บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 558 ออกเที่ยวกลางฤดูใบไม้ร่วง
ไท่ซ่างหวงนิ่งอึ้งไปชั่วครู่ จากนั้นก็ตบโต๊ะดังปัง เอ่ยอย่างดีใจว่า “ใช่แล้ว เจ้าหญิงใหญ่ชิ่ง ป้าของข้าเอง ตอนนี้ก็เก้าสิบแปดปีแล้ว ยังไม่แต่งงานออกเรือน ประเดี๋ยวไปเกลี้ยกล่อมนางให้ขุดเหล้าหรุ่ยเอ๋อหงออกมาให้ข้าดื่มซะดีกว่า”
ฉางกงกงแลบลิ้นออกมาเลียเหล้าไปนิดหน่อย ชมเปาะว่าหอมมาก จากนั้นก็พูดว่า ：“ไท่ซ่างหวงท่านล้มเลิกความตั้งใจตั้งแต่เนิ่นๆจะดีกว่า เจ้าหญิงใหญ่ชิ่งก็เป็นคนชื่นชอบเหล้ามาก เกรงว่าเหล้าไหนนั้นของนางจะถูกนางขุดขึ้นมาดื่มจนหมดแล้ว”
“ประเดี๋ยวลองไปถามที่กรมวังดู ถามดูว่าเจ้าหญิงใหญ่ชิ่งเข้ามาขุดเหล้าหรือยัง”ไท่ซ่างหวงพูด
ฉางกงกงรับคำ ค่อยๆดื่มเหล้าแล้วเดินออกไปอย่างอิ่มเอมใจ
สองคนในตำหนัก วางแก้วเหล้าลง สบตากันแวบหนึ่ง โสวฝู่ฉู่พูดว่า “ครั้งนี้รัชทายาทวางแผนการ ชิงตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ของตี๋เว่ยหมิง นับว่าเป็นการควบคุมทางด้านตระกูลตี๋เอาไว้ได้แล้ว ยังไงก็ตามคงอยู่อย่างสบายใจได้ช่วงหนึ่ง”
ไท่ซ่างหวงพยักหน้า “อืม ก็ดี มีเวลากว่าสามปี เพียงพอที่จะให้รัชทายาทยืนหยัดได้อย่างมั่นคง และเพียงพอให้พวกเราได้สร้างอาวุธของต้าโจว ก่อนหน้านี้ข้าได้ส่งคนไปเฝ้าสังเกตการณ์ท่านชายหงเย่แห่งเซียนเปยแล้ว เขาไม่ยอมไปจากเมืองหลวงสักที คาดว่าคงมีแผนการอะไรบางอย่างแน่”
“ท่านคิดว่า เขากำลังวางแผนอะไรอยู่”โสวฝู่ฉู่ถาม
ไท่ซ่างหวงหรี่ตาลง แววตาคมกริบ “ถ้าไม่เข้าใกล้เจ้าใหญ่ ก็คงจะเข้าใกล้เจ้าสี่ คนอย่างนี้ ไม่มีผลประโยชน์คงไม่ทำ ในเมื่อเข้ามาในหุบเขาแห่งสมบัติแล้ว ก็คงไม่กลับไปมือเปล่า ”
โสวฝู่ฉู่พยักหน้า “อืม ท่านวิเคราะห์ได้มีเหตุผลมาก รัชทายาทเองก็ได้สั่งคนคอยเฝ้าสังเกตเขาไว้ตั้งนานแล้ว เห็นที่ พวกท่านปู่หลายคงคิดไปในทางเดียวกันแล้ว”
ใบหน้าของไท่ซ่างหวงนิ่งขรึมดุจน้ำ “ยิ่งดูเหมือนว่าสถานการณ์จะสงบเรียบร้อยดีมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งอันตราย รัชทายาทระวังไว้บ้างก็ไม่ผิด แต่ว่า มีบางเรื่อง รัชทายาทยังอ่อนหัดเกินไป เจ้าที่เป็นคนเก่าแก่ชำนาญการยังต้องช่วยประคองเขาไว้บ้าง อยากให้เขาหลงกลคนอื่นได้”
โสวฝู่ฉู่พูดว่า “อืม รู้แล้ว”
ในจวนอ๋องฉู่
วันนี้ตอนพลบค่ำทังหยางถามหยู่เหวินเห้าขึ้นมาอย่างกะทันหันว่า “วันเกิดปีนี้ของท่านจะจัดอย่างยิ่งใหญ่หรือจัดอย่างเรียบง่ายเหมือนปีที่ผ่านๆมา ”
“เรียบง่าย”หยู่เหวินเห้าเอ่ยโดยไม่เงยหน้าขึ้นแม้แต่น้อย
