บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 523 แม่นมสี่ไม่สบาย

เซียวเหยากงมั่นใจว่าพวกเขามาหาเรื่องแน่ๆ ชะเง้อคอขึ้นตะโกนเสียงดังว่า “เด็กๆ ส่งแขก”

หยู่เหวินเห้ารีบโบกมือทันที “ไม่ใช่ พูดผิดไปแล้ว เมื่อครู่ข้าพูดผิดไป เข้าใจผิด……”

อธิบายแล้วมีประโยชน์ จะมีที่ทำการปกครองไว้ทำไม

จิ้งถิงกับหยู่เหวินเห้าถูกกวาดไล่ออกมา มองประตูใหญ่ของจวนเซียวเหยากงที่ปิดลง ทั้งสองคนถอนหายใจอย่างหนักอึ้งไร้เรี่ยวแรง คนอายุมากเอาใจยากทุกคนจริงๆ นิสัยแย่มาก

“แล้วทีนี้จะทำอย่างไร”จิ้งถิงมองหยู่เหวินเห้าอย่างกลัดกลุ้ม เรื่องยังไม่ลงเอย ใจของเขาก็ไม่สามารถสงบได้

หยู่เหวินเห้าพูดว่า “ต้องหาใครสักคนเพื่อถามว่าทำไมพวกเขาจึงมีปมความแค้นต่อกันในอดีต ”

“แล้วจะหาใครเพื่อทำความเข้าใจเล่า”จิ้งถิงถาม

หยู่เหวินเห้าครุ่นคิด “ถ้าไม่ใช่โสวฝู่ ก็ต้องเป็นไท่ซ่างหวง ฝั่งไท่ซ่างหวงเกรงว่าจะไม่สนใจเรื่องพวกนี้ ลองไปถามโสวฝู่ดูเถอะ”

จิ้งถิงนั้นรู้สึกดีต่อโสวฝู่มาก ตาเฒ่าเคร่งคนนั้นก็เคร่งขรึมจริงจังเหมือนกับเขา

แต่ทว่า ช่วงนี้โสวฝู่งานยุ่งมาก หยู่เหวินเห้าส่งเทียบเชิญให้เขาไปพบที่หอสุรา เขาก็ไม่มา ส่งเทียบเชิญไปติดต่อกันถึงสองวัน ฝั่งนั้นตอบกลับมาเพียงคำเดียวว่ายุ่ง

หยู่เหวินเห้ากลับจวนด้วยความหน้านิ่วคิ้วขมวด หยวนชิงหลิงได้ยินเสียงถอนหายใจของเขา ถามถึงสาเหตุแล้วก็พูดยิ้มๆว่า “ท่านเชิญเขาไปข้างนอก เขาย่อมไม่มาแน่ เขาฉลาดเป็นกรด รู้ว่าที่ท่านหาเขาไม่ใช่เรื่องดีอะไรแน่”

“ข้านึกว่านางกำลังยุ่งงานอย่างอื่นอยู่ ข้าจะไปดูนางเสียหน่อย ”หยวนชิงหลิงยืนขึ้น เข้าไปหลังฉากกั้นเอากล่องยาออกมา แล้วก็ออกไปพร้อมกับอะซี่และหมันเอ๋อ

แม่นมกำลังพักผ่อนอยู่ในห้อง กึ่งนอนอยู่บนเตียง ตอนที่หยวนชิงหลิงเข้าไปก็ได้ยินเสียงนางไอ

“เอ๋”พอเห็นว่าเป็นหยวนชิงหลิง แม่นมก็รีบลุกขึ้นมาจากเตียงทันที “ทำไมพระชายารัชทายาทจึงมาด้วยตัวเองเล่า”

หยวนชิงหลิงประคองนางเอาไว้ “เอาล่ะ แม่นมท่านนอนลงเถอะ ไม่สบายมิใช่หรือ”

“ไม่เป็นไร ไม่ได้เป็นอะไรหนักมาก บางทีอาจเป็นเพราะวันก่อนทำเสื้อผ้าเปียก จึงเป็นหวัด เพราะอายุมากแล้วร่างกายจึงไม่เอาไหน

หยวนชิงหลิงจับที่ฝ่ามือของนาง แล้วก็จับหน้าผากที่ร้อนมาก พูดว่า “เจ้ามีไข้ นอกจากจามและมีน้ำมูกไหล ยังมีตรงไหนรู้สึกไม่สบายบ้าง”

“ปวดกระดูกไปทั้งตัว รู้สึกหนาว“แม่นมสี่พูด

จึงพูดว่า “ข้าจะให้ยาลดไข้สักหน่อย ให้ไข้ลดก่อน ดื่มน้ำมากๆ ข้าจะให้คนต้มโจ๊กข้าวฟ่างให้เจ้า กินโจ๊กข้าวฟ่างแล้วค่อยกินยา

“ได้ พระชายารัชทายาทวางใจเถอะ ไม่เป็นไรหรอกเพคะ”แม่นมสี่กลับปลอบใจนางเสียเอง

วันนี้เจ้าห้าบอกว่าจะเชิญโสวฝู่มาปรึกษาหารือเรื่องงาน โสวฝู่ไม่ยอมมา ข้าจึงสอนให้เขาพูดว่าแม่นมไม่สบาย ไม่คิดเลยจริงๆว่าท่านจะไม่สบาย

แม่นมสี่พูดด้วยรอยยิ้มว่า “แล้วเกี่ยวอะไรกับพระชายารัชทายาทด้วย อายุมากแล้ว แน่นอนว่าต้องไม่สบายได้ง่ายๆ ก็แค่เป็นหวัดเล็กน้อยเท่านั้นเอง ไม่ใช่เรื่องจะตายเสียหน่อย”