บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 614 หลู่เฟยไม่ยินยอม

ฮ่องเต้หมิงหยวนยังคงมีสติสัมปชัญญะอยู่เสมอ ไม่ตื่นตระหนกไปกับความสุขของวัยกลางคน ความคิดของอ๋องอาน เขารู้ดีอย่างที่สุด

หลังจากตั้งแต่เจ้าห้าถูกแต่งตั้งให้เป็นองค์ชายรัชทายาท เด็กคนนี้ดูเหมือนมีความกตัญญูมากกว่าเมื่อก่อน ครั้งก่อนตอนที่เข้าวังมา ก่อนกลับยังหันกลับมาพูดขึ้นว่า ให้เขารักษาสุขภาพด้วย ทำให้ฮ่องเต้หมิงหยวนซาบซึ้งใจอย่างมาก

หลังจากด่าหยวนชิงหลิงเสร็จแล้ว เขาค่อยดื่มชาหนึ่งคำพร้อมพูดขึ้นว่า “มีเรื่องอะไร?”

หยวนชิงหลิงค่อยเงยหน้าขึ้นเผยให้เห็นดวงตาที่ไร้เดียงสาและสดใส พร้อมพูดขึ้นว่า “เสด็จพ่อ ลูกสะใภ้อยากเป็นแม่สื่อให้กับเจ้าหก”

เรื่องแต่งงานของเจ้าหกยังไงก็ยังเป็นเรื่องใหญ่ในใจเขามาตลอด แต่ก็รู้ว่าเจ้าหกเคยติดโรคแบบนั้น ตระกูลดีมากมายไม่ยินดีแล้ว แต่ยังไงเจ้าหกก็เป็นเชื้อพระวงศ์ จะลดระดับคุณสมบัติไปเรื่อยไม่ได้

“หญิงสาวตระกูลไหนหรือ?” ฮ่องเต้หมิงหยวนถามขึ้น

หยวนชิงหลิงไม่พูดถึงชาติกำเนิดของหรงเยว่อยู่แล้ว เพียงถามขึ้นว่า “เสด็จพ่อยังจำท่านชายสี่เหลิ่งที่บริจาคเงินสองล้านตำลึงให้กับสถานฝูโย่วไหม?”

ฮ่องเต้หมิงหยวนคิดถึงคนโง่เป็นอันดับหนึ่งขึ้นมา พร้อมพูดขึ้นว่า “จำได้แน่นอน”

หยวนชิงหลิงหัวเราะพร้อมพูดขึ้นว่า “เป็นน้องสาวบุญธรรมของเขา ปีนี้อายุสิบเก้า น่าตาดี นิสัยดี”

พร้อมพูดขึ้นว่า “นี่จะได้อย่างไร? เป็นเชื้อสายพ่อค้าคู่ควรกับเจ้าหกหรือ? ไม่ได้ ไม่ได้”(**ในสมัยโบราณจีน พ่อค้าอยู่ฐานะต่ำที่สุด ผู้ดี

ยังไงก็เป็นถึงลูกชายของเขา รัชทายาทบัญชา ต่อให้ด้อยแค่ไหน ก็ไม่ถึงกับต้องแต่งงานกับลูกสาวนักค้าขาย

หยวนชิงหลิงรู้ว่าเมื่อเขารู้จะต้องไม่ยินยอมก่อนแน่ จึงพูดหว่านล้อมว่า “เสด็จพ่อ ถึงตระกูลเหลิ่งจะเป็นนักค้าขาย แต่ก็ไม่ใช่นักค้าขายธรรมดา เป็นนักค้าขายอันดับหนึ่งของแคว้นต้าโจว แต่งงานเป็นดองกับตระกูลเหลิ่ง นอกจากสถานะที่ไม่คู่ควรกันแล้ว อย่างอื่นล้วนเหมาะสม”

ฮ่องเต้หมิงหยวนพูดขึ้นอย่างดูถูกว่า “แล้วยังไง? ในเมื่อสถานะไม่คู่ควรก็คือไม่เหมาะสม นี่เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด อีกอย่าง เป็นแค่น้องบุญธรรม ไม่ใช่น้องแท้ๆ ต่อให้เขาเป็นนักค้าขายอันดับหนึ่งของโลกก็ไม่มีประโยชน์ หรือว่าจะมีสินสอดให้ติดตัวได้เป็นล้าน?”

หยวนชิงหลิงหัวเราะพร้อมพูดขึ้นว่า “สินสอดติดตัวแค่นี้ไม่พอ เงินห้าล้านตำลึงเอง”

“สินสอดติดตัวเงินห้าล้านตำลึง?” คางฮ่องเต้หมิงหยวนแทบหลุดออกมา

หยวนชิงหลิงพูดต่อว่า “แน่นอน เชื้อพระวงศ์แต่งงาน สิ่งที่สำคัญไม่ใช่เงิน บุคลิกภาพและรูปลักษณ์ก็เป็นสิ่งสำคัญ ที่สำคัญที่สุดก็คือท่านชายสี่ใจดีมีเมตตา จะต้องเต็มใจช่วยเหลือราชสำนักในการสร้างชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนแน่”

ราชวงศ์หมิงมีพ่อค้าคนหนึ่งชื่อเสิ่นว่างซาน ตอนนั้นฮ่องเต้จูหยวนจางจะสร้างเมืองหลวงนานกิง เสิ่นว่างซานมีส่วนช่วยสนันสนุนหนึ่งในสาม สร้างรากฐานที่มั่นคง ยื่นหมูยื่นแมวกันระหว่างจูหยวนจาง สร้างมาตรการการดำรงชีพ แน่นอนต่อมาเสิ่นว่างซานก็ได้ดีแล้วลืมตัว ให้รางวัลสามกองทัพแทนฮ่องเต้ ทำให้จูหยวนจางโกรธอย่างมาก

เพราะเคยมีการที่ราชสำนักกับพ่อค้าทำความร่วมมือกัน ดังนั้นหยวนชิงหลิงจึงไม่ได้พูดถึง เรื่องที่จะร่วมทำธุรกิจกับท่านชายสี่ แต่ในใจหยวนชิงหลิงเข้าใจความสำคัญของการดำเนินกิจการของรัฐวิสาหกิจ โดยเฉพาะในขณะที่ราชสำนักจนขนาดนั้น ควรบริหารประเทศตามสถานการณ์ความเป็นจริง

เรื่องพวกนี้นาไม่ควรพูดและก็ไม่ควรถาม เพื่อไม่ให้เป็นที่ต้องสงสัยว่าเข้าไปพัวพันกับการเมือง