วันเกิดมีอะไรน่าเฉลิมฉลอง
หยวนชิงหลิงที่อยู่ข้างๆนิ่งไม่ชั่วครู่ “วันเกิดท่าน เมื่อไหร่กัน”
“วันขึ้นสิบค่ำ”หยู่เหวินเห้ามองนาง น้ำเสียงไม่สู้ดีนัก “ดีมาก ยายหยวน แม้แต่วันเกิดข้าเจ้าก็จำไม่ได้หรือ”
หยวนชิงหลิงยิ้ม “แม้แต่วันเกิดของตัวข้าเองข้ายังจำไม่ได้ อย่าว่าวันเกิดท่านเลย”
หยู่เหวินเห้าถาม “เจ้าเกิดเมื่อไหร่ ”
หยวนชิงหลิงส่ายหน้า “ข้าไม่รู้”
วันเกิดของตัวเองนางย่อมจำได้แน่นอน แต่ว่าวันเกิดของเจ้าของร่างเดิมนางจำไม่ได้จริงๆ
ทังหยางกับหยู่เหวินเห้าต่างมองตากันแวบหนึ่ง เข้าใจ คนที่ยืมซากคืนชีพ ไหนเลยจะรู้ว่าวันเกิดของเจ้าของร่างเดิมคือวันไหน
ดีที่การตรวจสอบก็ทำได้ไม่ยาก ให้คนไปถามฮูหยินใหญ่ดูก็รู้เอง
ทังหยางจึงรับหน้าที่ไป ฮูหยินใหญ่บอกกับเขาว่า วันเกิดของหยวนชิงหลิงคือวันไหว้พระจันทร์ และสีหน้าของฮูหยินใหญ่ไม่ค่อยจะดีนัก บอกว่าตอนที่มีการเทียบดวงชะตาก็มีการแลกเปลี่ยนวันเกิดและพื้นดวงไปแล้ว ทำไมจวนอ๋องจึงไม่รู้เล่า
ทังหยางเอ่ยยิ้มๆว่า “ตอนนั้นแม่นมที่จัดการเรื่องทั้งหมดไม่ใช่แม่นมสี่ ด้วยเหตุนี้นางจึงไม่รู้ และขี้เกียจจะไปค้นหาแล้ว จึงได้ให้ข้าน้อยมาถามดู แต่ว่า ท่านอย่าโมโหเลย พระชายารัชทายาทก็จำวันเกิดรัชทายาทไม่ได้เช่นกัน ”
ฮูหยินใหญ่โมโหจนหัวเราะออกมา “เด็กคนนี้ไม่ใส่ใจจะจดจำเอาซะเลย แม้แต่วันเกิดสามีตนเองยังจำไม่ได้ สมควรตี”
จากนั้นจึงกลับมายังจวนเจ้าพระยาจิ้ง แต่ก็ยังไม่วางใจในเหล่าขนมหวานนัก ฉะนั้นผ่านไปไม่กี่วันก็ไปเยี่ยมอีก วิ่งไปมาบ่อยครั้งมาก แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะได้เจอกับเหล่าเด็กๆหรือไม่ ในใจจึงรู้สึกสบายยิ่งนัก อาการป่วยก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ
ทังหยางกลับไปรายงานหยวนชิงหลิง บอกว่าวันเกิดของนางคือวันไหว้พระจันทร์
หยวนชิงหลิงนิ่งอึ้ง บังเอิญมาก วันเกิดนางในยุคปัจจุบันก็เป็นวันไหว้พระจันทร์เช่นกัน
เจ้าห้าเกิดวันขึ้นสิบค่ำ นางเป็นวันขึ้นสิบห้าค่ำ ห่างกันห้าวัน ฉะนั้น หยวนชิงหลิงคิดว่าพวกเขาสองคนน่าจะฉลองกันดีๆสักครั้ง ไม่ใช่การเชิญเพื่อนพี่น้อง แต่เป็นการฉลองกันสองคน
วันไหว้พระจันทร์หยุดงานสามวัน สามารถท่องเที่ยวระยะทางสั้นๆได้ ไปเขาโรคเรื้อนหรือไม่ก็เมืองใกล้เคียงเพื่อเยี่ยมเยียนหมอที่มีชื่อเสียงแถวนั้น
เป็นความคิดที่ตรงกันข้ามกับหยู่เหวินเห้าอย่างสิ้นเชิง
ที่นั่นห่างจากเมืองหลวงไม่ไกลนัก ทิวทัศน์งดงาม มีภูเขาหมื่นพุทธที่เลื่องชื่อ ออกไปท่องเที่ยวเดินเล่นชานเมือง ล่องเรือชมจันทร์
