บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 554 ต้องตรวจสอบอย่างเข้มงวด

ครั้งนี้เป็นหมอหลวงเฉาที่รินเหล้าด้วยตนเอง เติมเหล้าให้กับพระมาตุลาตี๋ก่อนให้เต็มแล้ว จากนั้นก็เติมแก้วเหล้าของตนเอง“คืนนี้พระมาตุลาคารวะเหล้าข้า ถึงตาข้าคารวะเหล้าท่านบ้างแล้ว ”

พระมาตุลาตี๋กำลังรอให้เขาพูด แต่กลับคารวะเหล้าขึ้นมาซะอย่างนั้น จึงไม่สามารถผลักไสได้ รีบยกขึ้นดื่มหมดแก้วทันที วางแก้วเหล้าลงแล้วก็ถามขึ้นอีกว่า “แล้วพระชายารัชทายาทว่าอย่างไรบ้าง ”

หมอหลวงเฉาพูดว่า “พระชายารัชทายาทอ่านนิยาย แล้วเจอเรื่องโรคเรื้อน จึงมาขอคำชี้แนะจากข้า”

พระมาตุลาตี๋นิ่งอึ้ง “หนังสือนิยายมีเขียนเรื่องโรคเรื้อนด้วยหรือ จะเป็นไปได้อย่างไร ”

หมอหลวงเฉายักไหล่ พูดยิ้มๆว่า “ใครจะไปสืบหาว่าจริงหรือไม่ มา ดื่มเหล้าต่อกันเถอะ”

พระมาตุลาตี๋พูดยิ้มๆว่า “ถ้าหากเป็นโรคเรื้อนจริง เกรงว่าคงจะไม่ให้ท่านรู้”

หมอหลวงเฉาพูดว่า “ก็จริง มีพระชายารัชทายาทอยู่ แต่ว่า ขอพูดกับท่านตรงๆไม่ปิดบัง สาวรับใช้ในจวนอ๋องฉู่ที่ชื่อหมันเอ๋อเคยไปร้านยาเพื่อหาซื้อยาที่รักษาโรคเรื้อนจริง เพียงแต่เรื่องนี้ได้กระทำอย่างลับๆ ไม่มีใครรู้เลย”

“จริงหรือ”ดวงตาของพระมาตุลาตี๋สว่างวาบขึ้น “ท่านแน่ใจนะ”

“ไม่พูดแล้ว ไม่พูดแล้ว เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพวกเรา ดื่มเหล้า ดื่มเหล้า ”หมอหลวงเฉาเริ่มปิดปากไม่ยอมพูดแล้ว

พระมาตุลาตี๋เห็นว่าถามไปก็ไม่ได้อะไรอีก จึงดื่มเรื่อยเปื่อยไปอีกไม่กี่แก้ว จากนั้นก็อ้างว่ามีเรื่องต้องจัดการและจากไปก่อน

หมอหลวงเฉากลับไปรายงานหยู่เหวินเห้า บอกว่าพระมาตุลาตี๋ถามเรื่องแม่นมสี่ขึ้นมาจริงๆ

ที่น่าตระหนกตกใจไปกว่านั้นก็คือคนที่เป็นโรคในครั้งนี้คือแม่นมสี่ ก่อนหน้านี้แม่นมสี่คอยรับใช้อยู่แต่ในวังมาตลอด ถ้าหากบอกว่านางเป็นโรค เป็นไปได้หรือไม่ว่า？

ชั่วขณะ ดวงตาของเหล่าขุนนางทั้งบุ๋นบู๊ต่างก็จดจ้องไปยังฮ่องเต้หมิงหยวนที่นั่งอยู่บนบัลลังก์สูงสุด

ฮ่องเต้หมิงหยวนตัวสั่นสะท้านไปคราหนึ่ง

เขาย่อมไม่ลืมความน่ากลัวที่เคยเกิดขึ้นครั้งนั้น เพราะเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นหลังจากที่เขาขึ้นครองราชย์ได้ไม่นาน

ประเทศที่ยิ่งใหญ่ ถ้าหากมีกองทัพทหารใหญ่เข้ามารุกราน ยังสามารถส่งกองทัพออกไปโจมตีกลับได้

และสามารถแพร่กระจายได้ ถ้าหากเกิดการระบาดขึ้นมาจริงๆ โดยที่คนนั้นไม่สามารถควบคุมได้ ฉะนั้น สายตาของทุกคนต่างก็มองไปพระมาตุลาตี๋

หยู่เหวินเห้าที่ได้ให้กำเนิดทายาทมังกรโดยวิธีธรรมชาติหลังอยู่ในครรภ์มาสิบเดือนผู้ซึ่งดำรงตำแหน่งเจ้ากรมการพระนครและเป็นองค์รัชทายาทปัจจุบันดูสีหน้าค่อนข้างมึนงงเป็นอย่างยิ่ง เบิกดวงตาที่ดูบริสุทธิ์ใสสะอาด

“แม่นมสี่เป็นโรคเรื้อน ใครเป็นคนพูด”

“องค์รัชทายาท เรื่องนี้มีผลกระทบใหญ่หลวงนัก หวังว่ารัชทายาทจะไม่ปิดบังเอาไว้ ถ้าหากมีโรคระบาด ต้องรายงานให้ฮ่องเต้ทรงทราบ พวกเราต้องร่วมวางแผนในการรับมือ ไม่เช่นนั้น ผ่านไปอีกไม่กี่ปีจะบ่มเพาะกลายเป็นภัยพิบัติใหญ่ และเป็นภัยพิบัติอันใหญ่หลวงของเป่ยถังเราได้”

สายตาของเหล่าขุนนางทั้งหลานในราชสำนักต่างก็มองจ้องไปยังใบหน้าของหยู่เหวินเห้าอย่างพร้อมเพรียงกัน