บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 542 โม่ยี่กลับมาแล้ว
เจ้าอาวาสมองน้ำตาของนางไหลรินลง ยื่นผ้าเช็ดหน้าผื่นหนึ่งออกมา “วางใจเถิด โม่ยี่จะส่งจดหมายของท่านกลับไปแน่ จดหมายของท่านจะเป็นยาช่วยเยียวยาช่วยชีวิตมารดาของท่าน”
หยวนชิงหลิงรับผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดน้ำตา “จริงหรือ ท่านรับรองหรือไม่?”
“พระสงฆ์ไม่พูดปด!” เจ้าอาวาสกล่าวยืนยัน
หยวนชิงหลิงเจ็บปวดรวดร้าว “แต่ข้าจะรู้ได้เช่นไร?”
เจ้าอาวาสกล่าวว่า “จงเชื่อในพุทธธรรมไร้ขอบเขต ภายใต้การลิขิต ทุกสิ่งล้วนถูกกำหนดไว้แล้ว และจัดเตรียมไว้เป็นอย่างดี”
คำว่าพุทธธรรมไร้ขอบเขตนี้ เมื่อกล่าวออกมาจากปากของเขา เหตุใดจึงตะขิดตะขวงใจขนาดนี้
หยวนชิงหลิงกล่าวสะอึกสะอื้นว่า “ข้าอยากกลับไปสักครั้งอย่างมาก”
เจ้าอาวาสไม่พูด เพียงมองนางร้องไห้
รอนางร้องไห้จนพอประมาณแล้ว เจ้าอาวาสจึงกล่าวว่า “ยังคงเป็นประโยคนั้น ทั้งหมดล้วนถูกกำหนดด้วยตัวมันเอง”
“ผู้ใดกำหนด ภายใต้ลิขิตนี้ ผู้ใดคือผู้กำหนด?” หยวนชิงหลิงเอ่ยถาม
เจ้าอาวาสห่อเหี่ยวใจอย่างยิ่ง “นี้คือข้อสงสัยของข้าเช่นกัน ท่านว่าภายใต้ลิขิต เป็นผู้กำหนดทุกสิ่งบนโลกนี้ หากสามารถเข้าใจในจุดนี้ คงกลายเป็นพระพุทธเจ้าไปแล้ว”
หยวนชิงหลิงกำลังโศกเศร้า เมื่อได้ยินคำนี้ของเขาอดหัวเราะไม่ได้ “ท่านเลื่อมใสในศาสนาพุทธจริงหรือ?”
เจ้าอาวาสกล่าวอย่างคลุมเครือ “พุทธธรรมไร้ขอบเขต!”
“ร่างกายของข้าถูกแช่แข็งถึงเมื่อใด ในช่วงของท่านนั้นร่างกายของข้าไม่ได้ถูกแช่แข็งแล้วหรือ?” หยวนชิงหลิงเอ่ยถาม
เจ้าอาวาสส่ายหน้าช้า ๆ “ไม่ได้ถึงเวลานั้น บริษัทแช่แข็งแห่งนั้นเกิดระเบิด สิ่งของภายในทั้งหมดล้วนเผาไหม้เป็นจุณ”
หยวนชิงหลิงร้องไห้พลางหัวเราะ “เช่นนั้นข้าคือขี้เถ้าที่ปลิวหายไป ดียิ่ง ไม่ต้องเผา ก็ระเบิดกลายเป็นเถ้าถ่านทันที”
เจ้าอาวาสกล่าวอย่างจริงจังว่า “เป็นผู้ได้รับการศึกษาสูงคนหนึ่ง ควรรู้ว่าแม้จะเกิดระเบิด ไม่สามารถทำให้ท่านกลายเป็นเถ้าถ่านทันที หากจะกลายเป็นเถ้าถ่าน จำต้องมีสิ่งหนึ่งคือ...”
