บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 459 ขัดขวาง

กู้ซือตั้งใจฟังอย่างละเอียดอีกครั้ง แต่ก็ไม่รู้สึกว่าตัวเองได้ยินเสียงอะไร

แต่ผ่านไปไม่นาน ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของอาซี่

อาซี่ร้องไห้แล้ว ก่อนหน้านี้นางพยายามสงบนิ่งเต็มที่ แต่อันที่จริงเส้นประสาทของนางมันตึงเครียดบีบรัดจนถึงขีดจำกัดแล้ว นางพูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว แต่เมื่อสามารถนำเด็กน้อยทั้งสองคนออกมาได้อย่างแข็งแรงปลอดภัย นางก็รู้สึกราวกับว่าหินก้อนใหญ่ที่มันกดทับอยู่ในหัวใจถูกย้ายออกไปได้เสียที เมื่อเห็นเจ้าหนูน้อยทั้งสองนอนอยู่บนเตียงเล็ก ๆ ที่อยู่ด้านข้าง ทั้งยังส่งเสียงอ้อแอ้ออกมาเป็นครั้งคราว นางก็อดใจไม่ไหวจนต้องร้องไห้ออกมา

“อาซี่ ยังมีอีกคน!” ฮูหยินเจ้าพระยาเจียงหนิงเข้ามาคว้ามือของนางหมับ “อย่าร้องไห้ รีบมาช่วยข้าเร็วเข้า สวรรค์ สายสะดือพันรอบคอ ....”

หยวนชิงหลิงก็เห็นแล้วเช่นกัน แม้ว่ากระจกทองแดงจะไม่ได้ชัดมาก แต่ตอนที่อุ้มเด็กออกมา ก็เห็นว่าใบหน้าของเด็กเป็นสีม่วงเขียวคล้ำ ไม่ขยับแม้แต่น้อย

“ไม่ ไม่…” หยวนชิงหลิงร้องไห้ ดวงตาเคลื่อนไหวไปตามมือของนางผดุงครรภ์ นางผดุงครรภ์พยายามตบเรียกอยู่หลายครั้ง แต่เจ้าหนูน้อยกลับไม่มีการตอบสนองใด ๆ เลย

ฮูหยินเจ้าพระยาเจียงหนิงรีบเข้าไปทันที กดนวดที่บริเวณหัวใจเบา ๆ เป่าลมผายปอด แต่เด็กน้อยก็ยังคงนอนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบงัน ไม่ขยับเขยื้อนเคลื่อนไหว

หัวของเขาเอียงไปด้านข้างเล็กน้อย หันหน้าเข้าหาหยวนชิงหลิง สองตาปิดสนิท สภาพคล้ายกับไม่มีแม้เพียงครึ่งลมหายใจให้รับรู้

“ไม่...” หัวใจของหยวนชิงหลิงเจ็บปวดราวกับถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ นางร้องไห้ออกมาราวใจจะขาด “เจ้าห้า ไม่นะ รีบไปช่วยเขาเร็วเข้า!”

หยู่เหวินเห้าหน้าซีดเผือด เพิ่งจะหันหลังกลับไป ก็เห็นว่าทารกน้อยโบกมือขยับขึ้นมาครั้งหนึ่ง แล้วส่งเสียงร้องไห้ดังอุแว้ ๆ ออกมา

หยู่เหวินเห้าแข้งขาอ่อนจนทรุดล้มลงกับพื้นไปตรง ๆ เลยทีเดียว

หัวใจของทุกคนเหมือนถูกเอาขึ้นไปแขวนไว้บนยอดเขาสูง จากนั้นจึงค่อยลดลงมาสู่พื้นได้อีกครั้ง

นางผดุงครรภ์พูดอย่างยินดีว่า: “ยินดีกับท่านอ๋องและพระชายาด้วยเพคะ เป็นเด็กผู้ชาย!”

เสียนเฟยโกรธสุดขีด “หลีกไป!”

เสียนเฟย หม่อมฉันได้รับคำสั่งให้คุ้มครองที่นี่ หากไม่มีคำสั่งของท่านอ๋อง ท่านเข้าไปไม่ได้”

“กู้ซือ เจ้าคนต่ำต้อย เช่นนั้นมาดูกันซิว่าเจ้าจะหยุดข้าได้หรือไม่? หากเจ้ากล้าแตะต้องข้าแม้แต่ปลายเล็บ

นางเป็นพระสนมของฮ่องเต้ กู้ซือเองก็ไม่กล้าแตะต้องนางจริง ๆ ทำได้เพียงถูกนางบังคับให้ต้องถอยหลังไปทีละก้าว ๆ

แล้วสาวเท้าก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ใช้มือเดียวหยุดนางเอาไว้ทันที "เขาไม่กล้าหยุด

เสียนเฟยโกรธจัด เงื้อมือขึ้นได้ก็สะบัดตบเข้าใส่ใบหน้าแม่นมสี่อย่างแรง “ถอยไปเดี๋ยวนี้นะ!”

แม่นมสี่ฝืนกัดฟันกรอด “เสียนเฟยจะฆ่าหม่อมฉันก็ได้ แต่จะให้หม่อมฉันออกไป หม่อมฉันทำไม่ได้เด็ดขาด”

หันกลับไปตะโกนสั่งว่า “หลี่มู่ พาคนเข้ามา นำตัวทุกคนที่ขัดขวางข้าไม่ให้เข้าไปอยู่เป็นเพื่อนพระชายาออกไปให้หมด

หลี่มู่พาคนเข้ามา กู้ซือแผดเสียงตะโกนดังลั่นว่า "ใครก็ห้ามขยับทั้งนั้น"

หลี่มู่ตกตะลึง หันไปมองเสียนเฟย

แม่นมสี่ด้านหนึ่งก็รั้งเสียนเฟยไปพลาง อีกด้านหนึ่งก็ขยิบตาส่งสัญญาณให้สาวใช้ที่มีหมู่เลือดเข้ากันได้กับพระชายาให้รีบเข้าไป

นั่นหมายความว่า คนเหล่านี้จะเข้าไปเพื่อถ่ายเลือดให้หยวนชิงหลิง ตอนที่อ๋องแปดได้รับบาดเจ็บก็เคยทำเช่นนี้

นางไม่เข้าไป แต่คนอื่นก็อย่าหวังว่าจะได้เข้าไปเช่นกัน