช่นนั้นก็รอเสด็จพ่อตรวจสอบให้แน่ชัด ต้องมีบทสรุปแน่นอน ”หยู่เหวินเห้าพูด

“ข้าอยากขอร้องฮ่องเต้ ให้ข้าไปดูอาการไท่ซ่างหวง”หยวนชิงหลิงพูด

กู้ซือส่ายหน้า “พระชายาโปรดอดทนรอไปก่อน ฮ่องเต้ย่อมมีราชโองการ คิดว่า อ๋องชินลุ่ยเองก็คงจะช่วยพูดอีกทาง”

วางแผนอย่างดิบดีเพื่อให้นางแต่งเข้าไปในจวนอ๋อง แต่คิดไม่ถึงว่า เรื่องดียังไม่ทันกล่าวถึง เรื่องร้ายกลับเข้าหาเขาก่อน เขาคิดว่าหยวนชิงหลิงต้องทำอะไรผิดแน่ๆ ทำให้ฮ่องเต้เกรี้ยวมาก

ที่สุด มู่หรูกงกงก็ออกมา เอ่ยว่า “เจ้าพระยาจิ้ง ฮ่องเต้เรียกท่านเข้าพบ”

เจ้าพระยาจิ้งน่องขาเกิดอ่อนแรง เกือบจะคุกเข่าลงไปแล้ว

เดินเข้าไปทั้งที่ตัวสั่นเทา คุกเข่าลง เจ้าพระยาจินใช้หัวหน้าผากกับหน้าที่แทบจะแนบไปกับพื้น “ข้าน้อยหยวนปาหลงถวายบังคมฮ่องเต้”

“ไม่ต้องมากพิธี”ฮ่องเต้หมิงหยวนพูด

ได้ยินน้ำเสียงของฮ่องเต้ที่แฝงด้วยความเมตตา ใจของเจ้าพระยาจิ้งก็สงบลงได้ครึ่งหนึ่ง ค่อยๆลุกขึ้น ยืนตัวตรงอยู่ข้างๆรอพระบัญชาของฮ่องเต้

ฮ่องเต้หมิงหยวนยิ้ม “ที่ข้าเรียกเจ้าเข้าวัง ก็ไม่ได้มีเรื่องอะไร ก็แค่อยากจะถามสารทุกข์สุกดิบ ในจวนเป็นอย่างไรบ้าง”

หัวใจของหยวนปาหลงกระตุกขึ้นอีกครั้ง ตอนนี้ไท่ซ่างหวงป่วยหนัก งานราชการก็ยุ่งมาก ยังมีอารมณ์สบายใจเรียกตัวเขาเข้าวังเพื่อถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง

เกรงว่าจะมีความหมายอื่นแอบแฝง

ต้องเป็นเพราะลูกสาวหัวดื้อแน่ๆ ไม่รู้ว่าไปก่อเรื่องอะไรอีก

ริมฝีปากของเขาสั่นระริก “ทูลฮ่องเต้ คนในบ้านต่างสบายดี”

“เช่นนั้นก็ดี กลับไปเถอะ”

เจ้าพระยาจิ้งเบิกตาอ้าปากค้าง

เขาออกจากห้องหนังสือ ก็ได้ลองสอบถามดู เมื่อใช้เงินมากพอ จึงได้รู้ว่าหยวนชิงหลิงได้ถูกอ๋องเต้เรียกเข้าวังตั้งแต่เช้าแล้ว และก็ไม่มีข่าวคราวอีก

เขารู้สึกโกรธในใจ เป็นนางที่ก่อเรื่องจริงๆด้วย

พอกลับไปถึงจวน ก็พุ่งไปหาภรรยาเพื่อระบายอารมณ์ “เจ้าสั่งสอนลูกสาวของเจ้ายังไง เราใช้กำลังทั้งหมดของจวนส่งนางไปเป็นพระชายา นางตอบแทนตระกูลเราอย่างไร วันนี้ฮ่องเต้อารมณ์ดี ไม่ได้ลงโทษข้า ไม่อย่างนั้นตำแหน่งข้าก็คงจะรักษาเอาไว้ไม่อยู่”

หยวนฮูหยินนั้นไม่ได้มีความคิดเป็นของตัวเอง ได้ยินสามีด่าลูกสาวอย่างโมโห นางก็เอ่ยอย่างโมโหเบาๆ“ภายหน้าก็แล้วแต่เวรแต่กรรมเถอะ พวกเราไม่ต้องสนใจนางแล้ว”

“ยังจะสนใจอะไร วันหน้าหากกลับมาขอเงินที่จวน อย่าได้ให้เด็ดขาด”นึกถึงก่อนหน้านี้ที่เคยให้เงินนางไปเพื่อเบิกทางในกรมทหาร เงินเหล่านั้นก็ไม่ต่างจากเตะหมูเข้าปากหมา ให้ไปแล้วก็ไม่ได้คืน เขาก็รู้สึกเจ็บใจอยู่ลึกๆ

ฮูหยินหยวนได้แต่ตอบรับ “ข้ารู้แล้ว”

เจ้าพระยาจิ้งดื่มชาไปหนึ่งแก้ว ในใจยังคงครุ่นคิด หยวนชิงหลิงไม่ได้รับความรักความเอ็นดูจากอ๋องฉู่ แม้จะอยู่ในตำแหน่งพระชายา ก็ไร้ประโยชน์ เห็นที เขาต้องหาผู้สืบทอดที่ดีจึงจะได้ เขามีตำแหน่งเป็นรองเจ้ากรมทหารมาก็หลายปี เห็นว่าตำแหน่งโยธาธิการก็เปลี่ยนไปสามครั้งแล้ว ยังไม่มีโอกาสที่เขาจะได้ขึ้นตำแหน่งอีก เขาจะรอต่อไปไม่ได้แล้ว

ฝั่งตระกูลฉู่ ได้ปล่อยข่าวลือออกมาว่า ตอนนี้คนในราชสำนักไม่น้อยได้รวมกลุ่มกันแล้ว เห็นว่าโอกาสที่อ๋องฉีจะถูกแต่งตั้งเป็นรัชทายาทนั้นสูงมาก หากอิงไปทางตระกูลฉู่ ใช้เงินเสียหน่อย บางทีอาจจะเป็นไปได้