หยวนชิงหลิงรู้สึกปวดศีรษะ ก่อนยกมือขึ้นห้าม “หุบปาก ไม่จำเป็นให้เจ้าอธิบาย”
“ทำตามที่อาตมาบอกเถิด ท่านใช้ชีวิตอยู่ที่นี่อย่างเรียบง่ายเถอะ มีทั้งสามีที่ดี บุตรชายน่ารักสามคน ยังต้องการสิ่งใดอีก หากว่ากันตามจริง ด้วยนิสัยในยุคปัจจุบันของท่าน จะได้แต่งงานหรือไม่คงบอกไม่ได้ แม้แต่งออกไป จิตใจทั้งหมดทุ่มเทอยู่กับการทำวิจัย สุดท้ายก็ต้องจบลงด้วยการหย่าร้าง
อย่าพูดตัวอย่างอะไรนี่อีกเลย ท่านบอกข้ามาตามตรง อ๋องสำเร็จราชการแทนพระองค์สามารถส่งคนข้ามผ่านเวลาได้หรือ หากทำได้ ช่วยแนะนำให้ข้ารู้จัดได้หรือไม่ ข้าอยากกลับไปสักครั้ง
หากท่านอยากกลับไป ท่านต้องตายเท่านั้น ท่านปล่อยวางทุกสิ่งที่นี่
“แต่โม่ยี่ไม่ตายนี่น่า”
เจ้าอาวาสกล่าวอธิบายว่า “นั่นเพราะว่าเดิมโม่ยี่ไม่ได้ตาย ท่านในยุคปัจจุบันได้ตายไปแล้ว คุณสมบัติแตกต่างกัน ตอนนี้ยังไม่สามารถพัฒนาในจุดนี้ได้ ดังนั้นหากท่านต้องการกลับไป สิ่งที่ท่านต้องจ่ายต้องมากมาย”
หยวนชิงหลิงมองสีหน้าจริงจังของเขา กลับรู้สึกว่าเขาคล้ายยึกยัก
นางรู้สึกว่ารุ่นน้องเวลานี้เชื่อถือไม่ได้ คำพูดของเขาคลุมเครือ ประเดี๋ยวได้ ประเดี๋ยวไม่ได้ กลับกันเช่นไรล้วนเขาเป็นผู้ตัดสิน
นางรู้ว่าความเป็นไปได้ที่จะกลับไปแทบจะเป็นศูนย์ แต่นางอยากรู้ว่าโม่ยี่จะสามารถนำมันไปถึงหรือไม่
แต่เจ้าอาวาสกลับไม่ได้เอ่ยประโยคที่มีมั่นใจ นี่ทำให้นางหดหู่อย่างมาก
ระหว่างเดินทางกลับ พระชายาจี้กล่าวขึ้นว่า “ข้าขอพรต่อหน้าพระโพธิสัตว์ข้อหนึ่ง”
หยวนชิงหลิงจึงเอ่ยถาม “ขอพรใดหรือ ขอเพื่อจวิ้นจู่หรือ?”