เขาบอกว่าที่ซีโจวมีหมอที่มีชื่อเสียงมากมาย สามารถไปท่องเที่ยวที่ซีโจวก่อนสักสองวัน วันหนึ่งไปเยี่ยมหาท่านหมอ วันหนึ่งก็ไปพายเรือในทะเลสาบ
หยวนชิงหลิงฟังเขาที่วางแผนไว้อย่างสมบูรณ์ และตัวเองยังได้ทำตามที่ใจหวังเอาไว้ให้สำเร็จ จึงเห็นด้วย
มีสถานะเป็นพ่อแม่คนแล้ว การออกไปท่องเที่ยวไม่สามารถทำตามใจได้อย่างเมื่อก่อนแล้ว ย่อมรู้สึกผิดต่อลูกน้อยทั้งสามคนที่ถูกตนเองทิ้งให้อยู่ในบ้าน
ข่าวคราวที่พวกเขาจะออกไปท่องเที่ยว ถูกอะซี่บอกให้หยวนหย่งอี้รู้ หยวนหย่งอี้บอกให้อ๋องฉีทราบ อ๋องฉีพอได้ยิน ก็ตรงดิ่งไปที่จวนอ๋องฉู่ทันที
แน่นอนว่าหยู่เหวินเห้าต้องไม่เห็นด้วย ไม่ง่ายเลยที่จะได้ออกไปท่องเที่ยวใช้ชีวิตกันตามลำพังสองคน พวกเขาสองคนจะตามไปทำไมกัน
อ๋องฉีใช้ไม้อ่อนพูดหว่านล้อมไม่หยุด บอกว่าการออกไปท่องเที่ยวด้วยครั้งนี้เป็นการกระชับความสัมพันธ์กับหยวนหย่งอี้ ดีที่สุดคือสามารถทำสำเร็จได้ในครั้งเดียว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปสามารถหลุดพ้นจากชีวิตที่ต้องนอนเดียวดายได้
หยู่เหวินเห้าไม่หวั่นไหว แต่หยวนชิงหลิงกลับถูกกล่อมสำเร็จ พูดว่า“เช่นนั้นก็ไปพร้อมกันเถอะ คนเยอะก็คึกคักหน่อย ”
หยู่เหวินเห้าโมโหมาก “คึกคักอย่างไร พวกเราไปฉลองวันเกิดกัน พวกเขาจะไปทำไม”
“ก็ฉลองวันเกิดให้ท่านทั้งสองอย่างไรเล่า”อ๋องฉีความหวังเป็นจริง ยิ้มจนตาหยีเป็นเส้นตรง “วางใจได้ ต้องมีของขวัญแน่”
อ่าน บัลลังก์หมอยาเซียน นวนิยาย บทที่ 558 ออกเที่ยวกลางฤดูใบไม้ร่วง ออนไลน์ฟรี
บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 558 ออกเที่ยวกลางฤดูใบไม้ร่วง ได้รับการอัปเดตและอ่านออนไลน์ได้ฟรีที่ th.readeraz.com. ซีรีส์นวนิยาย บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 558 ออกเที่ยวกลางฤดูใบไม้ร่วง มาถึงเนื้อหาที่ดีที่สุดของซีรีส์นี้แล้ว ที่ บทที่ 558 ออกเที่ยวกลางฤดูใบไม้ร่วง ผู้แต่ง ลิ่วเยว่ แม้ว่าเขาจะมีสูตรของนักเขียนที่มีความสามารถ แต่ได้เป่าจิตวิญญาณของเขาให้กลายเป็นตัวเอกทั้งชายและหญิงที่มีชีวิตชีวา ที่บท บทที่ 558 ออกเที่ยวกลางฤดูใบไม้ร่วง เรารอคอยเนื้อหาที่ยอดเยี่ยมและยอดเยี่ยมอยู่เสมอ อ่านและดาวน์โหลดเรื่องราว PDF ฟรี บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 558 ออกเที่ยวกลางฤดูใบไม้ร่วง ที่นี่
บัลลังก์หมอยาเซียน ลิ่วเยว่ บทที่ 558 ออกเที่ยวกลางฤดูใบไม้ร่วง
บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 558 ออกเที่ยวกลางฤดูใบไม้ร่วง