บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 589 สวีอีที่ตื่นอยู่ผู้เดียว

แต่ว่า จะคิดได้อย่างไรว่าจะมีคนผู้หนึ่งวิ่งออกมาอย่างฉับพลัน กอดเด็กสาวผู้นั้นไว้ทันที ร่างกายกลิ้งไปทางด้านหน้า ชนขึ้นมาโดยตรง เดิมทีม้าก็ถูกฝืนดึงคอไว้เท้าด้านหน้ายกขึ้น หลังจากที่ตกพื้นแล้วก็สามารถหยุดได้โดยพื้นฐาน แต่ว่า เขากอดเด็กผู้หญิงกลิ้งเข้ามาเอง แล้วกลิ้งไปอยู่ใต้กีบเท้าของม้าพอดี

ม้าหลายร้อยโล พร้อมกับแรงดีดเท้าหนึ่งตกลงบนกระดูกขาท่อนล่างของคนผู้นั้น เสียงสูดลมหายใจดังขึ้นในพริบตา

มือทั้งข้างของสวีอียื่นเข้าไปในปากกัดไว้ คิ้วและจมูกขมวดเข้าหากัน ทำท่าตกตะลึง สมองของคนผู้นี้มีปัญหาหรือ? ช่วยคนก็ช่วยคน ทำไมต้องกลิ้งไปทางกีบม้าล่ะ?

นี่ไม่ใช่ว่ารนหารที่ถูกเหยียบหรือ?

“ท่านชาย!”

“ลูกสาว!”

ผู้หญิงสองคนวิ่งออกมาจากคนในฝูงชน ผู้หนึ่งอุ้มเด็กผู้หญิงขึ้นมาตกใจจนตะโกนร้องเสียงดังด้วยความเสียใจจากนั้นก็จากไปอย่างรวดเร็ว

ผู้หญิงอีกคนประคองท่านชายบนพื้นที่ช่วยคน ตะโกนด้วยความร้อนใจว่า “ท่านไม่เป็นไรนะเจ้าคะ? ท่านช่วยคนก็ต้องเป็นห่วงชีวิตของตัวเองสิ? อันตรายเพียงไหนเนี่ยเจ้าคะ”

หยวนชิงหลิงคิดว่าสวีอีชนคนแล้ว รีบลงจากรถเดินเข้ามาพร้อมกับอะซี่และหมันเอ๋อ หยวนชิงหลิงกล่าวถาม “ไม่ได้......เป็นไร.....พระเจ้า!”

สายตาของนางตกลงบนใบหน้าของผู้ชาย ตะลึงจนพูดไม่ออกในพริบตา ทำไมหน้าตาของคนผู้นี้ถึงได้ดูดีขนาดนั้นเนี่ย? ผมดำคิ้วเข้ม ดวงตารูปดอกเหมย ราศีไม่ธรรมดา พานอานปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งโดยแท้ (พานอานเป็นผู้ชายที่หล่อมากในโบราณจีน)

ท่านชายสี่เจ็บจนแทบจะพูดไม่ออก ถลึงตามองหรงเยว่ด้วยท่าทางที่ต้องการจะยกมีดขึ้นมาสับคน “เบาหน่อย จะเตะท่านชายของเจ้าให้ตายหรอ?”

หรงเยว่มองลงไปด้วยความแปลกใจ ยกผ้าของเขาขึ้นมามองดูแวบหนึ่ง มีปฏิกิริยาตกใจเป็นอย่างมาก “โอ้สวรรค์ เหยียบจริงๆหรอเจ้าคะ?”

สีขาวบนขากางเกง เปื้อนเลือดเป็นจุดๆ เท้านี้เหยียบไปบนเนื้อหนังแล้วยังจะกระดูกหักอีก มีกระดูกท่อนหนึ่งโพล่งขึ้นมาแล้ว

“นายท่านพยายามทำขนาดนี้ทำไมล่ะเจ้าคะ?” หรงเยว่กล่าวถามด้วยความประหลาดใจ

ท่านชายสี่ร้องซีดซีดซีดด้วยความเจ็บ “ไม่เช่นนั้นก็ไม่ทำ ต้องการทำก็ต้องไร้พิรุธ”

เดิมทีเขาคิดจะกอดเด็กผู้หญิงล้มไปด้านหน้า ใครจะรู้ว่าม้าดันเอาขาลงมาตรงที่ที่เขาหยุดพอดี การตอบสนองของคนเฆี่ยนม้าจวนอ๋องฉู่นี่ช้าเพียงนี้เชียว? เขาก็คำนวณไว้ดีแล้ว ที่ที่กีบม้าตกลงมา มีระยะห่างกับเขาช่วงลำตัวหนึ่ง สำนักเหลิ่งหลังไม่ว่าผู้ใดก็ล้วนสามารถทำจุดนี้ได้

และเขาได้คำนวณให้เขาแล้ว เขามีเวลาเพียงพอที่จะทำการตอบสนองออกมาได้

“ทำไมเจ้ามองไม่เห็น? เป็นเขาที่กลิ้งเข้ามาเองนะ? ทำไมเขาไม่กลิ้งไปด้านข้างแต่ต้องการกลิ้งเข้ามาใต้กีบม้าของข้าล่ะ? ปลอมแค่ไหนกัน จะต้องมีเจตนาไม่ดีแน่

“ท่านทำให้คนบาดเจ็บยังกล้าว่าร้ายคนอื่นอีก? ถ้าหากไม่ใช่เขาออกมาช่วยเด็กผู้หญิงคนนั้นไว้ คาดว่าที่ถูกเหยียบก็คือเด็กผู้หญิงคนนั้น เท้านี้เหยียบลงไป ยังจะรอดหรือ? หากไม่ใช่เขา ท่านก็กลายเป็นฆาตกรฆ่าคนแล้ว ยังไม่รู้จักขอบคุณอีก”