บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 616 ไปเกลี้ยกล่อมเด็กแก่

ดังนั้นคราวนี้หยวนชิงหลิงก็ร้อนใจอย่างมาก ได้ยินมู่หรูกงกงถาม นางนิ่งอึ้งไป พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่ได้ไปจริงๆ ค่อยข้างรีบ

“ไท่ซ่างหวงโกรธอย่างมาก วันนี้ท่านเข้าวังแล้วก็ไม่ได้ไปพระตำหนักฉินคุน ก็โกรธจัดอย่างมาก ฉางกงกงพูดว่าเตะเก้าอี้ชนถูกตนเอง หกล้มแล้วก็หัวแตก พรุ่งนี้ไม่ว่าท่านจะว่างหรือไม่ว่าง ก็ต้องไปสักครั้ง ฮ่องเต้ตรัสแล้ว อย่าบอกว่าข้าออกจากวังมาแจ้งเจ้า ให้บอกว่าเจ้าคิดถึงไท่ซ่างหวง จึงเข้าวังไปถวายพระพร

ในใจหยวนชิงหลิงรู้สึกผิดขึ้นมาในทันใด อยากที่จะเข้าหวังไปทันที จึงพูดขึ้นว่า “กงกงวางใจ พรุ่งนี้ข้าจะไปแต่เช้า”

พร้อมพูดขึ้นว่า “พระชายารัชทายาท บ่าวก็ไม่ได้อยากว่าท่าน ตอนนี้ไท่ซ่างหวงได้เกษียณแล้ว ไม่ถามเรื่องราชการ อาศัยอยู่ในวังหลังอย่างสงบ คนไปมาหาสู่ก็มีไม่กี่คน รอคอยก็แต่เพียงท่านกับพวกหลานๆ

ฉางกงกงพูดเช่นนี้จนหยวนชิงหลิงแทบน้ำตาไหล จนอยากที่จะตบหน้าตนเองหนึ่งที พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้ารู้แล้ว ขอบคุณกงกงอย่างมากที่มาแจ้ง”

มู่หรูกงกงจึงลุกขึ้น แล้วก็ลากลับ

จึงพูดปลอมขึ้นว่า “เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของเจ้า เจ้าก็มีงานยุ่ง ใครจะไปรู้ว่าเสด็จปู่จะชอบโกรธง่ายขนาดนี้? อายุก็ขนาดนี้แล้ว ยังจะไม่รักตนเอง

ใคร อนุญาตให้เจ้าพูดว่าเขาเช่นนี้? อยากจะบอกว่าเอาแต่ใจหรอ? แล้วเจ้าไม่เอาแต่ใจหรือไง?

ก็เพราะไม่อยากเห็นเจ้าหยวนโทษตัวเอง จึงพูดว่าไท่ซ่างหวงเอาแต่ใจ แต่เมื่อคิดดูแล้วพูดแบบนี้ก็ไม่ถูกต้อง คนก็ได้รับบาดเจ็บแล้ว

หยวนชิงหลิงไม่อยากสนใจเขา หันตัวเดินไปหาแม่นมสี่ ถามว่าไท่ซ่างหวงชอบทานอะไร แล้วทั้งสองคนก็อยู่ในครัวทั้งคืน ทำเค้กขนมหวาน ต้มน้ำซุป ล้วนเป็นสิ่งที่ไท่ซ่างหวงชอบ

ไท่ซ่างหวงชอบทานเค้กงา ขนมชั้น ขนมโก๋แผ่นเมฆ หยวนชิงหลิงไม่ยอมนอน รีบทำด้วยกันกับแม่นมสี่ ใส่กล่องอาหารเต็มสามกล่อง

ฟ้าเริ่มสว่าง นางก็พาแม่นมสี่กับแม่นมพวกเด็กเข้าวังไปด้วยกัน

พวกเด็กๆยังไม่ตื่น แม่นมอุ้มนอนอยู่ในรถม้า รถม้าโยกเยก พวกเด็กๆกลับยิ่งนอนหลับลึก

หยวนชิงหลิงยื่นมือลูบใบหน้าข้าวเหนียวน้อย ที่จริงช่วงนี้นางไม่เพียงละเลยไท่ซ่างหวง แม้แต่ลูกนางก็ละเลย ออกจากจวนแต่เช้ากลับค่ำทุกวัน หลังจากกลับมาพวกเด็กๆก็นอนแล้ว นางกลับเจ้าห้าต่างก็เข้าไปมองแว๊บหนึ่งแล้วก็ไป

เมื่อคิดดูแล้วนางก็เลวร้ายมาก สามครั้งที่เข้าวังมานี้ ที่จริงต่างก็สามารถไปดูไท่ซ่างหวงได้ แต่ก็เพราะกลัวว่าจะเสียเวลานาน

โชคดีที่ครั้งนี้ไม่ได้เกิดเรื่องใหญ่ ไม่เช่นนั้น นางจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตแน่

เมื่อคืนไท่ซ่างหวงโกรธโมโหทั้งคืน หลังเที่ยงคืนค่อยนอนลง เจ็บบาดแผล จึงนอนไม่หลับ ฟ้ายังไม่สว่างก็ตื่นขึ้นมาแล้ว แต่ร่างกายเหนื่อยล้าจึงไม่ยอมลุกขึ้นมา ก่อนที่ฮ่องเต้จะขึ้นว่าราชการได้รีบมาหาแล้วก็รีบไป

เขานอนอยู่บนเตียงไม่ยอมลุกขึ้นมา ในใจไม่พอใจ