บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 496 ครบรอบหนึ่งเดือน

หยู่เหวินเห้าถอนหายใจ“ที่จริงวันหน้าจะมีหรือไม่มีคลังสมบัติส่วนตัวหรือไม่ก็ไม่สำคัญ แต่นี่จิ้งถิงจะมาอยู่แล้ว ข้าจะดูยากจนข้นแค้นมากไม่ได้ ”

“ใช่แล้ว ใช่แล้ว”ทังหยางเอาใจทั้งสองฝ่ายจริงๆ คิดเพื่อผลประโยชน์ที่ตัวเองจะได้รับ

ก่อนวันงานฉลองใหญ่ ก็มีการฝึกซ้อมขั้นตอนของงานในวันพรุ่งนี้

อันดับแรก ก่อนรุ่งเช้านั่นก็คือช่วงยามจื่อ ก็ต้องทำการโกนผมให้กับเด็กๆก่อน เรียกว่าการให้พรครบเดือน จากนั้นหยู่เหวินเห้าก็ต้องพาหยวนชิงหลิงกับเหล่าของว่างไปจุดธูปคำนับที่ศาลบรรพบุรุษ จากนั้นก็ไปคำนับไท่ซ่างหวง ไทเฮา ฮ่องเต้ และฮองเฮา

หลังจากทำทั้งหมดนี้จนเสร็จสิ้นแล้ว ก็กลับไปที่จวนเจ้าพระยาจิ้ง นี่เรียกว่าการกลับบ้านมารดาเมื่อครบเดือน ไม่ว่าจะไปคำพิธียังจุดใด ก็ต้องได้รับอั่งเปาหรือสิ่งของอันเป็นมงคลเล็กๆน้อยๆ จุดประทัดแล้วก็เดินทางกลับมายังจวนอ๋องฉู่ เพื่อต้อนรับแขกเหรื่อที่มาจากทั่วทุกสารทิศ

ที่จวนเจ้าพระยาจิ้งก็มีการจัดโต๊ะอาหารเอาไว้เพื่อรับแขก เชิญญาติพี่น้องผองเพื่อนฝั่งจวนเจ้าพระยาจิ้ง เรื่องนี้หยวนชิงหลิงได้สั่งให้คนไปบอกกับท่านย่าเอาไว้ตั้งแต่เนิ่นๆแล้ว นางเป็นคนออกเงินค่าใช้จ่ายเอง

นางรู้ว่าหลายปีมานี้เงินของท่านย่าถูกเจ้าพระยาจิ้งควักออกไปใช้จ่ายคนหมดแล้ว ไม่มีเงินใช้สำหรับจัดงานเลี้ยงที่เหมาะสมกับฐานะได้อีกแล้ว

ตอนนี้ฮูหยินใหญ่เดินเหินได้ไม่สะดวกแล้ว หยวนชิงหลิงจึงได้ส่งรถเข็นที่เตรียมเอาไว้สำหรับใช้ก่อนคลอดไปให้ รอเพียงให้นางอยู่เดือนจนครบแล้วออกมาทำการกายภาพบำบัดให้ท่านย่า ภายหน้าไม่ว่าต้องใช้วิธีการได้ ก็ต้องไล่เจ้าพระยาจิ้งออกไปให้ได้ เพื่อให้จวนเจ้าพระยาจิ้งค่อยๆฟื้นฟูพลังชีวิตขึ้นมา

จวนอ๋องฉู่นั้นมีคนคอยช่วยงานไม่มากพอ เดิมทีคิดจะยืมคนจากจวนอ๋องซุนหรือไม่ก็จวนอ๋องฉีมา แต่ว่า ฮ่องเต้หมิงหยวนไม่อนุญาต ก่อนวันงานสองวันก็ได้ส่งหัวหน้าควบคุมงานภายในพาคนในวังหลายสิบคนออกมาช่วยเหลือ

และระเบียบในการจัดงาน ก็ใช้ระเบียบเดียวกันกับในวัง

นี่ทำให้กลายเป็นรูปแบบที่เป็นทางการมากยิ่งขึ้น

ยังคงเหลือไว้กระจุกหนึ่งที่หน้ากระหม่อมเพื่อปกปิดกระหม่อมที่ยังคงเห็นการเต้นเป็นจังหวะเพราะยังปิดไม่สนิท เด็กน้อยที่ราวกับก้อนแป้ง น่ามองมาก โดยเฉพาะตอนเคลื่อนไหวมือและเท้า อดไม่ได้ที่จะอุ้มพวกเขาไว้ในอ้อมอก แล้วหอมไปยังหน้าผากของพวกเขาหลายๆที

แม้แต่หยู่เหวินเห้าที่มองเห็นแล้ว ก็มองจนดวงตาดูทึ่มไป พูดว่า “น่ามองจริงๆ ”

เขาก็มองไปทางหยวนชิงหลิง อดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปกอดนางเอาไว้ “หยวน เจ้ายอดเยี่ยมจริงๆ

หยวนชิงหลิงก็ยิ้มขึ้นมาอย่างมีความสุข จะน่ามองหรือไม่ ก็อยู่ที่มุมมองของแต่ละคน แต่ว่า คนที่เป็นแม่ย่อมรู้สึกว่าลูกของตนเองน่ามองที่สุด

อุ้มข้าวเหนียวน้อยเอาไว้ไม่ยอมปล่อยมือ พูดกับแม่นมสี่อยู่ตลอดว่า “แม่นมจ๋า ท่านดูสิ แม้แต่ขนตายังน่ามอง จมูกนี้ก็สวยมาก ปากก็สวยมาก ใบหูสองข้างนี้ เหมือนกับใบเรืออย่างไรอย่างนั้น

“ใช่แล้ว น่ามองจริงๆ แต่ว่า ไม่สามารถมองต่อแล้ว

เด็กๆเข้าวัง จำเป็นต้องพาแม่นมไปด้วย ก่อนหน้านี้แม่นมเคยสอนเรื่องกฎระเบียบไปแล้ว

ภาพปักหลักคือดอกโบตั๋น ภาพโบตั๋นนั้นมีแต่ตำแหน่งฮองเฮาจึงจะใช้ได้ พระชายารัชทายาทเป็นฮองเฮาในอนาคต ฉะนั้น ชุดราชสำนักของพระชายารัชทายาทชุดนี้ที่ในวังสั่งตัดให้

ทั้งสองข้างปักปิ่นดอกไม้ไหวทอง แม้ในช่วงอยู่เดือน จะค่อนข้างเหน็ดเหนื่อย แต่ว่าก็ปรับสมดุลร่างกายได้ดีมาก สีผิวแดงระเรื่ออย่างเป็นธรรมชาติ ไม่ต้องแต่งแต้มอะไรก็เหมือนย้อมน้ำผึ้งไว้ชั้นหนึ่ง หน้าตานั้นเต็มไปด้วยความยินดีของการเป็นแม่ครั้งแรกและความรักระหว่างหญิงชาย

ในภาพปักลายเมฆลอยมีลายปักมังกรบินผงาดอยู่บนฟ้า สวมที่ครอบศีรษะที่ประดับทองและหยก เส้นผมถูกหวีจัดทรงให้แนบไปกับชุด