บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 575 หากว่าเสด็จแม่มีส่วนร่วมด้วย

โกรธจนโยนสมุดบัญชีทั้งหมดลงบนพื้น กล่าวด้วยความเดือดดาล “มีเหตุผลเช่นนี้ที่ไหนกัน ห้าปีมานี่ คิดไม่ถึงว่าเขาโรคเรื้อนจะใช้จ่ายไปแล้วหนึ่งล้านตำลึง

“ราคาการสร้างบ้านของเขาโรคเรื้อนนี้สองแสนตำลึง นี่เป็นไปได้อย่างไรล่ะ? นั่นก็แค่บ้านเตี้ยๆแถวหนึ่ง แพงที่สุดคือเงินค่าแรงงานแล้ว แม้แต่อิฐก้อนหนึ่งก็ไม่มี ทั้งหมดใช้ไม้บนภูเขาก่อสร้าง สถานที่ตรงนั้นเดิมทีก็เป็นป่าทึบ เพียงแค่ตัดต้นไม้จากนั้นก็จัดการให้เป็นที่ราบส่วนหนึ่ง ไม้ที่ตัดออกมาก็ใช้ก่อสร้างบ้าน แพงที่สุดก็คือแรงงานคน จะเป็นสองแสนตำลึงได้อย่างไรกัน?

ทังหยางเก็บสมุดบัญชีขึ้นมาซ้อนให้ดีแล้วกล่าว “เช่นนั้นกำแพงล้อมรอบล่ะ? คลุมพื้นที่สามหมื่นกว่าตารางเมตร เพียงแค่ก่อสร้างคร่าวๆก็ใช้จ่ายไม่น้อย รั้วล้อมก็สร้างด้วยไม้หรือ?”

ยังจะสามหมื่นกว่าตารางเมตร ทั้งหมดดูแล้วก็แค่หกพันกว่าตารางเมตร สร้างบ้านชั้นเดียวเตี้ยๆแถวหนึ่งอย่างหนาแน่น กำแพงล้อมรอบเพียงแค่ล้อมประตูหลักทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือไว้สองข้าง สามร้อยตำลึงพอแล้ว อีกด้านที่เหลือติดกับหน้าผา อีกด้านเป็นป่าทึบ

ทังหยางประหลาดใจเป็นอย่างมาก “นี่คือกรมโยธาธิการทำสินะ? หรือกรมโยธาธิการก็ไม่ได้ตรวจรับงั้นหรือ?”

“เป็นซูต๋าเหอทำทั้งหมด เป็นงานในหน้าที่ที่เขาขอ กรมโยธาธิการทางนั้นเพียงแค่หากำลังคนที่เป็นช่างฝีมือ การตรวจรับก็ไม่มี ตอนนั้นฉุกละหุกเป็นอย่างมาก ก่อสร้างเสร็จสรรพก็ส่งคนเข้าไปทันที

“เช่นนั้นใต้เท้าซูก็ช่างกล้าหาญเกินไปแล้วล่ะพ่ะย่ะค่ะ? ไม่กลัวว่าความลับจะถูกเปิดโปงออกมาหรือ? ในค่าใช้จ่ายนี้ ทุกๆเดือนหนึ่งพันตำลึงคือใช้สำหรับอาหาร เดิมทีก็มีเงินที่เหลือกินเหลือใช้แล้ว ยังมีวัสดุยา เครื่องนอน ถ่านผสมผงเงิน เทียนไฟอื่นๆค่าใช้จ่ายของทุกเดือนก็ประมาณสองพันตำลึง

“ความลับจะเผยออกมาได้อย่างไร? หากว่าไม่ใช่เพราะยายหยวนบอกว่าต้องการไปรักษาให้พวกเขา จะมีคนขึ้นไปดูที่เขาโรคเรื้อนหรือ? จะมีคนรู้หรือว่าทุกๆวันพวกเขากินขนมรังนกเพียงแค่หนึ่งมื้อ? จะมีคนรู้หรือว่าพวกเขาใช้ชีวิตที่ยังเทียบไม่ได้แม้แต่กับสุนัข? รอผ่านไปไม่กี่ปี ผู้คนตายหมดแล้ว ทั้งหมดนี้ก็ไม่มีทางที่จะได้ตรวจสอบ เงินแต่ละถุงก็ปลอดภัยแล้ว

ทังหยางส่ายศีรษะ “เกินไปแล้วจริงๆ หาเงินอะไรไม่ดี? จำเป็นจะต้องเก็บเงินที่เลี้ยงชีวิตเหล่านี้ให้ได้? เป็นการทำเรื่องที่เกินกว่าเหตุไปจริงๆ ฆ่าพวกเขาตั้งแต่แรกยังดีกว่า ไม่ถึงกับต้องทรมานไปทีละนิดๆในไม่กี่ปีนี้ ทนความหนาวทนความหิว เช่นนั้นเป็นการทรมานจนตายทั้งเป็นจริงๆ มิน่าล่ะคนถึงกระโดดหน้าผามากมายขนาดนั้น”

หยู่เหวินเห้าสีหน้าเคร่งขรึมดั่งเหล็ก “ซูต๋าเหอไม่ได้มีความกล้าหาญขนาดนี้ อีกทั้งหากว่ากรมคลังไม่ตรวจสอบ การตรวจสอบการอนุมัติเงินทั้งหมด จะต้องมีเหตุผลที่เกรงว่าจะไม่เป็นผลดีต่อตัวเองแน่”

ทังหยางพยักหน้า “องค์ชายพูดถูกพ่ะย่ะค่ะ เกรงว่าเพราะท่านตาของท่านออกหน้าแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

ปัจจุบันนี้ตระกูลซูมีไม่กี่คนที่สามารถทำให้คนเกรงกลัวได้ และก็คือเจ้าพระยาซู

เจ้าพระยาซูเป็นท่านพ่อของเสียนเฟย เป็นน้องชายแท้ๆของไทเฮาในปัจจุบัน

ปัจจุบันนี้เจ้าพระยาซูปฏิบัติหน้าที่ในกรมทหาร เป็นผู้บังคับบัญชาของรถรบเบา แต่ความจริงก็คือไม่ได้มีฝีมือมากมาย ไม่ได้มีการเข้าไปทำความดีความชอบให้ราชสำนักอย่างจริงจัง ปัจจุบันนี้ทำให้คนเคารพ เพียงเพราะพี่สาวของเขาเป็นไทเฮาในปัจจุบัน ลูกสาวคือเสียนเฟย

ช่วงสองปีนี้เขาไม่ได้รับให้ปฏิบัติหน้าที่สำคัญ สาเหตุก็เพราะเสียนเฟยรีบร้อนเป็นที่สุด เสียนเฟยแค่อยากให้หยู่เหวินเห้าเป็นรัชทายาท สามารถสนับสนุนให้ตระกูลซูเลื่อนขั้นนิดหน่อย ตระกูลซูเป็นตระกูลใหญ่ ลูกหลานมากมาย หากมีครึ่งหนึ่งที่สามารถเข้าราชสำนักเป็นขุนนางได้ นั่นจะเป็นอำนาจที่ยิ่งใหญ่เพียงใด?

ทังหยางกล่าวด้วยเสียงเบาๆ “องค์ชาย หากท่านแตะต้องตระกูลซู เกรงว่าไม่เพียงแค่เสียนเฟยทางนั้นที่เป็นอุปสรรค ไทเฮาทางนั้นก็เป็นอุปสรรคนะพ่ะย่ะค่ะ”