“จวิ้นจู่มีข้าที่เป็นมารดาผู้นี้คอยปกป้อง ตอนนี้ไม่ต้องรบกวนพระโพธิสัตว์”
“หรือ? เช่นนั้นเจ้าขอให้ผู้ใด?” หยวนชิงหลิงเอ่ยถาม
พระชายาจี้เงียบงันไปชักครู่ “ให้อ๋องจี้ หวังหลังเขาออกมา สามารถใช้ชีวิตอย่างสงบสุข อย่ากลับไปทำเช่นเดิมอีก จนทำร้ายอนาคตของจวิ้นจู่”
“เจ้าช่างเป็นภรรยาที่แสนดีจริง ๆ” หยวนชิงหลิงกล่าว
พระชายาจี้จึงหัวเราะ “ใช่นะสิ เงื่อนไขประการแรกของการเป็นภรรยาที่ดี คือต้องข่มความคิดที่อยากบีบคอเขาให้ตายทุกวันเอาไว้ให้ได้ และตนแบกรับความไม่เป็นธรรมนั้นไว้ ยิ้มแย้มพบปะผู้คน”
“ลำบากยิ่งนัก!” หยวนชิงหลิงถอนหายใจอย่างจริงจัง
พระชายาจี้มองนาง “ต้องดูว่าสมควรหรือไม่สมควร ไม่ควรให้จวิ้นจู่เติบโตมาภายใต้สภาพแวดล้อมที่บิดามารดาทะเลาะเบาะแว้งกัน”
พระชายาจี้ยักไหล่ “หากรู้สึกไม่เป็นธรรมจริง ข้าจะไประบายกับเจ้า เจ้าคงไม่รังเกียจข้าหรอกนะ เพราะอย่างไรข้าก็ช่วยเหลือเจ้าไปมากมายขนาดนี้”
รังเกียจแน่ ข้าไม่ใช่ถังขยะ เขาไม่ควรนำความรู้สึกด้านลบทั้งหมดมาลงที่ข้า ต่อไปอาจทำให้ข้าเกลียดแค้นอ๋องจี้ จนเกรงว่าอาจอดทำร้ายเขาไม่ได้” หยวนชิงหลิงกล่าวยิ้ม
พระชายาจี้กุมมือนาง “หากเจ้าทำให้เขาตายโดยไม่มีผู้ใดรู้ได้ ข้าจะซาบซึ้งเจ้าไปตลอดชีวิต”
หยวนชิงหลิงแสร้งทำเป็นตกใจ “สวรรค์ เจ้าคิดลอบฆ่าสามีตนเอง หญิงเช่นเจ้าช่างจิตใจอำมหิตยิ่งนัก!”
นางมองพระชายาจี้ที่กุมมือนางอยู่ นี่คือครั้งแรกที่พวกนางใกล้ชิดกันขนาดนี้
แต่กลับเป็นธรรมชาติอย่างมาก ไม่ได้รู้สึกขนลุกชันแม้แต่น้อย ราวกับพวกนางเคยเป็นสหายสนิท พี่น้องกันมาก่อน
ว่ากันตามจริงหลังโม่ยี่กลับถึงแคว้นต้าโจว ภารกิจในการหายุคปัจจุบันของเธอล้วนสำเร็จลุล่วง หลังเธออำลาสามีภรรยาแซ่เฉิน เดินทางกลับบ้านร่วมกับเหล่าพี่น้องอีกหลายคน
อ๋องสำเร็จราชการแทนพระองค์ทรงทำตามสัญญา ตามหาหมอผู้หนึ่งที่ชื่อหยางหรูไห่มาทำการผ่าตัดให้น้องสาวของเธอ และการผ่าตัดสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี วันที่สองหลังผ่าตัดน้องสาวได้สติ
อ่าน บัลลังก์หมอยาเซียน ลิ่วเยว่ บทที่ 542 โม่ยี่กลับมาแล้ว นวนิยายออนไลน์ฟรี
The บัลลังก์หมอยาเซียน ลิ่วเยว่ บทที่ 542 โม่ยี่กลับมาแล้ว ซีรีส์ได้รับการอัปเดตพร้อมรายละเอียดใหม่มากมาย ขนานกับลักษณะบุคลิกภาพนั้น คือ อารมณ์ของคนที่รักชีวิต รักชีวิต อยากหนีจากสถานการณ์ชีวิตที่มืดมนและน่าสลดใจ ในบทที่ บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 542 โม่ยี่กลับมาแล้ว ได้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน กล่าวได้ว่า บัลลังก์หมอยาเซียน นวนิยาย บทที่ 542 โม่ยี่กลับมาแล้ว เป็นบทที่อ่านง่ายที่สุดในซีรีส์ บัลลังก์หมอยาเซียน ชุดนี้
บัลลังก์หมอยาเซียน ลิ่วเยว่ บทที่ 542 โม่ยี่กลับมาแล้ว
บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 542 โม่ยี่กลับมาแล้ว